در اوایل دهه 1940 آلوار و آینو به عنوان معماران فنلاندی ای شناخته می شدند که سبک منحصر بفردی از مدرنیسم ارگانیک را نمایندگی می کنند، این جایگاه همزمان شد با طراحی یکی از مهمترین کارهایشان؛ تالار شهر جدیدی برای سایناتسالو؛ شهری صنعتی و کوچک در جزیزه لیک پایانه در مرکز فنلاند. به موازات ایفای نقش اصلی به عنوان تالار شهر، بنا کارکردهای دیگری همچون کتابخانه را نیز پوشش می دهد. پاسخ به کارکردهای چندگانه بنا به طراحی و ساخت دو ساختمان منتهی شد، ساختمانی مستطیل شکل برای کتابخانه و یک ساختمان U شکل با حیاطی کشیده در مرکز برای تالار شهر، البته هر دو بنا با اجرهای سرخ دارای قاب چوبی ساخته شدند. ارتفاع گرفتن حیاط مرکزی مجموعه از کف به کلیت مجموعه ابعاد و چشم اندازهای دراماتیکی می دهد که موجب می شود ساختمان از بیرون به لحاظ ابعادی نامتعارف و بزرگتر از حد معمول به نظر اید ولی از درون واجد تناسبات صمیمی و همگرا باشد. ابعاد تناسباتی حیاط مجموعه برگرفته ای از میدان وِچیا در برگامو یا تناسبات میدان مرکزی شهر سی ینا و یا دیگر ساختمان های رنسانسی ایتالیاست. اگرچه الحاقیه های بنا همان معماری روستایی فنلاند را به خاطر می اورد. سایناتسالو بزرگترین پیروزی حرفه ای آلوار آلتو در تراژیکترین ادوار زندگی شخصی اش بود، همزمان با شروع ساخت پروژه به سال 1949، آینو از دنیا رفت.