معمار ژاپنی؛ جونیا ایشیگامی، با اولین پروژه انفرادی خود که یک قطعه مبلمان فوق العاده است، توانست بار دیگر بر ظرفیت ها و پتانسیل های فکر معماری در هر مقیاسی تاکید کند. ایشیگامی در سال 2006 نشان داد که طراحی یک شی مانند یک میز می تواند به همان اندازه یک ساختمان پیچیده و چالش برانگیز باشد و این فرآیند حداقل به همان میزان دقت و جزئیات نیاز دارد. همانطور که جف کاپلون، سردبیر ساتلیتاس می نویسد:"پروژه به پیچیدگی نیروهای سازه ای و ایجاد روابط فضایی در مقیاس اشیاء خانگی شکل می دهد". انچه در میز ایشیگامی شاهدش هستیم، یک فرآیند تفکر بیش از حد منطقی است که به ایجاد یک محصول تقریبا غیرمنطقی انجامیده.

میز بزرگ (9.5 متر در 2.6 متر) که در فضای گالری قرار دارد و با مواد غذایی، گیاهان و ظروف پوشیده شده است، به قدری نازک (3 میلی متر) است که بدان "میز جادویی" لقب داده اند.

شیء در قالب یک ورق فولادی پیش تنیده ساخته شده و سپس همانگونه که در تصاویر می بینید به شکل دم خوک خم شده و فر می شده است. برای دستیابی به صافی، میز در معرض بارهای اعمال شده و محاسبه شده بسیاری از اجسام در مکان های دقیق روی سطح خود قرار گرفته تا از پایداری سازه ای اش اطمینان حاصل شود.

انچه در این شی رخ می نماید ان که غیر مادی بودن جسم توسط امواج ملایمی که سطح هنگام لمس ایجاد می کند، به شدت افزایش می یابد.