”هدف ساده زندگی“ برای او به گفته‌ی مجله‌ی فورچون Fortune magazine در سال ۱۹۴۶ ”دوباره‌سازی جهان“ بود. هدفی که عدم به وقوع پیوستن آن هرگز از شدت علاقه‌ی
باک مینستر فولر Buckminster Fuller به تلاش برای رسیدن به آن نکاهید. ۲۰ سال بعد٫ مجله‌ی نیویورک تایمز او را ”یک مهندس٫ مخترع٫ ریاضی‌دان٫ معمار٫ نقشه‌بردار٫ فیلسوف٫ شاعر٫ کیهان‌شناس و طراح همه‌جانبه“ خواند. در آن زمان باکیِ ۷۰ ساله خود را با عنوان ”دانشمند طراحی مقدّماتی همه‌جانبه“ و ”فضانوردی متعلّق به سفینه‌ای به نام زمین“ معرفی می‌کرد.
فولر که در خوانواده‌ی انگلیسی ثروتمندی با سابقه‌ی نه‌چندان زیاد در تاریخ ۲۱ جولای سال ۱۸۹۵ متولّد شد٫ در میان مردان خانواده متعلّق به پنجمین نسلی که به تحصیل در دانشگاه هاروارد پرداختند و اولین نسلی که برای دومین بار از این دانشگاه اخراج شدند بود.
نخستین تلاش های فولر به عنوان یک طراح کارآفرین برای پرورش برساخت‌هایی ارزان اما ناپایدار همچون خانه‌ی دیماکسیون Dymaxion House و خودرو گنبدی دیماکسیون doomed Dymaxion car با شکست مواجه شد.
اکنون نیز روش فولر برای استفاده از مواد در دسترس برای ساخت سرپناهی مانند گنبد ژئودزیک مسلماً از مهم‌ترین پروژه‌های بشری در زمینه طراحی به‌شمار می‌آید. او امروزه به عنوان یک پیش‌گو بواسطه هشدارهایش در اوایل دهه ۲۰ میلادی در زمینه‌ی گرمایش زمین که از صنعتی شدن و طراحی بدون توجه به عوامل محیطی نشأت می‌گیرد از جانب طراحان رادیکال مورد ستایش قرار می‌گیرد. طراحی اصالت و پویایی خود را بدون حضور فولر از دست خواهد داد.