کارل او نو نگاگارد در مورد چرایی آلوده کننده بودن پلاستیک در کتاب "پاییز" که در 2015 منتشر شده اینطور نوشته است:" زمان زیادی طول میکشد تا پلاستیک تجزیه شود. تعداد کیسه های پلاستیکی در جهان بسیار زیاد است و این تعداد با گذشت زمان افزایش می یابند. این نوع ضایعات بسیار سبک هستند و در برابر باد عملکردی مشابه بادبان یا بادکنک دارند. هنگامی که من قصد کاشت چهار بوته سرخچه را داشتم و در حال حفر سوراخی برای آنها در چند متری حصار انتهای باغ بودم، لایه ای از کاشی های شکسته و آجر های سقف را کنار زدم و به نوار های پلاستیکی بر خوردم که از آرم چاپ شده روی آنها فهمیدم باید مربوط به کیسه ی خرید باشند. نمیدانم چطور این نوار ها به اینجا رسیده اند ولی نکته ای آزار دهنده در مورد منظره ی آنها وجود داشت. لایه ی نازک پلاستیک، سفید و صاف در کنار خاک سیاه و فروپاشیده تصویر نامناسبی ساخته بود. این پلاستیک به وضوح یک ماده ی خارجی است. خاک خاصیت تغییر هرچه به درون خود ریخته میشود را دارد ولی این خاصیت مشمول پلاستیک نمیشود. پلاستیک به گونه ای ساخته شده که همه چیز را دفع میکند. خاک بر روی سطح آن میغلتد و جایی برای متوقف شدن یا نفوذ ندارد. این مسئله در مورد آب نیز وجود دارد."