پروژه گویم در امتداد پروژه های دفتر دیگر است که ایده هایی نظیر فعالسازی مکعب، دوگانگی در هندسه و
ساختارهای آویخته را امتداد میدهد.
در اینجا به آن فکر شد که چگونه می تواند مکعب با سیستم سازهای گنبد ترکیب
شود و از این امتزاج سطوح مکعب به صورت گنبدهای قاچ خورده بارور شوند؛ با این روش
فضایی دورگه به وجود می آید که در مرز این (مکعب) و آن (فرم های گنبدی) می ایستد.
به عبارت دیگر صفحه ها تحت تأثیر نیروی سازمان دهنده سازه طاق و قوسی، به حجم های
گنبدی شکل تبدیل شده و فضاهای نیمه بسته و بسته را در درون خود جای می دهند. در
طبقه همکف سه نیم گنبد پشت به پشت هم قرار دارند و فضای سیال بین آن ها، فضای عمومی
خانه است.
در طبقه اول گنبدها به صورت مرکزی رو به هم قرار گرفته اند و فضای بین آن یک
حیاط مرکزی گود رفته را به وجود می آورد.
مرز غیر قطعی بین درون و بیرون در هر دو طبقه فضا را مبهم و تأویل پذیر میکند؛
همینطور حضور گنبدها که بعضی در داخل فضای مکعبی قرار دارند و بعضی به مانند تپه هایی
از آن بیرون زده اند.