معماران معاصر ایران, اتووود - بزرگترین سایت معماری
ثبت نام عضو جدید ایمیل آدرس: رمز عبور : رمز عبور را فراموش کردم

به جامعترین سامانه ارتباطی و اطلاع رسانی معماران معاصر ایران خوش آمدید خانه |  ثبت نام |  تماس با ما |  درباره ما |  قوانین سایت |  راهنما |  تبلیغات




موضوعـات مــعـماری
معماری و دیگر حوزه های فکر   - 1706
20 بنا که هرگز ساخته نشد   - 17
منظر شهری   - 1591
پداگوژی انتقادی   - 17
طراحي داخلي   - 1166
کارگاهْ مسابقه قوام الدین شیرازی   - 16
نظریه معماری   - 1131
شهرهای در حرکت   - 15
سازه های شهری   - 1080
مسابقه مرکز اجتماعی شهر صدرا   - 15
تکنولوژی ساخت   - 1072
معماری بایومورفیک   - 15
معماری حوزه عمومی   - 1062
سینما ـ طراحی صحنه ـ معماری   - 15
مرزهای معماری   - 1047
رابرت ونتوری در بیست و پنج روایت   - 15
نگاه نو به سكونت   - 915
اینستالیشن های شهری   - 14
المان شهری   - 868
ویلا ساوا ـ لوکوربوزیه   - 14
نظریه شهری   - 835
معماری و غذا   - 13
معماری و سیاست   - 802
فیلم پارازیت ساخته بونگْ جونْ هو   - 13
معماری مدرن   - 776
معماری و دشت   - 12
معماری پایدار   - 744
معماری خاورمیانه   - 11
کلان سازه   - 731
ده کتاب که هر معمار باید بخواند   - 11
روح مکان   - 670
معماری خوانی   - 10
آینده گرایی   - 660
ده پروژه کمتر شناخته شده لوکوربوزیه متقدم   - 10
معماری منظر   - 628
کنگو کوما ـ استادیوم ملی توکیو   - 10
برنامه ریزی شهری و منطقه ایی   - 624
کلیسای رونشان ـ لوکوربوزیه   - 10
آرمان شهرگرایی   - 587
بی ینال ونیز   - 10
طراحی صنعتی   - 575
درس گفتارهای اتووود   - 10
معماری تندیس گون   - 570
معماری و انسان شناسی   - 10
توسعه پایدار   - 566
فمینیسم   - 9
معماری شمایل گون   - 556
معماری و فضای زیرساخت های نرم   - 9
منتقدان معماری   - 556
اتوره سوتساس به روایت آلیس راستورن   - 9
نوسازی و بهسازی بافت های شهری   - 545
مسابقه دانشجویی اتووود ـ دوردوم. مسابقه دوم   - 9
معماریِ توسعه   - 517
ده زن برتر تاریخ معماری مدرن   - 9
باز زنده سازی   - 494
لیوینگ آرکیتکچر   - 9
هنر مدرنیستی   - 437
معماری تخت جمشید   - 8
معماری یادمانی   - 390
معماری بلوک شرق ـ جهان در حال محو شدن   - 8
طراحی نئولیبرال   - 387
شارلوت پریاند به روایت آلیس راستورن   - 8
معماری سبز   - 385
مسابقه دانشجویی اتووود ـ دوردوم. مسابقه اول   - 8
تغییرات اقلیمی   - 371
تز 1400   - 8
معماری ارزان   - 363
معماری آمریکای جنوبی   - 8
تراشه های کانسپچوال   - 359
معماری و جنگ   - 7
معماری پست مدرن   - 352
طراحی و ضایعات به روای آلیس راستورن   - 7
معماری محدود   - 333
ردلف شیندلر به روایت الیس راستورن   - 7
بنای محدود   - 323
گونتا اشتلزل به روایت آلیس راستورن   - 7
گرمایش زمین   - 317
مینت د سیلوا به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری محلی   - 308
جنبش "جانِ سیاهان مهم است" و مسئله‌ی طراحی به روایت آلیس راستورن   - 7
اتووود کلاسیک   - 304
ریچارد نویترا به روایت آلیس راستورن   - 7
محوطه سازی   - 295
طراحی در زمانه بحران به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری تجربی   - 285
کارلو اسکارپا به روایت آلیس راستورن   - 7
بدنه سازی شهری   - 277
عبور از مرحله جنینی   - 7
کتابخانه ی اتووود   - 276
معماری مصر   - 7
اقتصادِ فضا   - 274
منبع شناسی اتووود   - 7
معماری انتقادی   - 272
پاویون ایران ـ بی ینال ونیز 2016   - 7
معماری ـ سینما   - 268
رقابت مجتمع چندعملکردی شهید کاظمی قم   - 7
زنان و معماری   - 250
آلوار و آینو آلتو به روایت آلیس راستورن   - 7
فضای منفی   - 247
هشت کوتاه نوشته در مورد پوپولیسم   - 7
عکاسی   - 241
طراحی و پناهجویان   - 7
مسکن حومه شهری   - 237
آیلین گری به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری های تک   - 235
باوهاوس به روایت آلیس راستورن   - 7
هنر انتزاعی   - 229
لوسی رای به روایت آلیس راستورن   - 7
گرافیک   - 215
مارسل بروئر به روایت آلیس راستورن   - 7
مسکن عمومی   - 209
چارلز رنه مکینتاش به روایت آلیس راستورن   - 7
طراحی مبلمان   - 208
باکمینستر فولر به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری و فاجعه   - 199
طراحی در بازی و تاج و تخت به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری فضای داخلی   - 185
سائول باس به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری و رسانه   - 180
میس ون در روهه به روایت آلیس راستورن   - 7
مسکن روستایی   - 178
معماری و عکاسی به روایت آلیس راستورن   - 7
پروژه های دانشجویی از سراسر جهان   - 178
طراحی روی بام به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری ژاپن   - 174
صد و بیست و یک تعریف معماری   - 6
معماری ایران   - 169
پنج پروژه لوکوربوزیه متاخر که هیچگاه ساخته نشدند   - 6
ترسیمات معماری   - 166
فرایند تکامل معماری مدرن هند   - 6
هنر گفت و گو   - 165
مسابقه ویلا 1400   - 6
بلندمرتبه ها   - 138
ورنر پنتون به روایت آلیس رستورن   - 6
اتووود ـ ایران معاصر   - 123
ده پرسش از دو معمار   - 6
معماری کوچک مقیاس   - 106
جنتریفیکیشن   - 6
ویرانه ها   - 104
معماری استرالیا   - 5
مدرنیته؛ از نو   - 98
زنان، آشپزخانه، مقاومت   - 5
معماری چین   - 97
گزارش فرانسویِ وس اندرسون   - 5
معماری آسیا   - 93
تناقض هاوپیچیدگی ها:تئوریهای پیچیدگیِ ونتوری وجیکوبز   - 5
معماری اروپا   - 91
اکنی استودیو   - 5
معماری مذهبی   - 90
کتاب هایی در باب یوتوپیا   - 5
معماری فاشیستی   - 89
رادایکالیسم ایتالیایی در سیزده روایت   - 5
معماران و چالش انتخاب معماری   - 87
شهرسازی کوچک مقیاس   - 5
معماری جنگلی   - 84
چهار یادداشت برای علی اکبر صارمی   - 4
اکسپو   - 83
اتومبیل در چهار روایت کوتاه از بری ریچاردز   - 4
ویروس کرونا و معماری   - 80
بلوپرینت   - 4
فیلوکیتکت   - 79
اتووودْ آبزرور   - 4
معماری و هنر انقلابی   - 79
شهر ژنریک و نامکان ها   - 4
گفت و گو با مرگ   - 79
اکسپوی دبی. 2020   - 4
معماری پراجکتیو   - 78
چالش های اخلاقی ریاضت ورزی در معماری به روایت پیر ویتوریو آئورلی   - 4
جهان علمیْ تخیلی   - 74
چگونه یوتوپیا در روسیه انقلابی مدفون شد   - 4
معماری هند   - 70
فرایند خلاقیت چهار پیشگام معماری مدرن   - 4
معماری دیجیتال   - 68
همه ما سایبورگ هستیم   - 4
پالپ نیوز ِ اتووود   - 68
فرهنگ کمپ به روایت سوزان سانتاگ   - 4
بحران آب   - 65
اختلال های تشخیصی معماران مدرن   - 4
مدارس معماری   - 65
معمای حبابی   - 4
معماری و نقاشی   - 61
معماری پساصنعتی   - 4
پداگوژی   - 60
معماری آفریقا   - 3
زاغه نشینی   - 57
اتووودْ باکسْ آفیس   - 3
معماری و روانشناسی   - 57
مدرنیسم هیپی   - 3
طراحی مُد   - 56
معماری مدارس   - 3
معماری کانستراکتیویستی   - 54
داریوش شایگان و هنر ایرانی   - 3
معماری و هوش مصنوعی   - 53
بازپس گیری حریم خصوصی مان به روایت آنا وینر   - 3
معماری و رنگ   - 53
ژان بودریار؛ شفافیت، ابتذال و آلودگی رابطه   - 3
معماری و ادبیات   - 52
فیلم پدر ساخته ی فلوریان زلر   - 3
آنتروپوسین   - 52
شش پروژه شاخص معماری پست مدرن   - 3
معماری بیابانی   - 50
اندیشیدن از مجرای پاسخ های کووید 19 با فوکو   - 3
معماری و آب   - 50
باشگاه مشت زنی   - 3
معماری اوایل قرن بیستم روسیه   - 47
رقابت آسمانخراش ایوُلو 2016   - 3
هنر روسیه   - 45
آینده کجاست؟ روایتی از رولینگ استون   - 3
طراحی در وضعیت پندمیک به روایت آلیس راستورن   - 45
لویی کان به روایت آلیس راستورن   - 2
باهاوس   - 44
اسمیتسن‌ ـ رابین هود گاردنز   - 2
جنبش متابولیسم   - 44
کودتایی که در مورد ان صحبت نمی کنیم   - 2
معماری و گیم   - 40
تعییرات زیست محیطی ـ انقلاب یا انهدام   - 2
معماری و سلامت   - 37
یوتوپیاهای سیاره ای . نیکیتا داوان با آنجلا دیویس و گایاتری اسپیواک   - 2
درگذشت زاها حدید   - 35
جودیت باتلر مارا به تغییر شکل خشم مان فرا می خواند؛ گفت و گویی با ماشا گِسِن   - 2
معمارْستاره ها به روايت اتووود   - 34
برج سیگرام چگونه جهانی شد؟   - 2
طراحی پارامتریک   - 34
زیستْ ریاضت و همبستگی در فضای اضطراری   - 2
اکسپو شانگهای 2010   - 33
فیس بوک، گوگل و عصر تاریک سرمایه داری نظارتی   - 2
معماری آمریکا   - 33
شهرهای پیشاصنعتی   - 2
معماری مجازی   - 31
رابرت نوزیک، یوتوپیا و دولت حداقلی   - 2
اکسپو میلان 2015   - 28
فیلم های اتووود   - 2
پاویون های سرپنتین   - 28
سایبرفمینیسم   - 2
معماری پس از یازدهم سپتامبر   - 25
معماری و کودک   - 2
معماری؛ خیر مشترک و امید اجتماعی   - 24
سایبورگ   - 2
معماری و کوه   - 23
سایبرنتیک   - 1
طراحی جزییات   - 23
نمایش های مد پرادا   - 1
معماری و آسمان   - 21
ان اف تی   - 1
جشن نامه اتووود   - 21
متاورس   - 1
زاها حدید از نگاه معماران ایرانی   - 21
فیلمْگفتارهای معماری و پداگوژی معماری   - 1
زنانِ معمارِ ایرانی و سقف شیشه ای در نوزده روایت   - 20
تابْ آوری دفاتر نوپای معماری   - 1
معماری ـ موسیقی   - 19
پیتر آیزنمن و خانه شماره یک به روایت روبرت سومول   - 1
شانزده کتاب برای ورود به جهان اِی آی و عصر آنتروپوسین   - 19
ده پرسش از هشت معمار   - 1
سینما به ترتیب الفبا به روایت هاوارد سوبر   - 18
چهل نکته در باب هایدگرْخوانی   - 1
فرهنگ نفت   - 18
شهرْخوانی با اتووود   - 1
پردیس ویترا   - 18

طــراحــــــــــــــان
آر ای ایکس   - 3
زیگموند فروید   - 19
آراتا ایسوزاکی   - 16
ژان بودریار   - 11
آرشیگرام   - 8
ژان نوول   - 22
آرکی زوم   - 6
ژاک دریدا   - 19
آلبرت پوپ   - 4
ژاک لوگوف   - 4
آلدو روسی   - 15
ژیل دلوز   - 34
آلفرد هیچکاک   - 5
سائول باس   - 7
آلوار آلتو   - 19
ساسکیا ساسن   - 9
آلوارو سیزا   - 9
سالوادور دالی   - 2
آن تینگ   - 4
سانا   - 5
آنتونی گائودی   - 28
سانتیاگو کالاتراوا   - 14
آنتونی وایدلر   - 5
سدریک پرایس   - 3
آنتونیو نگری   - 6
سو فوجیموتو   - 18
آنسامبل استودیو   - 2
سوپراستودیو   - 9
آنیش کاپور   - 8
سورِ فِهْن   - 6
آی وِی وِی   - 34
سوزان سانتاگ   - 10
آی/ تری   - 2
شاشونا زوبوف   - 4
اُ ام اِی   - 59
شیبیک و کریستوف   - 2
اتوره سوتساس   - 8
شیگرو بان   - 34
ادریان لابوت هرناندز   - 5
عبدالعزیز فرمانفرمایان   - 4
ادوارد برتینسکی   - 1
فدریکو بابینا   - 30
ادوارد سعید   - 17
فرانک گهری   - 50
ادوارد سوجا   - 10
فرانک لوید رایت   - 45
ادواردو سوتو دی مُرِ   - 18
فرای اوتو   - 10
ادولف لوس   - 9
فردا کولاتان   - 2
ارو سارینن   - 30
فردریک جیمسون   - 4
اریک اوون موس   - 14
فرشید موسوی   - 3
اریک هابسبام   - 2
فمیهیکو ماکی   - 4
استن آلن   - 4
فیلیپ جنسن   - 7
استیون هال   - 32
گابریل کوکو شنل   - 2
اسلاوی ژیژک   - 18
گایاتری چاکراوارتی اسپیواک   - 7
اسنوهتا   - 7
گرگ لین   - 7
اسوالد متیوز اونگرز   - 7
گونتا اشتلزل   - 1
اسوتلانا بویم   - 5
لئوپلد بانچینی   - 2
اسکار نیمایر   - 38
لئون کریر   - 2
اف او اِی   - 9
لبس وودز   - 26
ال لیسیتسکی   - 5
لوئیس باراگان   - 2
الیس راستورن   - 112
لوئیس مامفورد   - 1
اِم اِی دی   - 25
لودویگ لئو   - 3
ام وی آر دی وی   - 74
لودویگ میس ون دروهه   - 29
اماندا لِــوِت   - 4
لودویگ هیلبرزیمر   - 4
اورهان پاموک   - 4
لودویگ هیلبرزیمر   - 1
اویلر وو   - 9
لوسی رای   - 15
ایلین گری   - 9
لویی کان   - 39
ایوان لئونیدوف   - 4
لوییجی مورتی   - 1
بئاتریس کُلُمینا   - 10
لوییس بورژوا   - 8
بال کریشنادوشی   - 4
لُکُربُزیه   - 153
باک مینستر فولر   - 13
لیام یانگ   - 4
برنارد چومی   - 36
لینا بو باردی   - 4
برنارد خوری   - 2
مارتین هایدگر   - 32
برنو زوی   - 7
مارسل بروئر   - 7
بنیامین برتون   - 8
مارشال برمن   - 16
بوگرتمن   - 1
مانفردو تافوری   - 16
بی یارکه اینگلس   - 69
مانوئل کاستلز   - 3
پائولو سولری   - 4
ماکسیمیلیانو فوکسِس   - 10
پائولو فریره   - 2
مایکل سورکین   - 4
پاتریک شوماخر   - 3
مایکل گریوز   - 6
پال گلدبرگر   - 1
محمدرضا مقتدر   - 4
پرویز تناولی   - 2
مخزن فکر شهر   - 1
پری اندرسون   - 3
مـَــس استودیو   - 3
پل ویریلیو   - 28
معماران آر سی آر   - 5
پیتر آیزنمن   - 59
معماران مورفسس   - 16
پیتر برنس   - 5
موریس مرلوپنتی   - 2
پیتر زُمتُر   - 69
موشه سفدی   - 12
پیتر کوک   - 10
میشل سر   - 3
پیر بوردیو   - 5
میشل فوکو   - 59
پییر ویتوریو آئورلی   - 14
نائومی کلاین   - 5
تئودور آدورنو   - 7
نورمن فاستر   - 36
تادو اندو   - 13
نیکلای مارکوف   - 1
تام مین   - 13
هانا آرنت   - 10
تام ویسکامب   - 10
هانری لفور   - 24
تاکامیتسو آزوما   - 3
هانی رشید   - 5
توماس پیکتی   - 5
هرزوگ دی مورن   - 31
توماس هیترویک   - 31
هرنان دیاز آلنسو   - 18
تیتوس بورکهارت   - 2
هنری ژیرو   - 3
تیموتی مورتُن   - 2
هنریک وایدولد   - 1
تیو ایتو   - 25
هنس هولین   - 5
جاشوا پرینس ـ رامس   - 2
هوشنگ سیحون   - 14
جان برجر   - 2
هومی بابا   - 2
جان هیداک   - 7
واسیلی کاندینسکی   - 2
جف منن   - 2
والتر بنیامین   - 30
جفری کیپنس   - 3
والتر گروپیوس   - 18
جورجو آگامبن   - 8
ورنر پنتون   - 5
جوزپه ترانی   - 2
ولادیمیر تاتلین   - 13
جولیا کریستوا   - 2
ولف پریکس   - 1
جونیا ایشیگامی   - 7
ونگ شو   - 8
جیمز استرلینگ   - 1
ویتو آکنچی   - 12
جین جیکوبز   - 2
ویوین وست وود   - 6
چارلز جنکس   - 7
ک. مایکل هیز   - 2
چارلز رنه مکینتاش   - 7
کارلو اسکارپا   - 13
چارلز کوریا   - 15
کازو شینوهارا   - 2
چاینا میه ویل   - 4
کازیو سجیما   - 2
حسن فتحی   - 6
کالین روو   - 1
حسین امانت   - 3
کامران دیبا   - 13
خورخه لوئیس بورخس   - 2
کامرون سینکلر   - 11
داریوش آشوری   - 1
کریستفر الکساندر   - 2
داریوش شایگان   - 13
کریستین نوربرگ ـ شولتز   - 15
دانیل لیبسکیند   - 24
کریم رشید   - 5
دنیس اسکات براون   - 10
کلر استرلینگ   - 2
دورته مندروپ   - 3
کلود پَره   - 3
دیلرـ اِسکـُـفیدیو+رِنفرو   - 23
کنت فرمپتن   - 14
دیوید رُی   - 2
کنزو تانگه   - 10
دیوید گیسن   - 2
کنستانتین ملنیکف   - 3
دیوید هاروی   - 25
کنگو کوما   - 47
رابرت نوزیک   - 2
کوپ هیمِلبِلا   - 23
رابرت ونتوری   - 31
کورنلیوس کاستوریادیس   - 3
رُدولف شیندلر   - 7
کوین لینچ   - 7
رضا دانشمیر   - 5
کیانوری کیکوتاکه   - 1
رم کولهاس   - 119
کیتیو آرتم لئونیدویچ   - 1
رنزو پیانو   - 34
کیشو کـُـروکاوا   - 8
ریچارد مِیر   - 8
یان گِل   - 9
ریچارد نویترا   - 7
یو ان استودیو   - 32
ریموند آبراهام   - 1
یورگن هابرماس   - 15
رینر بنهام   - 2
یورن اوتزن   - 1
رینهولد مارتین   - 5
یونا فریدمن   - 5
ریکاردو بوفیل   - 7
یوهانی پالاسما   - 12
زاها حدید   - 196

کـاربـــــــری هـا
مسکونی   -877
گالری   -95
زیرساخت های شهری   -477
هتل   -84
فرهنگی   -383
ورزشی   -68
پاویون   -303
حمل و نقل عمومی   -39
موزه   -273
بیمارستان و داروخانه و کلینیک   -38
اداری ـ خدماتی   -255
ویلا   -27
تفریحی   -192
مجموعه های مسکونی   -8
مسکونی ـ تجاری   -173
زاغه نشینی   -6
اموزشی   -158
سرویس بهداشتی عمومی   -5
صنعتی   -114
عناصر یادمانی شهری   -5
معماری مذهبی   -108
تجاری   -3
حامی اتووود
مقـــــــــــالات
    دیوید هاروی و شهر در قامت فهمی انسانْ تولید
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
    پهنه ی معلق تهران؛ شاه عبدالعظیم یا شهر ری
        علی رنجی پور
    دیوید هاروی و شهرســــــــــــــــــــــــــــــــــازی آلترناتیو
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
    هنر گفت و گو ـ جان بریسندن و اد لوییس با دیوید هاروی
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
چنـــــد پــــروژه
مجموعه مسکونی شاه پریان
طراح : علیرضا امتیاز "مدیر اتووود"
منزل شخصی دکتر دلیر - خیابان ولیعصر کوچه 8
طراح : محمود امیدبخش
مجموعه ي تجاري و پاركينگ طبقاتي شقايق
طراح : امين حشمتی
خانه شعر ، پايان نامه معماري كارشناسي ارشد
طراح : م معيت
گذرگاه همیابی
طراح : محمود امیدبخش
کاریــــــــــــابی
   کاریابی
   لیست درخواست ها ی قبلی شما
   لیست کاندیدها به تفکیک استان
   لیست فرصت های کاری به تفکیک استان
وبـــــلـاگ هـــــا
آرشیتکت نمونه
مدیر : مسعود زمانیها
معماری به مثابه ساخت-سجاد نازی
مدیر : سجاد نازی
فتوت نامه معماران
مدیر : اخوان الصفا
مجله معماری Architecture Foolad City
مدیر : مسعود پریوز
معــــرفی کتــــــاب
رهیافت پدیدارشناسی در اندیشه پیتر زومتور
نویسنده :  .
انتشارات : علم معمار

حامی اتووود
 رسانه ی تخصصی معماری و شهرسازی میم زون
درباره ژيل دلوز ؛ فيلسوف مرگ
اتووود سرویس خبر:   گروه ترجمه و تحقيقات اتووود
1393/02/14
مـنـــــــبـع : روزنامه اعتماد 16 فروردين 1393 به قلم عادل مشايخي
تعداد بازدید : 4551

عنوان بحث من “دلوز فيلسوف مرگ” است، اما قصدم از به كار بردن اين عبارت معرفي دلوز و فروكاستن او به يك فرمول نيست بلكه هدف نوعي آزمونگري است. به اين منظور به جاي كلي گويي، بر بخشي از يكي از آثار دلوز متمركز مي‌شوم و مي‌كوشم يك منحني مفهومي ترسيم كنم. غرض نه معرفي و تعريف دلوز بلكه القاي حس از مفاهيم دلوز به شكلي است كه مخاطبان آشنا يا ناآشنا با اين فيلسوف وسوسه شوند تا سراغ آثار او روند و آزمونگري (experimentation) خودشان را داشته باشند. سوال اصلي “فلسفه دلوز چيست؟” نيست، بلكه پرسش اين است كه “با دلوز چه مي‌توان كرد؟” پاسخي كه به اين سوال مي‌دهم يگانه كاري نيست كه با اين فلسفه مي‌توان كرد. بنابراين خلاصه بحث من يك پيشنهاد است. يعني مي‌كوشم ماشيني بسازم كه اگرچه قابل نقد و قضاوت است، اما بر اساس انطباق اصل و كپي يا برابر اصل كردن رونوشت نبايد ارزيابي شود بلكه بر اساس كاركردش بايد مورد ارزيابي قرار گيرد. با اين سوال ساده كه آيا اين ماشين كار مي‌كند يا خير.

نوعي پيوستگي در انديشه دلوز از 1953 تا 1994 مي‌بينم. اين پيوستگي به معناي تكرار مكانيكي نيست بلكه منظور اين است كه كار فلسفي دلوز را مي‌توان در قالب يك “نظام” مشاهده كرد. اين نظام را مي‌توان از دو نظرگاه ديد: اين نظام يك بعد يا جلوه “پديده شناسانه” و يك بعد يا جلوه منطقي دارد. اين تقسيم شايد دلوز را تا حدي هگلي كند كه برخي آن را نمي‌پسندند اما من معتقدم دلوز تحت تاثير ژان هيپوليت، از برخي جهات هگلي است.

مساله اصلي دلوز در تفاوت و تكرار و راهنماي ما در رفتن سراغ اين كتاب را مي‌شود نقد تصوير جزمي انديشه و نشان دادن شرايط ديگرگونه انديشيدن خواند. منظور از “تصوير انديشه” برداشتي است كه يك فلسفه از انديشه عرضه مي‌كند. مثلا فلسفه كانت، انديشيدن را قضاوت كردن تعريف مي‌كند و پرسوناژ مفهومي فلسفه‌اش “قاضي” است.

بخشي از آثار دلوز كه بر آنها متمركز مي‌شوم، در حقيقت مربوط به فصل دوم كتاب تفاوت و تكرار است، آنجا كه دلوز به تحليل منطق “تكوين زمان” مي‌پردازد. ‌تفاوت و تكرار همان‌طور كه مي‌دانيد در سال 1968 نوشته شده و بر اساس برخي دوره بندي‌هاي رايج متعلق به دوره نخست كار دلوز است. در مورد دوره‌بندي انديشه دلوز برداشت‌هاي متفاوتي هست. اما آنچه اهميت دارد، نتيجه اين دوره بندي‌هاست، زيرا قصد ما دلوزشناسي نيست. از يك ديدگاه به اصطلاح دلوزشناختي ممكن است اين دوره بندي‌ها اهميت داشته باشد، اما بايد ديد از منظر كاركرد چه نتيجه‌يي از اين دوره بندي‌ها به دست مي‌آيد. اريك الي يز يكي از كساني است كه انديشه دلوز را به دوره‌هاي مختلف تقسيم مي‌كند و نقطه عطف را نيز برخورد او با گواتري مي‌داند. اين دوره‌بندي هم بين مخالفان و منتقدان و هم ميان فيلسوفان همدل با دلوز هواداراني دارد. منتقداني مثل بديو، ژيژك و... مي‌گويند يك دلوز خوب و يك دلوز بد داريم. دلوز خوب مربوط به قبل از برخورد با گواتري است. به تعبير ايشان دلوز مفاهيم اصلي‌اش را تحت تاثير گواتري كنار مي‌گذارد. از سوي ديگر، برخي شارحان دلوز اين تقسيم‌بندي را با قضاوتي ديگر مي‌پذيرند، از نظر اين گروه، دلوز خوب دلوز با گواتري است و دلوز بد دلوز قبل از گواتري يعني دلوز اول ساختارگرا و متاثر از روانكاوي است و بعدها تحت تاثير گواتري از روانكاوي و ساختارگرايي فاصله مي‌گيرد.

من اين برداشت‌ها را غلط نمي‌دانم. اما به پيروي از برخي شارحان دلوز نوعي پيوستگي در انديشه دلوز از 1953 تا 1994 مي‌بينم. اين پيوستگي به معناي تكرار مكانيكي نيست بلكه منظور اين است كه كار فلسفي دلوز را مي‌توان در قالب يك “نظام” مشاهده كرد. اين نظام را مي‌توان از دو نظرگاه ديد: اين نظام يك بعد يا جلوه “پديده شناسانه” و يك بعد يا جلوه منطقي دارد. اين تقسيم شايد دلوز را تا حدي هگلي كند كه برخي آن را نمي‌پسندند، اما من معتقدم دلوز تحت تاثير ژان هيپوليت، از برخي جهات هگلي است. همان‌طور كه از برخي جهات قرابت‌هايي با پديده‌شناساني چون هوسرل و مرلوپونتي دارد، اما كاملا مستقل و متفاوت از پديده‌شناسي به معناي رايج مي‌انديشد و اين دقيقا به دليل بعد منطقي نظام او است. يعني شايد اين بعد منطقي است كه فاصله دلوز با پديده‌شناسي را در بيشترين حد ممكن شكل مي‌دهد. ريكور در مجموعه مقالاتي راجع به پديده‌شناسي مي‌گويد ويژگي پديده‌شناسي هوسرلي و پساهوسرلي قطع رابطه با منطق است. اما دلوز از اين حيث هگلي است كه به شيوه خاص خود يك منطق و يك پديده‌شناسي خاص را به دو بعد يك نظام تبديل مي‌كند. در ادامه مي‌كوشم تا آنجا كه وقت و حوصله اين جلسه اجازه مي‌دهد با رجوع به تفاوت و تكرار طرحي از بعد منطقي نظام فلسفي دلوز ترسيم كنم. جلوه پديده شناسانه را جايي ديگر با تكيه بر كتاب‌هاي “سينما 1” و”سينما 2” تشريح كرده‌ام [دلوز، ايده، زمان؛ نشر بيدگل، زير چاپ]. با توجه به بعد منطقي نظام دلوز است كه مي‌توان مرزي قاطع ميان دلوز و هگل يا هرگونه هگليانيسم ترسيم كرد. اگر موتور منطق ديالكتيكي هگل مفهوم تناقض و وساطت باشد، در منطق ديفرانسيل دلوز به جاي تناقض، “تفاوت” و به جاي وساطت، “تكرار” داريم.

پيش از ورود به بعد منطقي نظام دلوز بايد سه مفهوم اصلي يا به تعبيري هسته سخت نظام فلسفي دلوز را توضيح دهم. مفاهيمي كه به ما كمك مي‌كنند بفهميم چرا از “نظام” فلسفي دلوز حرف مي‌زنيم. اين مفاهيم عبارتند از كثرت (multiplicité)، تكينگي (singularité) و تفاوت (différence) . مي‌كوشم اين مفاهيم را با مثال روشن كنم. نخست تاكيد كنم كه دلوز تكينگي را به دو معناي متفاوت به كار مي‌برد، نخست “پاره ابژه‌ها” به همان معنايي كه در آنتي اديپ به كار مي‌رود، يا “خرد ادراك ها” به معناي لايب نيتزي. معناي دوم تكينگي از رياضيات مي‌آيد؛ دلوز از نقاط تكين صحبت مي‌كند. در اين معناي دوم، “تكين” در مقابل “متعارف” به كار مي‌رود. با يك مثال ساده مي‌توان اين نكته را توضيح داد. روي يك منحني نقاط عطف را، يعني نقاطي كه شيب منحني و تحدب و تقعرش در آنها عوض مي‌شود، نقاط تكين مي‌ناميم. البته در رياضيات انواع نقاط تكين داريم اما براي بحث ما همين يك نمونه كفايت مي‌كند. با استفاده از اين معنا مي‌توان از مولتپيسيته مورد نظر دلوز مفهومي مشخص و قابل كاربرد به دست آورد. همان‌طور كه مي‌دانيد نظريه كثرت‌ها (manifolds theory of) از ريمان مي‌آيد. هوسرل و برگسون هر دو از اين تئوري استفاده مي‌كنند و دلوز نيز به همان معناي ريماني آن را به كار مي‌برد. به بيان خيلي ساده يك مولتيپيسيته عبارت است از سلسله‌يي از نقاط تكين. بنابراين با يك كثرت مكان مند سر و كار نداريم. اين كثرت با توجه به آنچه برگسون در نخستين كتابش، داده‌هاي بي‌واسطه آگاهي، توضيح مي‌دهد، زمانمند است. مي‌توان اين كثرت را در تقابل با يكي از مفاهيم كليدي بديو يعني مجموعه فهميد. كثرت با مجموعه تفاوت دارد. مجموعه يك مفهوم كلي است كه اعضاي مجموعه مصاديق آن هستند، مثل مجموعه اعداد اول. تعريف هر مجموعه شرط تعلق به آن مجموعه است. اما كثرت دلوزي-ريماني عضو و شرط تعلق به اين معنا ندارد. در حقيقت با تعريف نمي‌توان تصوري از يك كثرت پيدا كرد. وقتي با كثرت مواجهيم، بايد قطعه به قطعه، نقطه به نقطه پيش برويم. روي يك منحني نقاطي را در نظر بگيريد كه در آنها شيب منحني تغيير مي‌كند. اين نقاط اعضاي يك مجموعه به معناي كانتوري نيستند. منحني مجموعه‌يي نيست كه اين نقاط اعضايش باشند. اين نقاط به تعبيري قانون رسم منحني‌اند. خود منحني يك كثرت است. براي پيمودن اين منحني نمي‌توان با تعريف پيش رفت. بلكه بايد نقاط تكين را يافت و تحول از يك نقطه به نقطه ديگر را پي گرفت. در آغاز از “نظام” فلسفي دلوز سخن گفتم و اكنون با توجه به اين نكات مي‌توانم اضافه كنم كه نظام فلسفي دلوز مجموعه‌يي از مفاهيم نيست، بلكه كثرتي از نقاط تكين است و براي كار كردن با نظام دلوز بايد نقطه به نقطه پيش رفت تا ببينيم در نهايت چه منحني‌اي ترسيم خواهد شد. اين منحني كاملا گشوده است.

من يك نقطه تكين را در”تفاوت و تكرار” مي‌گيرم و بسط مي‌دهم تا ببينم در نهايت چه منحني‌اي در مقام آزمون گشوده مي‌شود. آنگاه شايد بتوان با منحني حاصل از اين تحليل كار كرد. به علت كثرت كاربرد مفهوم مولتيپيسيته شما (schema) يا تصوير حاضر مي‌تواند در درك ملموس آن خيلي راهگشا باشد، زيرا شرح‌هاي دلوز در برخي موارد به چكامه‌هايي در ستايش كثرت و تكينگي بدل مي‌شود، اما طرحي از اين دست كمك مي‌كند كه ضمن اينكه با شكل جديدي از انديشه‌ورزي مواجهيم، كارمان به چكامه سرايي يا مانيفست خواندن نينجامد و مفاهيمي شكل بگيرد كه بشود با آنها كار كرد.

مساله اصلي دلوز در تفاوت و تكرار و راهنماي ما در رفتن سراغ اين كتاب را مي‌شود نقد تصوير جزمي انديشه و نشان دادن شرايط ديگرگونه انديشيدن خواند. منظور از “تصوير انديشه” برداشتي است كه يك فلسفه از انديشه عرضه مي‌كند. مثلا فلسفه كانت، انديشيدن را قضاوت كردن تعريف مي‌كند و پرسوناژ مفهومي فلسفه‌اش “قاضي” است، فلسفه لايب نيتز كه كاملا انتظامي است، انديشيدن را به فعاليتي براي دفاع از نظم موجود تبديل مي‌كند. دلوز پرسوناژ مفهومي فلسفه لايب نيتز را “وكيل مدافع خدا” مي‌خواند كه مي‌كوشد ثابت كند جهان كنوني بهترين جهان ممكن است. در نيچه تصوير انديشيدن با رقص، خنده و بازي به معناي جدي كلمه (نه تفنن و بازيگوشي) ترسيم مي‌شود و پرسوناژ مفهومي او “پزشك، قانونگذار و هنرمند” است.

دلوز نخست تصوير جزمي انديشه را ترسيم مي‌كند و پروژه‌اش را نشان دادن تكوين اين تصوير و انديشيدن به امكان تصوير ديگري مي‌خواند، يعني چگونه مي‌توان به شكلي ديگر انديشيد. وقتي تصوير جزمي انديشه را از دريچه تحليل دلوز مي‌خوانيم، مي‌بينيم كه همه ما اين‌گونه مي‌انديشيم.

براي روشن شدن بحث به جدول يا درخت فوروفوريوس اشاره مي‌كنم كه از جنس الاجناس (جوهر) آغاز مي‌شود و از طريق تقسيم به مفاهيم جزيي‌تر مي‌رسد، به اين طريق كه به مفهوم جوهر، فصلي افزوده مي‌شود و كثرت به وجود مي‌آيد، مثلا از جوهر به جوهر جسماني و جوهر غير جسماني مي‌رسيم و... الخ. اين شيوه از انديشه را نزد كانتور در نظريه مجموعه‌ها نيز مي‌بينيم كه اساس رياضيات مدرن است. زيرا هر مفهوم كلي يك مجموعه است كه با شرط‌گذاري و استثناكردن و كنار گذاشتن به زيرمجموعه‌هايي جزيي‌تر مي‌انجامد. دلوز به اين شيوه تفكر، تصوير جزمي انديشه مي‌گويد. اما چرا چنين ادعايي مي‌كند؟ انديشه نزد خود او چه ويژگي‌هايي دارد؟

آنچه ما در منطق قديم، “فصل” مي‌خوانيم، تفاوت (difference) است. ما در اين شيوه از انديشيدن، تفاوت را ذيل اصل ديگري مي‌گنجانيم. مثلا براي آنكه تفاوت اسب با انسان قابل انديشيدن باشد، به جنس حيوان نيازمنديم. تفاوت اسب و انسان، نوعي است. يعني اسب و انسان كثرت نوعي و وحدت يا اينهماني جنسي دارند. در نوع انسان افراد مثل سقراط و ارسطو و پريكلس از نظر فردي متفاوت هستند، اما وحدت نوعي دارند. به اين ترتيب، در اين تصوير انديشه تفاوت ظهوري ندارد مگر در صورتي كه قابل تقليل به اين هماني باشد. براي درك تفاوت در اين شيوه انديشه بايد به يك اصل واحد يا منشا اين همان رسيد. مساله اصلي دلوز را با اين توضيح شايد بتوان چنين صورت‌بندي كرد: انديشيدن به تفاوت دروني (انترن) به جاي تفاوت بيروني (اكسترن) . مطابق تصوير جزمي، تفاوت افراد يك نوع تفاوتي صرفا بيروني است، تفاوتي در ذات ندارند و تفاوت‌شان صرفا عرضي است. در حالي كه دلوز به تفاوتي مي‌انديشد كه يك فرد را به يك فرد منحصر به فرد بدل كند، چنان‌كه آن فرد با فرد ديگري ذيل مفهوم كلي واحدي نگنجد. در فلسفه‌هاي مشايي كه بر فلسفه اسلامي (غير از حكمت متعاليه كه سرنوشت ديگري دارد) نيز تاثير داشته‌اند، انديشه صرفا تا سطح نوع پايين مي‌آيد. از نوع به پايين ديگر انديشه نمي‌تواند بينديشد. فلسفه‌هاي مشايي نمي‌توانند به تكينگي‌هاي غير‌قابل تقليل به مفاهيم كلي بينديشند. تكينگي و تفاوت دروني جايي براي ظهور و بروز در اين تصوير انديشه ندارد. همه هم دلوز بازيافتن تفاوت به يك معناي ديگر است. ديفرانس، تفاوت دروني است. تفاوت به خود ذات بدل مي‌شود.

ذات (ماهيت) به دو معنا به كار مي‌رود. يكي در معناي كلي كه در پاسخ به پرسش “اين چيست؟” ما هو؟) بيان مي‌شود. اما ذات در معناي ديگر به اين معناست: آنچه هر چيزي را آني مي‌كند كه هست. عنوان فرعي آنك انسان نيچه اين است: “چگونه هر كسي آني مي‌شود كه هست؟” نيچه هم به دنبال تفاوت انترن است. بنابراين دلوز به دنبال تفاوت غيرقابل تقليل به اين هماني است. البته تنها مفهوم identity مطرح نيست، سه مفهوم ديگر شباهت و آنالوژي و اپوزيسيون هم در نقد تصوير جزمي انديشه برجسته مي‌شود كه در مجال فعلي نمي‌توان به آنها پرداخت. ضمنا تصوير جزمي انديشه ويژگي‌هاي ديگري هم دارد كه فرصت پرداختن به آنها را هم نداريم.

به منطق تكوين زمان در تفاوت و تكرار اشاره كرديم. اين منطق در عين حال مي‌تواند منطق تكوين سوبژكتيويته هم باشد، ضمن آنكه مي‌توان منطق تكوين تفاوت و موازي با آنها، پديده‌شناسي تفاوت يا پديده‌شناسي زمان يا پديده‌شناسي سوبژكتيويته داشته باشيم. براي پيچيده نشدن بحث در اينجا فقط به جنبه منطقي اشاره مي‌كنم.

براي نيل به منطق تكوين زمان نياز به تمايزگذاري ميان دو نوع تكوين است كه در اكثر آثار دلوز ديده مي‌شود: مثلا او در كتاب منطق معنا از تكوين استاتيك و تكوين ديناميك ياد مي‌كند. اين تمايز در تفاوت و تكرار با ترمينولوژي ديگري بيان مي‌شود، در “آنتي اديپ” از تمايز توليد ميل‌گر و توليد اجتماعي سخن به ميان مي‌‌آيد. اين تمايز ابزار مفهومي مهمي در اختيار ما قرار مي‌دهد و برخورد دلوز و احتمالا فوكو را با مفاهيم قدرت و مقاومت مشخص مي‌كند. به نظر من كليد فهم فوكو درباره مقاومت در اين جمله است: “مقاومت هميشه بر قدرت مقدم است”. اين جمله اگر در كنار جمله مشهور ديگر او “قدرت هميشه با مقاومت روبه‌رو است” قرار نگيرد و اين جمله را كامل نكند، يك معناي تقليل گرايانه از مقاومت نزد فوكو به دست مي‌آيد و مفهوم مقاومت به قانون سوم نيوتن (عمل و عكس العمل) تقليل پيدا مي‌كند. اين كار غلط نيست، اما مفهوم مقاومت فوكويي غني‌تر از قانون سوم نيوتن است!

در تكوين ديناميك، مازادي توليد مي‌شود كه گرفتاري هر نظم و جامعه‌يي است. روابط قدرت به كار مي‌افتند تا اين توليد مازاد كنترل‌ناپذير را مهار كنند. دلوز نشان مي‌دهد كه مقدم بر سركوب با ساز و كار توليد ميل مواجهيم و اتفاقا تكرار، بازگشت امر سركوب شده نيست، بلكه ساز و كارهاي “سركوب” به كار مي‌افتند تا تكرار را متوقف كنند. توليد ميل و تكرار مسبوق به سركوب نيست، بلكه سركوب به راه مي‌افتد چون تكرار همواره پيشاپيش آغاز شده. خلاصه در تكوين پويا و توليد ميل‌گر، مازادي توليد مي‌شود كه بايد سازوكارهايي به كار بيفتند تا مازاد اين توليد در خطي كاناليزه شود و از تغيير وضع موجود جلوگيري كنند.

با اين توضيح مي‌توانيم سنتز‌هاي سه‌گانه زمان را بيان كنيم و نشان دهيم كه چرا گفته‌ايم “دلوز، فيلسوف مرگ”. تا اينجا البته مقدمه بود و به علت اينكه اشاره مي‌كنند وقت تمام است تنها به گزارشي مختصر اكتفا مي‌كنم. اين خلاصه‌يي است از آنچه پس از اين مقدمه چيني‌ها قصد داشتم بگويم: اسپينوزا در بخش چهارم كتاب اخلاق، تبصره قضيه 39 نوشته است: “هيچ دليلي من را ملزم نمي‌كند بپذيرم كه بدن فقط وقتي به جنازه تبديل مي‌شود، مي‌ميرد”. اسپينوزا از مرگي ديگر صحبت مي‌كند. تصور متعارف از مرگ آن است كه مرگ بدن با جنازه شدن ملازم است. اسپينوزا در مقابل از مرگي حرف مي‌زند كه با اين تصور رايج متفاوت است. قصد من در اين بحث آن بود كه با رجوع به سنتزهاي سه‌گانه زمان در تفاوت و تكرار اين مرگ اسپينوزايي را توضيح دهم و پس از آن با اشاره به دو نمونه در سينماي ايران يعني “دوئل” و “روبان قرمز” نشان دهم كه چگونه ساز وكارهاي مهار تنها با آپاراتوس آلتوسري كار نمي‌كنند. يعني مي‌خواستم نشان دهم كه چگونه دو ساز و كار متفاوت پس از يك فاجعه كه منجر به توليد يك مازاد مي‌شود (مازادي كه منطق توليدش منطق تكوين زمان است)، به كار مي‌افتند تا آن مازاد را با حماسي كردن يا عرفاني كردن مهار كنند و اين يك نمونه از كاربرد اين ماشين بود كه بحث ما را از حالت انتزاع در مي‌آورد. اما انگار سازوكارهاي مديريت و تنظيم زمان همه جا حرف “اضافي” زدن را ناممكن مي‌كنند!



حامی اتووود
نظـــــــر اعضــــــــا
هنوز نظری برای این خبر ثبت نشده است.

ثبــــــــت نظـــــــر

  
جهت ارسال نظر باید وارد سیستم شوید. / عضو جدید
ایـمـــیـل :  
رمز عبـور :  

سینما؛ رابطه تصویرْ ایده ئولوژی و آغاز قرن بیستم از منظر ژیل دلوز
یوتوپیا و رابطه انتقادی با فلسفه، سرمایه داری و انقلاب در وضعیت معاصر
تراشه های کانسپچوال ـ ژیل دلوز؛ [ضدِ] دلالتگری دیاگرام و آسیب شناسی ان در گفتمان معماری
ژیل دلوز، فولدینگ و پرداخت فوکویی از چگونگی حدوث داخلِ خارج
ژیل دلوز وسینمای پَساکنش ـ تصویر؛ بحران بازنمایی و انهدام پیوند حرکتی ـ حسانی
درباره معماران معاصر ایران :
این گروه در سال 1386 با هدف ایجاد پل ارتباطی بین معماران ایرانی معاصر گرد هم آمد.با شروع کار این وب سایت معماران متقاضی در محیطی ساده وکارآمد به تبادل پروژه ها ومقــــالات خود خواهند پرداخت ودر فضای فروم به بحث وگفتگو می پردازند.
خانه | ورود | ثبت نام | درباره ما | تماس با ما | قوانین سایت | راهنما | تبلیغات
© کلیه حقوق این وب سایت متعلق به گروه معماران معاصر می باشد.
Developed by Tryon Software Group