یکی از اپیزودها ی این فیلم به جوان تحصیلکرده ای بنام روبرتو می پردازد که در مدیریت پسماند زیر نظر فرانکو؛ کسی که خدمات کم هزینه ای برای دفع زباله فراهم می کند و به صنعتگران شمالی اجازه می دهد موادی مانند کروم و آزبست در مناطق جنوبی ایتالیا دفع کنند؛ کار می کند.
در این اپیزود پیرزنی از درختان باغش یک جعبه هلو به فرانکو می دهد. فرانکو با لبخند می گوید: مرسی برای بچه ها می برمشان.در میانه راه از روبرتو میخواهد هلوها را بریزد دور. چون بدلیل دفع ضایعات این هلو ها آلوده اند و نباید خورده شوند. اما چه کسانی آن را نمی خورند؟ کسانیکه خود مسبب آلودگی هستند. روبرتو دیگر ادامه نمی دهد. نقطه امید فیلم هم اینجاست. کسی تصمیم گرفته هیزم نباشد، ربات نباشد در خدمت تجارت کژدیسه و همرنگ جماعت خوابزده مستاصل نباشد. یک کنش حال خوب کن و امید بخش. که البته نمی بایست  فقط به این جا ختم شود. اما همکاری نکردن با روابط کژدیسه نقطه شروع کنش مندی هدفمند است.

درپایان فیلم نوشته هایی روی صفحه ظاهر می شود:
در اروپا؛ انجمن سری کامورا بیشتر از تمام تشکیلات جنایتکاری دیگر آدم کشته است. ۴هزار کشته در ۳۹ سال اخیر؛ یعنی هر ۳ روز یک قتل.

اسکامپیا بزرگترین تشکیلات قاچاق مواد مخدر در دنیا است که برای هر کدام از زیر باندها روزانه در حدود ۵۰۰ هزار یورو درآمد دارد.

اگرضایعات مربوط به روسای خاندان ها روی هم قرار گیرد ارتفاع آنها به ۱۴۶۰۰ متر خواهد رسید. این در حالیست که قله اورست ۸۸۵۰درصد متر ارتفاع دارد.

درمناطق مسموم شده آمار مبتلا به سرطان، ۲۰درصد افزایش یافته است.

سودعاید شده از "فعالیت های غیر قانونی" نیز دوباره در "فعالیت های قانونی"درسراسر جهان سرمایه گذاری می شود. انجمن سری کاموراهمچنین در بازسازی برج های دو قلو نیز سرمایه گذاری داشته است.

این بندها بویژه دو بند آخر ما را به رهیافتی می رساند. در جهانی که انحرافات؛ نشت کرده است و مرزها درهم شکسته و تمامی حوزه ها بنوعی آلوده شده اند، بیش از آنکه ببینیم؛ باید فکر کنیم و لایه های پنهان هر پدیده را با دقت کنکاش کنیم. گام اول آگاه بودن و تمایل به آگاه شدن نسبت به چنین مناسباتی است. تا ندانیم در کجا هستیم نمی توانیم به کجا خواهیم رفت؛ پاسخی دقیق دهیم.