فورکاس مولنار دانش آموز باوهوس در 1925 نوشت "تفاوت اساسی لباس های مهمانی فانتزی که توسط هنرمندان پاریس، برلین و مسکو طراحی شده اند و آنهایی که اینجا در باهوس طراحی می شوند در این است که لباس های ما اصالت دارند. اینجا هرکسی لباس های خودش را آماده می کند. هیچ گاه لباس تکراری دیده نمی شود. طراحی هایی الهام گرفته از اشکال انسانی یا غیر انسانی اما همیشه جدید. شما ممکن است اشکال غول پیکری ببینید که سکندری می خورند؛ یا قطعات مکانیکی رنگارنگی که در آنها کمترین نشانه ای از اینکه سر در کجا قرار دارد دیده نمی شود." مهمانی های باوهوس در کنار سرگرم کننده بودن، رقص و اجرای برنامه نقش مهمی را در مدرسه ایفا می کردند. به قدری مهم که بخشی از نمایشگاه 1938 باوهوس در موزه ی هنر نیویورک تحت عنوان "فعالیت اضطراری" برگذار شد. این مهمانی ها در کنار به چالش کشیدن دانش آموزان و استادان برای رقابت در طراحی مجموعه ها و لباس های پر از جزییات،باعث پرورش روحیه جمعی شدند، درگیری های سیاسی درون مدرسه را نیز سهولت بخشیند و  بر محبوبیت در جامعه ی محلی نیز تاثیرگذار بودند. اولین مهمانی های باوهوس در وامیر به نسبت فروتنانه و متوسط بودند اما مهمانی ها به مرور بیشتر و بیشتر به سمت بلندپروازی و پیشرفت حرکت کردند. 

هنگامی که مدرسه در 1926 به ساختمان جدیدش در دسائو منتقل شد اوسکار شلیمر به عنوان "طراح فستیوال" انتخاب شد و مجموعه های جذابی از رویداد ها، لباس ها و اتفاقات را با کمک طراحان صحنه رهبری کرد. در میان آنها فستیوال "سفید"، فستیوال "شعار" "ریش" "بینی" "قلب" و حتی فستیوال "فلز" نیز بود، جایی که دانش آموزان باوهوس برای کشف گلوله های نقره ای وارد سوله های قلع می شدند. همانطور که شلیمر معتقد بود "به من بگویید چطور جشن می گیرید تا بگویم چه کسی هستید."