MONU _ مخفف  _ Magazine ON Urbanism مجله ای  انگلیسی زبان در زمینه موضوعات شهری می باشد و به سال ٢٠٠٤ آغاز بکار کرده است. این مجله  بر جنبه های گوناگون سازه ای و ناسازه ای تاثیرگذار در شهر، از جمله سیاست، اقتصاد، جغرافیا، محیط زیست و جنبه های اجتماعی و کالبدی تمرکز دارد ، MONU  به مثابه یک مجله مستقل و ساختارشکن و با رویکرد انتقادی در هر شماره بر یک موضوع ویژه می پردازد.

شماره جدید مجله MONU در اکتبر ٢٠١٧،  به موضوع شهرسازی کوچک مقیاس Small Urbanism می پردازد. "چراغ کوچکی در شب، تاریکی را می شکافد و به اطراف نور می بخشد، اگرچه کوچک، اما تاثیرگذار است ". نقل قولی از نمایشنامه رویای نیمه شب تابستان ِ شکسپیر، کانسپت این شماره از مجله را به خوبی نشان می دهد. به عبارتی؛ "چیزهای کوچک" مانند اقدامات کوچک مقیاس، عناصر کالبدی کوچک مقیاس، فناوری اطلاعات و ارتباطات یا مداخلات کوچک مقیاس، در شهرسازی مهم و اثر گذارند.

طی اقدامات کوچک مقیاس، بدن انسان می تواند فضاهای عمومی را از طریق پرکتیس هایی که  آرایش قدرت شهری را به چالش می کشند؛ تغییر دهد. مانند فضای تظاهرات؛ نوعی تصرف کوچک مقیاسِ اعتراضی، موقت و گذرا از سوی نیروهای مخالف. اینگونه فضاها در واقع طراحی نشده اند اما کنش های مخالفان،  منجر به دگرگونی چشم اندازهای شهری می شوند.

عناصر کالبدی کوچک مقیاس به مثابه یک  شیء، معادل جمعیتی از مردم محسوب می شود؛ به عبارتی اثر هر شیء،  معادل اثرات سازوکارهای جمعیتی می باشد که در سطوح اجتماعی و سیاسی تاثیرگذاراست. اشیاء، در چارچوب هستی شناسی شیء گرا object-oriented ontology ، سطوح متنوعی از مقیاس را به نمایش می گذراند و همه اشیاء کامپوزیتی از اشیاء دیگر محسوب می شوند. افزون بر این، گرانش چیزها و قدرت مادی بودگی آنها، تفاوتهای عمیق در شهرها، و جهان ایجاد می کند.

در شهر های ما، اشیاء کوچک اما مهم، براحتی می توانند مورد بی توجهی قرار گیرند چراکه گاهی اوقات پنهان اند.  به ویژه هنگامی که به فناوری اطلاعات و ارتباطات و زیرساخت های سلولی  شبکه های تلفن همراه مربوط می شوند: اشیاء کوچک به مثابه زیرساخت نهان Stealth Infrastructure آشکار سازی زیرساخت های کمتر قابل مشاهده، مواردی را یاد آور می سازد: وابستگی ژرف  ما به واقعیت کالبدی و آسیب پذیری انضمامی ناشی از آن. شهرهای ما به همان اندازه که نمایش بیان ذاتی کنش های انسانی و اجتماعی هستند، مکانهای مهندسی و فنی هم می باشند.

از آنجایی که ابزار فناوری اطلاعات و ارتباطات کوچک مقیاس در حال رشد می باشند و اطلاعات بطور فزاینده ای فضامند شده اند، می توان این امکان را در جهت بازآفرینی و ارتقاء کیفی محله ها و مبارزه با جرائم و جنایات شهری  بکار بست.

بر همین اساس به نظر می رسد شهرسازی کوچک مقیاس فراتر از یک استراتژی توسعه مجدد و احیاء شهری است به ویژه در سطح مداخلات کوچک مقیاس. جیمز لانگفیلد در پروژه "اتاق سرگرمی: زیرساختهای فضایی و اجتماعی برای فضای همگانی شهری"، چگونگی کارکرد چنین استراتژی هایی را نشان می دهد: اتاق سرگرمی؛ برای ساکنان یک مجموعه مسکونیِ کارگری که در آنجا بصورت فردی یا جمعی به انجام فعالیت می پردازند، فضایی جهت مشارکت مدنی و حفظ  و بازتولید روابط اجتماعی و/یا صمیمانه ایجاد می کند.

هدف از کانسپت شهرسازی کوچک مقیاس، جلب نظر متخصصان حوزه شهری نسبت به اهمیت و لزوم توجه بر  اقدامات و مداخلات کالبدی و غیر کالبدی کوچک مقیاس در شهر است.  اقدامات و مداخلات کوچک مقیاس  می تواند به مثابه متدولوژی طراحی بافت شهری، با هدف تحول ارگانیسم شهری  بکار گرفته شوند. زمانیکه چنین اقدامات و مداخلاتی، همسو با دانش، اقلیم و نیاز مردم  محلی  باشند؛ عملکرد موفقیت آمیزی خواهند داشت و منجر به تحولات کوچک مقیاس اما موثر و پایدار در ابعاد بومی و اجتماعی  می شوند.

عکس روی جلد این شماره به پروژه Little People از اسلینکچو Slinkachu اختصاص دارد.  هدف وی از اجرای پروژه این بوده است که توجهات را به سمت چیزهای کوچک مقیاس و تاثیراتشان در زندگی  مردم جلب کند.

موارد مطرح شده؛ از طریق ارائه مقالات انتقادی، مفاهیم و نظریه های شهری و نمونه های موردی  از معماران، شهرسازان  و نظریه پردازان  در این شماره ، مورد تبیین و تحلیل قرار گرفته است.