چارلز رنه مکینتاش و مارگارت مک‌دونالد در خلال قرن 20ام میلادی، توسط مفسران آوانگارد طراحی، تحت عنوان قهرمانان زیبایی شناسی رادیکال طراحی جدید مورد ستایش قرار میگرفتند.

شیوه‌ی کاری زیبا و ساده، باریک بینانه و در عین حال عمیقا اغواگرا آن ها، در اروپای مرکزی و به خصوص در میان رهبران جنبش انتزاعی در وین مورد استقبال قرار گرفت. "اتاق اسکاتلندی" که به همراه فرانیس مک‌دونالد و هربرت مک‌نیر برای نمایشگاه انتزاعی وین در سال 1900 طراحی کردند، بازخوردهای مثبتی دریافت کرد. سال بعد مکینتاش و مک‌دونالد توسط یک مجله ی طراحی آلمانی به نام Zeitschrift fur Innendekoration به شرکت در مسابقه ی طراحی "خانه ای برای یک هنردوست" دعوت شدند. برنامه ی مسابقه، طراحی خانه ای به سبک مدرن بود که شخص بتواند در آن به طور افراطی سرگرم شود. آن ها رزومه ی خود را از ترسیم خانه ای با این مشخصات، که دیوار های قهوه ای تیره ی براق و وجود رنگ های آبی تیره اش که به صورت تلویحی یادآور مردانگی و اتاق های سفید که در بخش هایی از آن رنگ های صورتی و بنفش روح تازه به آن ها بخشیده بود، اشاره ای تلویحی به زنانگی داشت، در کنار هم طوری قرار گرفته بودند که هر یک زیبایی دیگری را دوچندان میکرد. طرح پیشنهادی آن ها بیانگر این نکته بود که این زوج قصد نمایش تمامی اجزای تشکیل دهنده ی این خانه را داشتند، اما با این حال طرحشان به علت نداشتن پرسپکتیو های ترسیمی کافی، مورد قبول واقع نشد. با این وجود برگزار کننده ی مسابقه، الکساندر کوچ Alexander Koch، به تقدیر از کارشان ادامه داد و "خانه ای برای یک هنردوست" در طی سال ها به قدری از شهرت و جذبه برخوردار شد که در نهایت بر اساس ترسیمات اصلی، در پارک بلاهوستون در جنوب گلاسگو ساخته شد و در سال 1996، برای بازدید عمومی به نمایش گذاشته شد.