معماران معاصر ایران, اتووود - بزرگترین سایت معماری
ثبت نام عضو جدید ایمیل آدرس: رمز عبور : رمز عبور را فراموش کردم

به جامعترین سامانه ارتباطی و اطلاع رسانی معماران معاصر ایران خوش آمدید خانه |  ثبت نام |  تماس با ما |  درباره ما |  قوانین سایت |  راهنما |  تبلیغات




موضوعـات مــعـماری
معماری و دیگر حوزه های فکر   - 1706
20 بنا که هرگز ساخته نشد   - 17
منظر شهری   - 1591
پداگوژی انتقادی   - 17
طراحي داخلي   - 1166
کارگاهْ مسابقه قوام الدین شیرازی   - 16
نظریه معماری   - 1131
شهرهای در حرکت   - 15
سازه های شهری   - 1080
مسابقه مرکز اجتماعی شهر صدرا   - 15
تکنولوژی ساخت   - 1072
معماری بایومورفیک   - 15
معماری حوزه عمومی   - 1062
سینما ـ طراحی صحنه ـ معماری   - 15
مرزهای معماری   - 1047
رابرت ونتوری در بیست و پنج روایت   - 15
نگاه نو به سكونت   - 915
اینستالیشن های شهری   - 14
المان شهری   - 868
ویلا ساوا ـ لوکوربوزیه   - 14
نظریه شهری   - 835
معماری و غذا   - 13
معماری و سیاست   - 802
فیلم پارازیت ساخته بونگْ جونْ هو   - 13
معماری مدرن   - 776
معماری و دشت   - 12
معماری پایدار   - 744
معماری خاورمیانه   - 11
کلان سازه   - 731
ده کتاب که هر معمار باید بخواند   - 11
روح مکان   - 670
معماری خوانی   - 10
آینده گرایی   - 660
ده پروژه کمتر شناخته شده لوکوربوزیه متقدم   - 10
معماری منظر   - 628
کنگو کوما ـ استادیوم ملی توکیو   - 10
برنامه ریزی شهری و منطقه ایی   - 624
کلیسای رونشان ـ لوکوربوزیه   - 10
آرمان شهرگرایی   - 587
بی ینال ونیز   - 10
طراحی صنعتی   - 575
درس گفتارهای اتووود   - 10
معماری تندیس گون   - 570
معماری و انسان شناسی   - 10
توسعه پایدار   - 566
فمینیسم   - 9
معماری شمایل گون   - 556
معماری و فضای زیرساخت های نرم   - 9
منتقدان معماری   - 556
اتوره سوتساس به روایت آلیس راستورن   - 9
نوسازی و بهسازی بافت های شهری   - 545
مسابقه دانشجویی اتووود ـ دوردوم. مسابقه دوم   - 9
معماریِ توسعه   - 517
ده زن برتر تاریخ معماری مدرن   - 9
باز زنده سازی   - 494
لیوینگ آرکیتکچر   - 9
هنر مدرنیستی   - 437
معماری تخت جمشید   - 8
معماری یادمانی   - 390
معماری بلوک شرق ـ جهان در حال محو شدن   - 8
طراحی نئولیبرال   - 387
شارلوت پریاند به روایت آلیس راستورن   - 8
معماری سبز   - 385
مسابقه دانشجویی اتووود ـ دوردوم. مسابقه اول   - 8
تغییرات اقلیمی   - 371
تز 1400   - 8
معماری ارزان   - 363
معماری آمریکای جنوبی   - 8
تراشه های کانسپچوال   - 359
معماری و جنگ   - 7
معماری پست مدرن   - 352
طراحی و ضایعات به روای آلیس راستورن   - 7
معماری محدود   - 333
ردلف شیندلر به روایت الیس راستورن   - 7
بنای محدود   - 323
گونتا اشتلزل به روایت آلیس راستورن   - 7
گرمایش زمین   - 317
مینت د سیلوا به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری محلی   - 308
جنبش "جانِ سیاهان مهم است" و مسئله‌ی طراحی به روایت آلیس راستورن   - 7
اتووود کلاسیک   - 304
ریچارد نویترا به روایت آلیس راستورن   - 7
محوطه سازی   - 295
طراحی در زمانه بحران به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری تجربی   - 285
کارلو اسکارپا به روایت آلیس راستورن   - 7
بدنه سازی شهری   - 277
عبور از مرحله جنینی   - 7
کتابخانه ی اتووود   - 276
معماری مصر   - 7
اقتصادِ فضا   - 274
منبع شناسی اتووود   - 7
معماری انتقادی   - 272
پاویون ایران ـ بی ینال ونیز 2016   - 7
معماری ـ سینما   - 268
رقابت مجتمع چندعملکردی شهید کاظمی قم   - 7
زنان و معماری   - 250
آلوار و آینو آلتو به روایت آلیس راستورن   - 7
فضای منفی   - 247
هشت کوتاه نوشته در مورد پوپولیسم   - 7
عکاسی   - 241
طراحی و پناهجویان   - 7
مسکن حومه شهری   - 237
آیلین گری به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری های تک   - 235
باوهاوس به روایت آلیس راستورن   - 7
هنر انتزاعی   - 229
لوسی رای به روایت آلیس راستورن   - 7
گرافیک   - 215
مارسل بروئر به روایت آلیس راستورن   - 7
مسکن عمومی   - 209
چارلز رنه مکینتاش به روایت آلیس راستورن   - 7
طراحی مبلمان   - 208
باکمینستر فولر به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری و فاجعه   - 199
طراحی در بازی و تاج و تخت به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری فضای داخلی   - 185
سائول باس به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری و رسانه   - 180
میس ون در روهه به روایت آلیس راستورن   - 7
مسکن روستایی   - 178
معماری و عکاسی به روایت آلیس راستورن   - 7
پروژه های دانشجویی از سراسر جهان   - 178
طراحی روی بام به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری ژاپن   - 174
صد و بیست و یک تعریف معماری   - 6
معماری ایران   - 169
پنج پروژه لوکوربوزیه متاخر که هیچگاه ساخته نشدند   - 6
ترسیمات معماری   - 166
فرایند تکامل معماری مدرن هند   - 6
هنر گفت و گو   - 165
مسابقه ویلا 1400   - 6
بلندمرتبه ها   - 138
ورنر پنتون به روایت آلیس رستورن   - 6
اتووود ـ ایران معاصر   - 123
ده پرسش از دو معمار   - 6
معماری کوچک مقیاس   - 106
جنتریفیکیشن   - 6
ویرانه ها   - 104
معماری استرالیا   - 5
مدرنیته؛ از نو   - 98
زنان، آشپزخانه، مقاومت   - 5
معماری چین   - 97
گزارش فرانسویِ وس اندرسون   - 5
معماری آسیا   - 93
تناقض هاوپیچیدگی ها:تئوریهای پیچیدگیِ ونتوری وجیکوبز   - 5
معماری اروپا   - 91
اکنی استودیو   - 5
معماری مذهبی   - 90
کتاب هایی در باب یوتوپیا   - 5
معماری فاشیستی   - 89
رادایکالیسم ایتالیایی در سیزده روایت   - 5
معماران و چالش انتخاب معماری   - 87
شهرسازی کوچک مقیاس   - 5
معماری جنگلی   - 84
چهار یادداشت برای علی اکبر صارمی   - 4
اکسپو   - 83
اتومبیل در چهار روایت کوتاه از بری ریچاردز   - 4
ویروس کرونا و معماری   - 80
بلوپرینت   - 4
فیلوکیتکت   - 79
اتووودْ آبزرور   - 4
معماری و هنر انقلابی   - 79
شهر ژنریک و نامکان ها   - 4
گفت و گو با مرگ   - 79
اکسپوی دبی. 2020   - 4
معماری پراجکتیو   - 78
چالش های اخلاقی ریاضت ورزی در معماری به روایت پیر ویتوریو آئورلی   - 4
جهان علمیْ تخیلی   - 74
چگونه یوتوپیا در روسیه انقلابی مدفون شد   - 4
معماری هند   - 70
فرایند خلاقیت چهار پیشگام معماری مدرن   - 4
معماری دیجیتال   - 68
همه ما سایبورگ هستیم   - 4
پالپ نیوز ِ اتووود   - 68
فرهنگ کمپ به روایت سوزان سانتاگ   - 4
بحران آب   - 65
اختلال های تشخیصی معماران مدرن   - 4
مدارس معماری   - 65
معمای حبابی   - 4
معماری و نقاشی   - 61
معماری پساصنعتی   - 4
پداگوژی   - 60
معماری آفریقا   - 3
زاغه نشینی   - 57
اتووودْ باکسْ آفیس   - 3
معماری و روانشناسی   - 57
مدرنیسم هیپی   - 3
طراحی مُد   - 56
معماری مدارس   - 3
معماری کانستراکتیویستی   - 54
داریوش شایگان و هنر ایرانی   - 3
معماری و هوش مصنوعی   - 53
بازپس گیری حریم خصوصی مان به روایت آنا وینر   - 3
معماری و رنگ   - 53
ژان بودریار؛ شفافیت، ابتذال و آلودگی رابطه   - 3
معماری و ادبیات   - 52
فیلم پدر ساخته ی فلوریان زلر   - 3
آنتروپوسین   - 52
شش پروژه شاخص معماری پست مدرن   - 3
معماری بیابانی   - 50
اندیشیدن از مجرای پاسخ های کووید 19 با فوکو   - 3
معماری و آب   - 50
باشگاه مشت زنی   - 3
معماری اوایل قرن بیستم روسیه   - 47
رقابت آسمانخراش ایوُلو 2016   - 3
هنر روسیه   - 45
آینده کجاست؟ روایتی از رولینگ استون   - 3
طراحی در وضعیت پندمیک به روایت آلیس راستورن   - 45
لویی کان به روایت آلیس راستورن   - 2
باهاوس   - 44
اسمیتسن‌ ـ رابین هود گاردنز   - 2
جنبش متابولیسم   - 44
کودتایی که در مورد ان صحبت نمی کنیم   - 2
معماری و گیم   - 40
تعییرات زیست محیطی ـ انقلاب یا انهدام   - 2
معماری و سلامت   - 37
یوتوپیاهای سیاره ای . نیکیتا داوان با آنجلا دیویس و گایاتری اسپیواک   - 2
درگذشت زاها حدید   - 35
جودیت باتلر مارا به تغییر شکل خشم مان فرا می خواند؛ گفت و گویی با ماشا گِسِن   - 2
معمارْستاره ها به روايت اتووود   - 34
برج سیگرام چگونه جهانی شد؟   - 2
طراحی پارامتریک   - 34
زیستْ ریاضت و همبستگی در فضای اضطراری   - 2
اکسپو شانگهای 2010   - 33
فیس بوک، گوگل و عصر تاریک سرمایه داری نظارتی   - 2
معماری آمریکا   - 33
شهرهای پیشاصنعتی   - 2
معماری مجازی   - 31
رابرت نوزیک، یوتوپیا و دولت حداقلی   - 2
اکسپو میلان 2015   - 28
فیلم های اتووود   - 2
پاویون های سرپنتین   - 28
سایبرفمینیسم   - 2
معماری پس از یازدهم سپتامبر   - 25
معماری و کودک   - 2
معماری؛ خیر مشترک و امید اجتماعی   - 24
سایبورگ   - 2
معماری و کوه   - 23
سایبرنتیک   - 1
طراحی جزییات   - 23
نمایش های مد پرادا   - 1
معماری و آسمان   - 21
ان اف تی   - 1
جشن نامه اتووود   - 21
متاورس   - 1
زاها حدید از نگاه معماران ایرانی   - 21
فیلمْگفتارهای معماری و پداگوژی معماری   - 1
زنانِ معمارِ ایرانی و سقف شیشه ای در نوزده روایت   - 20
تابْ آوری دفاتر نوپای معماری   - 1
معماری ـ موسیقی   - 19
پیتر آیزنمن و خانه شماره یک به روایت روبرت سومول   - 1
شانزده کتاب برای ورود به جهان اِی آی و عصر آنتروپوسین   - 19
ده پرسش از هشت معمار   - 1
سینما به ترتیب الفبا به روایت هاوارد سوبر   - 18
چهل نکته در باب هایدگرْخوانی   - 1
فرهنگ نفت   - 18
شهرْخوانی با اتووود   - 1
پردیس ویترا   - 18

طــراحــــــــــــــان
آر ای ایکس   - 3
زیگموند فروید   - 19
آراتا ایسوزاکی   - 16
ژان بودریار   - 11
آرشیگرام   - 8
ژان نوول   - 22
آرکی زوم   - 6
ژاک دریدا   - 19
آلبرت پوپ   - 4
ژاک لوگوف   - 4
آلدو روسی   - 15
ژیل دلوز   - 34
آلفرد هیچکاک   - 5
سائول باس   - 7
آلوار آلتو   - 19
ساسکیا ساسن   - 9
آلوارو سیزا   - 9
سالوادور دالی   - 2
آن تینگ   - 4
سانا   - 5
آنتونی گائودی   - 28
سانتیاگو کالاتراوا   - 14
آنتونی وایدلر   - 5
سدریک پرایس   - 3
آنتونیو نگری   - 6
سو فوجیموتو   - 18
آنسامبل استودیو   - 2
سوپراستودیو   - 9
آنیش کاپور   - 8
سورِ فِهْن   - 6
آی وِی وِی   - 34
سوزان سانتاگ   - 10
آی/ تری   - 2
شاشونا زوبوف   - 4
اُ ام اِی   - 59
شیبیک و کریستوف   - 2
اتوره سوتساس   - 8
شیگرو بان   - 34
ادریان لابوت هرناندز   - 5
عبدالعزیز فرمانفرمایان   - 4
ادوارد برتینسکی   - 1
فدریکو بابینا   - 30
ادوارد سعید   - 17
فرانک گهری   - 50
ادوارد سوجا   - 10
فرانک لوید رایت   - 45
ادواردو سوتو دی مُرِ   - 18
فرای اوتو   - 10
ادولف لوس   - 9
فردا کولاتان   - 2
ارو سارینن   - 30
فردریک جیمسون   - 4
اریک اوون موس   - 14
فرشید موسوی   - 3
اریک هابسبام   - 2
فمیهیکو ماکی   - 4
استن آلن   - 4
فیلیپ جنسن   - 7
استیون هال   - 32
گابریل کوکو شنل   - 2
اسلاوی ژیژک   - 18
گایاتری چاکراوارتی اسپیواک   - 7
اسنوهتا   - 7
گرگ لین   - 7
اسوالد متیوز اونگرز   - 7
گونتا اشتلزل   - 1
اسوتلانا بویم   - 5
لئوپلد بانچینی   - 2
اسکار نیمایر   - 38
لئون کریر   - 2
اف او اِی   - 9
لبس وودز   - 26
ال لیسیتسکی   - 5
لوئیس باراگان   - 2
الیس راستورن   - 112
لوئیس مامفورد   - 1
اِم اِی دی   - 25
لودویگ لئو   - 3
ام وی آر دی وی   - 74
لودویگ میس ون دروهه   - 29
اماندا لِــوِت   - 4
لودویگ هیلبرزیمر   - 4
اورهان پاموک   - 4
لودویگ هیلبرزیمر   - 1
اویلر وو   - 9
لوسی رای   - 15
ایلین گری   - 9
لویی کان   - 39
ایوان لئونیدوف   - 4
لوییجی مورتی   - 1
بئاتریس کُلُمینا   - 10
لوییس بورژوا   - 8
بال کریشنادوشی   - 4
لُکُربُزیه   - 153
باک مینستر فولر   - 13
لیام یانگ   - 4
برنارد چومی   - 36
لینا بو باردی   - 4
برنارد خوری   - 2
مارتین هایدگر   - 32
برنو زوی   - 7
مارسل بروئر   - 7
بنیامین برتون   - 8
مارشال برمن   - 16
بوگرتمن   - 1
مانفردو تافوری   - 16
بی یارکه اینگلس   - 69
مانوئل کاستلز   - 3
پائولو سولری   - 4
ماکسیمیلیانو فوکسِس   - 10
پائولو فریره   - 2
مایکل سورکین   - 4
پاتریک شوماخر   - 3
مایکل گریوز   - 6
پال گلدبرگر   - 1
محمدرضا مقتدر   - 4
پرویز تناولی   - 2
مخزن فکر شهر   - 1
پری اندرسون   - 3
مـَــس استودیو   - 3
پل ویریلیو   - 28
معماران آر سی آر   - 5
پیتر آیزنمن   - 59
معماران مورفسس   - 16
پیتر برنس   - 5
موریس مرلوپنتی   - 2
پیتر زُمتُر   - 69
موشه سفدی   - 12
پیتر کوک   - 10
میشل سر   - 3
پیر بوردیو   - 5
میشل فوکو   - 59
پییر ویتوریو آئورلی   - 14
نائومی کلاین   - 5
تئودور آدورنو   - 7
نورمن فاستر   - 36
تادو اندو   - 13
نیکلای مارکوف   - 1
تام مین   - 13
هانا آرنت   - 10
تام ویسکامب   - 10
هانری لفور   - 24
تاکامیتسو آزوما   - 3
هانی رشید   - 5
توماس پیکتی   - 5
هرزوگ دی مورن   - 31
توماس هیترویک   - 31
هرنان دیاز آلنسو   - 18
تیتوس بورکهارت   - 2
هنری ژیرو   - 3
تیموتی مورتُن   - 2
هنریک وایدولد   - 1
تیو ایتو   - 25
هنس هولین   - 5
جاشوا پرینس ـ رامس   - 2
هوشنگ سیحون   - 14
جان برجر   - 2
هومی بابا   - 2
جان هیداک   - 7
واسیلی کاندینسکی   - 2
جف منن   - 2
والتر بنیامین   - 30
جفری کیپنس   - 3
والتر گروپیوس   - 18
جورجو آگامبن   - 8
ورنر پنتون   - 5
جوزپه ترانی   - 2
ولادیمیر تاتلین   - 13
جولیا کریستوا   - 2
ولف پریکس   - 1
جونیا ایشیگامی   - 7
ونگ شو   - 8
جیمز استرلینگ   - 1
ویتو آکنچی   - 12
جین جیکوبز   - 2
ویوین وست وود   - 6
چارلز جنکس   - 7
ک. مایکل هیز   - 2
چارلز رنه مکینتاش   - 7
کارلو اسکارپا   - 13
چارلز کوریا   - 15
کازو شینوهارا   - 2
چاینا میه ویل   - 4
کازیو سجیما   - 2
حسن فتحی   - 6
کالین روو   - 1
حسین امانت   - 3
کامران دیبا   - 13
خورخه لوئیس بورخس   - 2
کامرون سینکلر   - 11
داریوش آشوری   - 1
کریستفر الکساندر   - 2
داریوش شایگان   - 13
کریستین نوربرگ ـ شولتز   - 15
دانیل لیبسکیند   - 24
کریم رشید   - 5
دنیس اسکات براون   - 10
کلر استرلینگ   - 2
دورته مندروپ   - 3
کلود پَره   - 3
دیلرـ اِسکـُـفیدیو+رِنفرو   - 23
کنت فرمپتن   - 14
دیوید رُی   - 2
کنزو تانگه   - 10
دیوید گیسن   - 2
کنستانتین ملنیکف   - 3
دیوید هاروی   - 25
کنگو کوما   - 47
رابرت نوزیک   - 2
کوپ هیمِلبِلا   - 23
رابرت ونتوری   - 31
کورنلیوس کاستوریادیس   - 3
رُدولف شیندلر   - 7
کوین لینچ   - 7
رضا دانشمیر   - 5
کیانوری کیکوتاکه   - 1
رم کولهاس   - 119
کیتیو آرتم لئونیدویچ   - 1
رنزو پیانو   - 34
کیشو کـُـروکاوا   - 8
ریچارد مِیر   - 8
یان گِل   - 9
ریچارد نویترا   - 7
یو ان استودیو   - 32
ریموند آبراهام   - 1
یورگن هابرماس   - 15
رینر بنهام   - 2
یورن اوتزن   - 1
رینهولد مارتین   - 5
یونا فریدمن   - 5
ریکاردو بوفیل   - 7
یوهانی پالاسما   - 12
زاها حدید   - 196

کـاربـــــــری هـا
مسکونی   -877
گالری   -95
زیرساخت های شهری   -477
هتل   -84
فرهنگی   -383
ورزشی   -68
پاویون   -303
حمل و نقل عمومی   -39
موزه   -273
بیمارستان و داروخانه و کلینیک   -38
اداری ـ خدماتی   -255
ویلا   -27
تفریحی   -192
مجموعه های مسکونی   -8
مسکونی ـ تجاری   -173
زاغه نشینی   -6
اموزشی   -158
سرویس بهداشتی عمومی   -5
صنعتی   -114
عناصر یادمانی شهری   -5
معماری مذهبی   -108
تجاری   -3
حامی اتووود
مقـــــــــــالات
    دیوید هاروی و شهر در قامت فهمی انسانْ تولید
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
    پهنه ی معلق تهران؛ شاه عبدالعظیم یا شهر ری
        علی رنجی پور
    دیوید هاروی و شهرســــــــــــــــــــــــــــــــــازی آلترناتیو
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
    هنر گفت و گو ـ جان بریسندن و اد لوییس با دیوید هاروی
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
چنـــــد پــــروژه
مجموعه مسکونی شاه پریان
طراح : علیرضا امتیاز "مدیر اتووود"
منزل شخصی دکتر دلیر - خیابان ولیعصر کوچه 8
طراح : محمود امیدبخش
مجموعه ي تجاري و پاركينگ طبقاتي شقايق
طراح : امين حشمتی
خانه شعر ، پايان نامه معماري كارشناسي ارشد
طراح : م معيت
گذرگاه همیابی
طراح : محمود امیدبخش
کاریــــــــــــابی
   کاریابی
   لیست درخواست ها ی قبلی شما
   لیست کاندیدها به تفکیک استان
   لیست فرصت های کاری به تفکیک استان
وبـــــلـاگ هـــــا
آرشیتکت نمونه
مدیر : مسعود زمانیها
معماری به مثابه ساخت-سجاد نازی
مدیر : سجاد نازی
فتوت نامه معماران
مدیر : اخوان الصفا
مجله معماری Architecture Foolad City
مدیر : مسعود پریوز
معــــرفی کتــــــاب
رهیافت پدیدارشناسی در اندیشه پیتر زومتور
نویسنده :  .
انتشارات : علم معمار

حامی اتووود
 رسانه ی تخصصی معماری و شهرسازی میم زون
هنر گفت و گو ـ دربارهء هینترلند؛ به مثابه چشم انداز جدید طبقه و تعارض . قسمت اول
اتووود سرویس خبر:   سروش خانی
1397/03/10
مـنـــــــبـع : brooklynrail.org
تعداد بازدید : 2011

در شماره آوریل بروکلین ریل، پل ماتیک با فیل نئل، نویسنده کتاب "هینترلند؛چشم انداز جدید طبقه و تعارض آمریکایی" مصاحبه ای ترتیب داد. نئل؛ کتاب را به مثابه  زیست "جغرافیای کمونیستی" توصیف می نماید. او استدلال می نماید برخلاف تصور، مهمترین گره ها در اقتصاد جهانی و کانون تعارض طبقاتیِ امروز، شهر های پسا صنعتی نیستند،بلکه "هینترلند" ها - مناطق روستایی و نیمه روستایی-  هستند که صنایع استخراجی مانند معدن و زیرساخت های مهم زنجیره ای، درآنجا واقع شده اند. همان طور که نئل در مصاحبه توضیح می دهد، هینترلند، جایی است که سخت ترین شرایط کار و پایین ترین نرخ دستمزد در آن حکمفرما است. لیکن توامان جایی است که ناآرامی های کارگری می توانند سیستم سرمایه داری را بیشتر درهم بشکنند. ماتیک از نئل می خواهد برخی از ایده های اساسی کتابش را که در مورد آشفتگی جهانی امروز است مورد بحث قرار دهد.

پل ماتیک: تقریبا در پایان کتاب، نگرشی بنیادین را پی ریزی می نمایید: "کاراکتر تولید، کاراکتر طبقه را در هر دورهء تاریخی شکل می دهد." شکل فعلی تولید چگونه موجب تغییر شکل روابط  طبقاتی می شود، و چرا  درک این امر بر آنچه شما "هینترلند" می نامید، تمرکز دارد؟

فیل نئل: این نقطه، جای خوبی برای شروع  بحث است چراکه می خواهم به صراحت بگویم این سوال در واقع موضوعی ست که کتاب بر آن تمرکز دارد. هینترلند،کتابی در مورد جغرافیای کمونیستی است. نسل جدیدی از متفکرانی که سعی می کنند روش دقیق مارکسیستی را به شیوه ای اعمال نمایند تا نه بطور ناامید کننده ای، غیر قابل درک باشد و نه بطور بی رحمانه ای، گنگ و حتی در حالی که همه ما اختلافات آشکاری داریم، فکر می کنم این نوع رویکرد، عالی باشد. و چون بسیاری از سؤالات که شاید سی سال پیش از آن، صرفا آکادمیک بود، علاقه دارند دوباره، تبدیل به تجربهء زندگی شوند. این خود نشان از  تضادی بنیادین است که در بالا ذکر شده است: کتاب نشان دهنده یک موقعیت گروهی است، نه محصول برخی از نوآوری های شخصی. گرچه متن کتاب را  بصورت اول شخص روایت کرده ام، اما ایده های بنیادین آن از تجربهء جمعی آمده است.  فکر می کنم این باید به مثابه متنی مشترک بشمار آید، که شامل مجموعه ای  کلیدی از تجربیات و داستان ها است، و من فقط بخشی از آنها هستم. داستانها از "هیچ کجا" نمی آیند و هنگامی که مسایل مطروحه را ردیابی می کنید، به داربست پایه ای می رسید که چیزهای بسیار مهمی در زندگی را شکل می بخشد ؛آن داربست، اقتصادی است.

تمام داستان هایی که به عنوان نمونه در مورد منطقه مرزی بین جنوب اورگان و شمال کالیفرنیا می گویم، به سادگی وجود نمی داشت اگر انباشت سرمایه داری نیازمند حل و فصل خشونت آمیز نبود. سرمایه داری؛ موجب تغییر شکل  بوم شناسی و آّب شناسیِ پایه منطقه شد، و پس از آن مجموعه ای  کلی از بحران ها را ایجاد نمود که معادن و صنایع چوب و مزروعی  را ویران ساخت. بدین ترتیب، در سیستم سرمایه داری، این تصویرِ جایی است که  طبقه پایین تر اجتماع می بایست در آن  حضور داشته باشند، برای مثال در بازار سیاه، بازار خاکستری یا قرارداد های مبارزه با آتش سوزی، زیرا این تنها راه خرید مواد غذایی و پرداخت اجاره  و مالیات است. این نوعی انتخاب شیوهء زندگی نیست. بلکه الزام نهادینه شده در این سیستم است. آنچه که به نظر می رسد خصوصیات فرهنگی ای ست که در تجربهء این طبقه ریشه داشته است. و در عین حال شما تشکیل طبقه دیگری  از صاحبان املاک و صنعتگران را دارید که ادعا ی هویت "طبقه کارگر سفید" را مطرح می سازند، اما در واقع آنها فقط از نشانه های فرهنگی استفاده می کنند تا این واقعیت را نادیده بگیرند که  متعلق به باقی مانده های وسیعی از سرزمینی  هستند  که دولت قبلا نتوانست حفظ  شان کند  و همینطور باقی ماندهء چندین آسیاب ، کارخانه و معدنی  که هنوز کار می کنند و صادقانه بسیاری از آنها فقط درآمد خود را از یارانه های زمین مزروعی بدست می آورند، مانند فرانشیز رستوران آربی در نزدیکی بزرگراه. اما بدلیل اینکه بیشتر باندی ها (اشاره به واقعه درگیری باندی ها) ژاکت کارهارت می پوشند تمام این مفسران شهری به اشتباه بدون توجه به حقایق و صرفا از روی پوستهء آنچه اتفاق می افتد، آن را به  طغیان "طبقۀ کارگر سفید" ربط می دهند. صرف نظر از اینکه چگونه این توصیف ها، مسله را  تحریف می نماید، می توانید ببینید چگونه  کاراکتر طبقه اساساً توسط این شرایط تولید، شکل می گیرد.

آنچه که به عنوان "هینترلند" نامگذاری می کنم، به سادگی و به این دلیل که تولید تغییر کرده، ماهیتِ مرکزی دارد. اشاره کردم که  کتاب در زمینه زیستِ جغرافیای کمونیستی است. مفهومی  که به ظهور  "طبقه " از کاراکتر تولید  اشاره می کند -و این "طبقه" ذاتا در تعارض است - به وضوح در بخش "کمونیست" بسته بندی شده،  اما مهم است بخش جغرافیایی را نیز به خاطر داشته باشید، زیرا اقتصاد در فضا شکل می گیرد. این بدان معناست که طبقه نیز به یک الگوی فضایی بر می گردد و درگیری هایی که از آن منبعث می شوند، در سرزمین های واقعی تعبیه می گردند. منظور من، ارائه مفهومی تمثیلی نیست، چرا که در حال حاضر حدود یک دهه می شود این استعاره های جغرافیایی برای دانشگاهیان، به  نوعی از  مد روز بدل شده است. این امر، توضیح چگونگی جانمایی مفاهیم "نقشه بر روی" یکدیگر است، و یا چگونه  ایده ها، "قلمرو زایی" می کنند. منظورم این است که کارخانه ها، انبارها، بنادر و ایستگاه های راه آهن در یک مکانی وجود دارند، آنها فضا را اشغال می کنند، تمایل به خوشه بندی و گسترش در الگوها و مکان های ویژه دارند، و افرادی که در آنجا مشغول بکارند نیز در مکانی زندگی می کنند. بنابراین، درواقع، تمرکز بر روی هینترلند تلاشی جهت  فروداشت این دیدگاه بی ساختار جغرافیای ست که به طور مرتب و مستقیم به ما می گوید، هستهء مرکزِ شهرِ  "شهر جهانی" به نوعی، قلب واقعی اقتصاد است. از آن جایی که "دانش" در آن است -به علت تمرکز کارگران تکنولوژیکی، خدمات سازنده و یا به اصطلاح "طبقه خلاق". من می گویم، خیر، در واقع، قلب اقتصاد هنوز تولید، پردازش و حمل و نقل کالا است، و این تا حد زیادی در مرکز شهر جانمایی نمی شود.

ماتیک: جهت پیگیری در این مورد: شما به درستی این ایده را که ما در یک سرمایه داری "پسا صنعتی" هستیم رد می کنید، و اصرار دارید  بر این امر که "صنعت قابل توسعه تر از همیشه است." شکل این توسعه پذیری چیست و چرا فکر می کنید این بدان معنی است که "نزدیک ترین هینترلند به احتمال زیاد رزمگاه مرکزی در "جنگ طبقاتی آینده" خواهد بود؟

نئل: هینترلند اساسا فضایی فراتر از مراکز اجرایی اقتصاد جهانی است، که تمایل به تمرکز در هسته های مرکزی  شهریِ (عمدتا ساحلی) مترو پلیس دارند. بدیهی است به نظر برسد در این فضا، دگرگونی های عظیمی رخ می دهد. اما من از کلمه "هینتر لند" استفاده می کنم تا سعی کنیم تصور نماییم این مکان های پیرامونی به مفهوم جاگیری در "لبه"ء سرمایه داری نیستند و بنابراین خودمختاری شان نسبی است، در جاییکه امکان دارد خودبسندگی و امرار معاش ایجاد شود. آنها به طور کامل وابسته اند و تابع  مراکز اداری اند، اما اولویت شان متفاوت است: هینترلندِ  "دور" در این سلسله مراتب، پایین ترین مکان را به خود اختصاص می دهد و مناسب ترین مکان  برای دور نگه داشته شدن از دید است. در بهترین حالت، با برخی از انواع  صنایع استخراجی مادر (معدن، کشاورزی، چوب، و غیره) تعریف می شود؛ در بدترین حالت، این فقط نوعی منطقهء محروم است که تحت سلطه کار غیررسمی و بازار سیاه قرار دارد، جاییکه شهرک های کوچک به شدت با یکدیگر رقابت می کنند تا محلی جهت  میزبانی زندانی نو یا دفن زباله باشند. و مهم است توجه داشته باشیم این فضاها لزوماً مستقیما بر روی انگاره بصری شهری و روستایی ما نمایش داده نمی شوند. هینترلندِ دور؛ عمدتا فضايی روستايی است، اما اين امر شامل زوال کمربند زنگ زده  می شود که به عنوان نمونه در فلینت میشیگان می بینید. بخشی از این ابزار مفهومی، اشاره به این نکته دارد که تجربهء فقر در مناطق روستایی کنتاکی، اساسا متفاوت از تجربه فقر در "شهر درونی" دیترویت نیست، متمایز خواهند بود، اما هر دو قطعا خیلی بیشتر شبیه به یکدیگر اند تا میانگین  تجربهء زندگی فردی که در  یک خانواده با سطح ثروت متوسط در بوستون یا سیاتل متولد شده است. همزمان، همچنین جزایری از ثروت را در مناطق روستایی که اغلب مراکز تفریحی بشمار می آیند یا شهر های خوابگاهی خواهید دید (مانند آسپن و سی اُ)، و این مکان ها با وجود فاصله با مرکز شهر، روابط بسیار نزدیکی با آن دارند.

هینترلندِ "نزدیک"  قابل مشاهده تر است، اما به دلایلی شما هنوز هم به طور مداوم با افرادی برخورد می کنید  که اساساً هیچ  سر نخی از آن ندارند. به عنوان نمونه، در شهری مانند سیاتل، تمامِ  تراکت های سرشماری با بالاترین میزان فقر، تمام تراکت های سرشماری با بالاترین میزان جمعیت موالید خارجی و تمام تراکت های سرشماری با کمترین میزان جمعیت سفید در حومه شهر یا حاشیه شهری، با چند استثناء (گیج کننده) جانمایی شده اند. اینها همان مناطقی اند که بیشترین تمرکز اشتغال در تولید، خدمات رفاهی، انبارداری و حمل و نقل را دارند. منظورم این است که در کنت، وی اِی، فقط در جنوب سیاتل، شما یک کلان مرکزتحقیق آمازون دارید و از آن سو، در سراسر خیابان با  یک اردوگاه واقعی مواجهید  که مردم در تریلرها و چادرها زندگی می کنند و در حال رفتن به کار در انبار هستند، به  افرادی که از محله های حومه ای شلوغ می آیند، می پیوندند، حومه هایی که مردم آنها در خانه های تک خانواری پسا جنگِ رو به زوال، در قالب خانوارهای گسترده چندگانه، تقیسم شده و زندگی می کنند. بنابراین شما با جمعیت عظیمی از طبقه کارگر مواجهید که بیش از حد متنوع اند، با دستمزد های فقیرانه ای برای شغل هایی همچون بسته بندی، پردازش محصولات، رانندگی کوتاه مدت و حتی تولید "سنتی" بکار گرفته شده اند که همهء اینها در مراکز پیشا شهری خارج از مرزهای مراکز اصلی متروپلیتن پسا صنعتی مانند سیاتل جانمایی شده اند. با این حال، هنوز با مردمی روبرو می شوم که فکر می کنند سیاتل بطریقی یک شهر پسا صنعتی است و حومه ها، جایی هستند که مردم سفید پوست در آن زندگی می کنند و البته این افراد خودشان در محدوده های "شهر درونی" زندگی می کنند که شاید به مثابه محله ای برای سیاه پوستان یا آسیایی ها بوده اند اما اکنون هفتاد، هشتاد و یا نود درصد جمعیت آنها، سفید پوست هستند، و فکر می کنند که این، شیوه زندگی شهری متنوعی بشمار می رود.

در واقع این نوع از فقر برای مردم قابل مشاهده نیست، زیرا مخمصه ای مشابه چیزی مانند  پروژه مسکن قدیمی نمی باشد که به وضوح قابل درک و لمس بود. مورد شهرهای مانند سیاتل، مینیاپولیس/خیابان پل و آتلانتا به مثابه یک نوع چشم انداز آینده  برای مناطق شهری که از لحاظ اقتصادی موفق اند عمل می نمایند. آنها به آنچه که بیشتر یا کمتر از هنجار جهانی ثروت شهرِ درونی ست، اغلب به حومه های فقیر بازگشتند، و سپس کریدور های از ثروت حومه ای که به سوی حومه های ثروتمند تر گسترش یافتند، تبدیل به شهرهای خوابگاهی شدند. اما همچنین شهرهای بزرگ و انفجاری مانند لاهه یا هوستون نیز وجود دارند، در آن هسته های چندگانه ای وجود دارد و این چارچوب بشدت پیچیدهء زیرساخت های لجیستیکی و بخش های در واقع بزرگی از شهر اساسا در برخی از موارد "حومه ای" هستند و بسیاری از این مناطق اغلب برای چندین دهه یا بیشتر جزء مناطق کم برخوردار محسوب می شوند. مردم اغلب فراموش می کنند که لس آنجلس، در حالی که قطعا یک مرکز خدمات بزرگ است، در میان بزرگترین مراکز تولیدی کشور نیز می باشد. و از طرف دیگر شما حتی شهرهای درون کمربند زنگ زده  را مشاهده می کنید که فقر شهر درونی هنوز هم شایع  و تبعیض نژادی در واقع افزایش یافته است، اما به علت عدم رعایت  قوانین منطقه بندی رادیکال و تخریب مسکن عمومی، این انفجار فقر خارج  از هسته شهری هم وجود دارد، معمولا در یک جهت به سوی حومه های همسایه گسترش می یابد. این حومه ها در ادامه پرواز سفید را تجربه می کنند و  سپس این موج دور می شود.

مثال دوم در مورد شکل گیری رویدادهایی ست در فرگوسن و میسوری رخ داده است. در مورد جاهای دیگر نیز نوشته ام. آنچه که فرگوسن بدان توجه  نداشت، هرچند (در مقایسه با مکان هایی مانند کنت و واشینگتن) تمرکز بر زیرساخت های کلیدی ترانزیت و صنعت تولیدی بود. اما با افزایش ناآرامی حومه ای، این امر به ناچار با افزایش ناآرامی های کار در مراکز تحقیق، کارخانه های تولید مواد غذایی و تمامی تاسیسات صنعتی جدید که در کمربند خورشید افتتاح شده بودند، ترکیب شد. بنابراین این شورش ها علیه خشونت پلیس و قتل های غیر قضایی در حومه ها مانند فرگوسن یا آناهیم نیزبه سوی  مراکز تولیدی جانمایی می گردند و در واقعیت این ناآرامی ها برای طبقه حاکم بسیار خطرناک تر می شوند، زیرا  تهدید به تعطیل کردن و یا حتی آسیب رساندن به این گره های مهم در زنجیره عرضه می نمایند. تصور کنید  ممکن است شبیه کدام رخداد باشد، فکر می کنم شورش فرگوسن  شبیه چیزی مانند تعطیلی بندر اوکلند در زمان اشغال به  سال 2011 است. یا در واقع  آنچه در باتون روژ به سال 2016 اتفاق افتاد که چند پلیس توسط یک شهروند سیاهپوست آمریکایی مجروح و کشته شدند اشاره به این نوع  سیر تکاملی می کند و نشان می دهد چرا من از آن به عنوان یک نمونهء نهایی برای پایان کتاب استفاده کرده ام، یک قیام ضد پلیس وجود داشت، اما مردم واقعا فراموش کردند، کریدور صنعتی عظیمی وجود دارد که بین باتون روژ و نیواورلئان کشیده شده است و باتون روژ خود میزبان دورترین بندر داخلی در می سی سی پی است که می تواند تانکرهای اقیانوس پیما و کشتی های کانتینری را اداره نماید.

ماتیک: مفهوم جنگ های مبتنی بر طبقه در کتاب شما بر درک آنچه به نام "بحران طولانی" با ریشه های آن که در اواخر دهه 1960 یا اوایل دهه 1970 رخ داد، متکی است. این تحلیل به وضوح  مفهومی متفاوت از ایده های متداول اقتصاددانان "رکود ها " و "بحران ها" ی اقتصادی است -حتی از رکود بزرگ که قرار بود در سال 2009 به پایان برسد. "بحران طولانی" چیست، چگونه به  کاراکتر تولید و تجربه طبقاتی شکل داده است؟

نئل: در واقع نمی توان به جزئیات بیشتری دربارهء این موضوع اشاره کرد و حتی در این کتاب نیز از ارائه پیچیدگی بیشتر اجتناب می ورزم. اما کنتراست محوری این است که جریان اصلی اقتصاد؛ "بحران ها" را به مثابه ویژگی های موقت چرخه های تجاری دوره ای، که شکل امواج را تعیین می نمایند -قله های رونق اقتصادی- ، می انگارد. و بر این اساس، سقوط بازار و سقوط سرمایه های غیر مولد، را راهی برای یک دورهء رونق جدید می داند، که اقتصاد را به تعادل قبلی باز می گرداند. گردش سراسری سیستم اساسا مسطح است، حتی اگر اقتصاد، سراسری رشد کند. این امواج، سطح نوسانات را تغییر نمی دهند، حتی امواج بزرگتر از اینها. روندهای کشندی در اطراف برخی از میانگین های مشخص، در نوسان خواهند بود. در این دیدگاه، توجه درازمدت به بحران سیستماتیک وجود ندارد، زیرا به زعم آن، چرخه کسب و کار هر روز سیستم را بهبود می بخشد و آن را به حالت قبلی باز می گرداند. اما نظریهء بحران ی، که من آن را بکار می برم، از سنت مارکسیستی می آید، و این بحران ها را بیشتر به مثابه  نوع هایی از امواج  متغیر و دستخوش تغییر وتبدیل، و آشوبناک و بی نظم می انگارد نظیر آنچه در یک رودخانهء کوهستانی دیده می شود. بله، این مولفهء چرخه تجاری برای آنها وجود دارد، و همچنین مراکز چندگانه ای نیز  وجود دارند و آنها اغلب با یکدیگر در تعارض اند تا یک آشفتگی شدید ایجاد نمایند که پیش بینی آن بسیار سخت است. سپس  امواج بر روی سطح در واقع، به سمت جلو و یک خط پایین حرکت می کنند و ارتفاع خود را از دست می دهند. این سقوط  پایا در زیر بحران های چرخه ایِ  زودگذر وجود دارد، و در واقع این چرخه های کوتاه مدت، ناشی از این حرکت بنیادین است. "بحران طولانی"  از دهه 60 یا 70 شروع نمی شود، این بحران؛ مصنوعی از تجربه  پساجنگ ایالات متحده است، می توانیم در مورد این دوره ها صحبت کنیم، اما منجر به ایجاد ابهام در روند بنیادین تری خواهد شد .هسته اصلی ایده، این است که همواره "بحران عمیق تری"  وجود دارد، این طرز تلقی، "طولاتی"  تعریف شده است، شیبِ ارتفاع،  کل سیستم را به سمت جلو می راند.

بطور خلاصه: این سقوط پایا، مانیفستی ست  در گرایش اقتصاد به تولید توده های کار مازاد در کنار توده های سرمایه مازاد -یعنی افرادی که نمی توانند کار منظم یا کار کافی و هر  کاری بیابند، در یک جامعه با نخبگان بسیار-ثروتمند  زندگی می کنند و به نظر می رسد هیچگاه  نتوانند چیزسود آوری  با پول خود بدست آورند، بنابراین آنها بخشی از اوراق تضمینی و یا بیت کوین ها را می خرند. زیرساخت ها؛ قدیمی تر و منسوخ تر می شوند، صنایع جدید، بیشتر و بیشتر انحصاری می گردند  و بقایای صنایع قدیمی تحت عنوان ادغام شرکت ها، اتوماسیون و حرکت در خارج از کشور رو به زوال می روند. همه اینها به واسطه گرایشاتی  با نام " نرخ سود"  هدایت می شود، که خود؛  توسط  اتوماسیون تولید خودش  تحت تاثیر قرار می گیرد. تفاوت در نرخ سود، هزینه های کار، و ارزش های ارز تعریف می کند که توسعه در کجا و چگونه اتفاق می افتد، مکان های مختلف (در داخل و بین کشورها) به نوعی مجبور به رقابت مجموع-صفر به دلیل کاهش سهم اشتغال در مراحل اصلی تولید و اداری هستند.

هر دو شکل زنجیره های عرضه جهانی و سلسله مراتب شهرهای آمریکا، اساساٌ  توسط این فرآیند ساخته شده اند. نتیجه دراز مدت، نابرابری بیشتر میان این قطبها است، زیرا بالای سیستم، انحصاری تر می گردد و بیشتر مناطق، شهرها و مردم به طور کلی، به منتهی الیه  ضرر و زیان می رسند.

قسمت دوم گفت و گو



حامی اتووود
نظـــــــر اعضــــــــا
هنوز نظری برای این خبر ثبت نشده است.

ثبــــــــت نظـــــــر

  
جهت ارسال نظر باید وارد سیستم شوید. / عضو جدید
ایـمـــیـل :  
رمز عبـور :  

هنر گفت و گو ـ سیتی لب با بروس کَتز و جرمی نواک درباره مدل رهبری شهری مشارکتی در سپهر نو محلی گرایی
طراحی و بحران پناهندگان در هفت پرده به روایت آلیس راستورن . قسمت ششم
طراحی در 2018 به روایت آلیس راستورن . قسمت هفتم
شهر نمایشگاهی مصر کاری از زاها حدید
تراشه های کانسپچوال ـ امر ژنریک، ماتریس ژنریک و تفکر ژنریک "یا" شهر بی تفاوتِ کولهاسی چگونه شهری است
درباره معماران معاصر ایران :
این گروه در سال 1386 با هدف ایجاد پل ارتباطی بین معماران ایرانی معاصر گرد هم آمد.با شروع کار این وب سایت معماران متقاضی در محیطی ساده وکارآمد به تبادل پروژه ها ومقــــالات خود خواهند پرداخت ودر فضای فروم به بحث وگفتگو می پردازند.
خانه | ورود | ثبت نام | درباره ما | تماس با ما | قوانین سایت | راهنما | تبلیغات
© کلیه حقوق این وب سایت متعلق به گروه معماران معاصر می باشد.
Developed by Tryon Software Group