خاطراتْ فردی و تکرارناپذیرند؛ با هر کسی به خاک
سپرده می شوند. آنچه خاطره جمعی خوانده می شود به یادآوردنی نیست، شرطی ساز است؛
به این معنا که این واقعه ای مهم بوده است و چگونگی وقوع ان به همراه تصویری می
اید که داستان را در ذهن ما حک می کند.
ایدئولوژی ها آرشیوی امن از تصاویر نمایشی خلق می کنند که باورهای عوام و به زعم
ان ها مهم را درون یک کپسول جای می دهند و به این ترتیب، افکار و عواطف پیش بینی
پذیر را به وجود می اورند. عکس های شبه پوستر، مانند ابرقارچْ شکلِ پدید امده از
آزمایش بمب اتمی، پرتره مارتین لوتر کینگ جونیور، سخنرانی بزرگداشت لینکلن در
واشنگتن دی سی یا راه رفتن فضانورد امریکایی بر ماه، معادل های بصری بیت های صدا
هستند که خاطره چیزی را گرامی می دارند. لحظه های تاریخی مهم، در واقع ان ها که
ظفربخش بوده اند، مانند تصویر بمب اتمی، گاهی به شکل از مد افتاده ای به تمبر
تبدیل می شوند؛ خوشحالم که تصویر خاصی از کمپ های قتل عام نازی موجود نیست.
به مدد تعریفی نو از هنر و تجلیل از هر ان
چه از موزه سر در می اورد، بسیاری از گنجینه های عکس در موسسات "موزه طور"
به نمایش درامدند و نگه داری شدند. در این میان، مجموعه عکس های نمایش رعب و هراس،
ان هایی که به نسل کشی مربوط می شوند، پیشرفت بنیادی محسوسی کرده اند. هدف از حفظ
این گنجینه های عمومی و دیگر بقایا این است که مطمئن شویم جنایات به تصویر کشیده
شده همواره به وجدان ها تلنگر می زنند و این امر را "یادبود" می نامند؛
اما حقیقت این است که منفعتی بیش از این، در این ماجرا نهفته است.
. . . جاودانه سازی یادبودها به این معناست که یک نفر، با وسواس، مسئولیت جمع اوری
بازمانده ها و مراقبت کردن از ان ها را به عهده گیرد؛ و از عکس های نمادین طوری
استفاده شود تا مردم سراغ این عکس ها بروند و خاطراتشان را احیا کنند. هم اکنون
بسیاری از قزبانیان خواهان موزه یادبود یا نعبدی هستند که گنجینه ای بی نقص و
روایی و تصویری با زمان بندی دقیق از بدبختی شان را به نمایش بگذارند. . . البته
تمام این تلاش ها در حالی است که در تمام آمریکا هیچ موزه ای با عنوان تاریخ بردگی
وجود ندارد . . . به نظر می رسد این جریان خلق یادبود خطری برای ثبات اجتماعی محسوب
می شود. . . برپایی موزه ای که جنایات بزرگ بردگی افریقایی ها از طرف ایالات متحده
ی امریکا را نشان می دهد، مهر تاییدی است بر این که شیطان همین جا بوده است، این
در حالی است که امریکایی ها ترجیح می دهند شیطانی را معرفی کنند که "ان
جا" بوده است. . . آمریکا! این ملت بی همتا، بدون هیچ رهبری که پلیدی اش در
طول تاریخ ثبت شده باشد، از هر جرمی مستثناست. . .