از یک نظرگاه خاص و البته محدود، ما حل هر نوع مشکل وسیعی که برابرمان قد علم کرده را ناممکن می بینیم، با این حال این پرسش مطرح است که ایا نبایستی به معماری از منظری وسیع تر نگریست؟

از سوی دیگر بیش از انکه بر محدودیت فهم مان از معماری به مثابه محیطی برای مردم توجه کنیم بایستی به تعمیق اگاهی مان از مسائل معاصری بنشینیم که مبتلا به تمام جنبه های پیرامونی مان است. 

در این استودیو ما با اندیشیدن به مرزهایی فراتر از مقیاس و کاربردهای محیط های متعارف مصنوعی که در ساختمان ها و مناظر شهری و طراحی شهری نهفته اند به کاوش بر ماهیت بسیط تر معماری نشسته ایم که نیازهای جامعه امروزمان را برطرف می کنند.

انچه پیش امد مانیفستی است که جونیا ایشیگامی برای برگزاری استودیویی به نام طبیعت دیگر در بهار 2014 در دانشکده تحصیلات تکمیلی معماری هاروارد نوشته است و در قالب ان به تدوین دیدگاه هایی تازه بر مکان و نقش معمار همت گماشته و با به چالش کشیدن تمایزی که از دل برنامه، محوطه و سازمان دهی فرمی بیرون می اید و تزریق ان ها به درون توکیوی امروز تلاش کرده است به تایپولوژی نوینی از کارکردهای کلاسیک شهری دست یابد و فراتر از این ها گشایش هایی به روی کانسپت های نوایینی از ساختمان ها و حوزه های عمومی فراهم اورد.  

این کتاب را می توانید این جا مشاهده نمایید