کارلو اسکارپا (1906 ـ1978) یکی از اسرار آمیز ترین و ناشناخته ترین معماران قرن بیستم است که به خاطر رهیافت ذاتی اش به مصالح و ترکیب هنرهای دستییِ مورد احترام با پروسه ی مدرن تولید در جامعه معماران شهرتی جهانی دارد . در مستندی به کارگردانی مورای جریپور، رئیس بنیاد استامپالیا کوِرینی ،ایگِل ترینکاناتو، در توصیف مرمت و بازسازی قلعه ونیزی اثراسکارپا، این چنین او را توصیف می کند : " او دانش چگونگی ترکیب مصالح پایه با مصالح ارزشمند را بسیار ماهرانه داشت " .
اسکارپا متولد ونیز بود ولی بیشتر دوران کودکی اش را در ویسِنرا گذراند قبل از اینکه خانواده اش بعد از درگذشت مادرش در سال 1919 به ونیز بازگردند . اسکارپا معماری را در آکادمی سلطنتی هنرهای زیبا در ونیز خواند و از سال 1932 تا 1947 مسئول آثار شیشه ای وِنینی بود . همین جا بود که اولین جرقه های درک و توجه او به هنرهای دستی نمایان شد و تا پاسی از شب با شیشه گران وِنینی کار می کرد تا به طراحی کامل و قابل دفاعی دست یابند .
بعد از جنگ جهانی دوم بود که معماری اسکارپا به جامعه معماران حرفه ای دنیا شناسانده شد . این شناخت به مجموعه ای از همکاری ها در داخل و خارج ونیز ختم شد که بسیاری از آن ها مرمت ساختمان های موجود در بافت شهر بود و همین پروژه ها هم درغالب شاخصه های اصلی معماری اسکارپا در آمدند . شاید مشهورترین پروژه او در این زمینه، مرمت اسکارپا برای موزه کاستاوچیو بود که در سال 1964 به اتمام رسید، معماربه شکلی محتاطانه تعادلی را میان قدیم و جدید برقرار کرده بود در حالی که به شکلی شایسته تاریخ ساختمان اصلی را هم آشکار می کرد . در حقیقت،شکلی از آشکار سازی در زمان رهیافت اصلی معمار بود که هم اکنون رویکردی معمول برای مرمت به حساب می آید و شاید عینیت این رویکرد را بتوان در موزه نئوس طراحی دیوید چیپرفیلد به وضوح نظاره کرد .
توجه اسکارپا به دیتیل در طراحی هایش در میان معماران مدرن، تقریبا بی همتاست . درک او از هنرهای دستی اغلب طراحی هایش را به آشکارسازی روح بنا در کوچکترین دیتیل ها هدایت می کرد همچون پایه های نگهدارنده برنجی زیر پله ها در نمایشگاه اُلیوِتی یا " تجهیزات دیداری" در مقبره و عبادتگاه برایون که بر نگاه های دقیق کاربران بر جهت اصلی شهر سن ویتو دی آلتیوُل تمرکز کرده بود و این موضوع را به وسیله عناصر آهنی کوچکی نمایش داد که به صورت شکاف های عمودی درون دیوارهای بتنی تعبیه شده بود .