اتومبیل می تواند خصوصیت مادر نامطبوع را نیز اتخاذ کند. یعنی
می تواند محدود کننده و مهارکننده و خفه کننده باشد. به خصوص با توجه به وابستگی
ما به اتومبیل در زندگی واقعی، این برخورداری از خصوصیات مادر، باعث می شود که
اتومبیل بتواند موضوع هراس هایی بسیار شدید و وضعیت های فاجعه امیز شود. احتمالا
این حقیقت را به صورتی می توان از فن دوستی پیش بینی کرد: هرگاه چیزی یا کسی
آرمانی شود، حتما اضطراب و تنفر هم در کار است. غلیان اخیر احساسات ضد اتومبیل
نشانه هویدا شدن فرهنگ و تصاویر احساسات فن هراسانه ماست که احساسات فن دوستانه در
گذشته را فرومی پوشاند.
تحولات اجتماعی عمده ترین دلیل اشکار شدن این هراس ناپیدا بوده اند، ولی همزمان با
هراسیدن ما از همْ هویتی با تصاویر ذهنی فناوری به منزله پدیده ای قَدَرْقدرت، فن
دوستی در سطح روان پویشی نیز باعث معلوم شدن قطب مخالف خود می گردد. به عبارت
دیگر، ما با برخی فناوری ها مخالفیم چرا که از ایفای نقش خداوند قادر می هراسیم. .
. در این مورد سائق قَدَرْقدرت فن دوستی به ضد خود بدل می گردد، یعنی به توازع از
فرط استیصال و بی زاری شدید از این فکر که ابتکار انسان می تواند وضعیت حیات او را
از بیخ و بن دگرگون کند. نمونه های افراط امیز از این دفاع فن هراسانه در مورد فن
اوری تولید مثل مشاهده می شود. توسل مرتجعانه به دین مسیحیت با برخی دیدگاه های
فمینیستی در هم امیخته اند تا مهندسی زایمان به باد انتقاد گرفته شود و این طور
استدلال شود که این فن اوری یک حق خداداد را پایمال می کند، یا یک قدرت سرکوبگرانه
فنیْ مردسالارانه را گسترش می دهد.