در قسمت های گذشته، از طراحی های مربوط به بحران کووید 19 مطالبی را با هم مرور کرده ایم و از اراده ی قوی و نبوغ طراحان سراسر دنیا برای کم کردن تاثیرات منفی این بحران با ارائه ی راه حل های گوناگون، تحت تاثیر قرار گرفته ایم. زمانی که این پاندمی به پایان برسد، طراحان با چالش های جدیدی در رابطه با کمک به مردم برای وفق یافتن با شرایط جدید رو به رو هستند. به طور قطع، یک بحران اقتصادی دردناک و جهانیِ بسیار طولانی در انتظار ما خواهد بود. یک تغییر اساسی دیگر نیز در ژئوپلیتیک، جایگزین شدن چین با آمریکا بعنوان ابرقدرت اقتصادی جهان است. همچنین خطر وقوع جنگ های ناشی از تعصباتِ تشدید شده بعلت کووید 19 نیز وجود دارد: نژاد پرستی ضد چینی و ضد آسیایی در غرب، و بیگانه هراسی ضد-غرب در چین. آسیب های روحی کووید 19 و تراژدی از دست دادن اطرافیانمان، بسیاری از ما را به ایجاد تغییراتی رادیکال در زندگی مجاب می‌کند. برخی به آزادی های بیشتری نیاز پیدا کرده و ممکن است عده ای دیگر به دنبال امنیت و بازیابی ایمان قلبی خود باشند. تغییر ارزش های جمعی نیز محتمل است. آیا ما به قدردانی از نیروی خدمات عمومی ـاز نیروی درمانی گرفته تا خدمات حمل زباله و شبکات شکل گرفته توسط داوطلبین محلی با هدف حمایت از همسایگان آسیب پذیر خود، بدون تجربه و برنامه ریزی قبلی ـ که به نیازمندی های ما در این بحران رسیدگی نمودند، ادامه خواهیم داد؟ و آیا با تجربه ی لذت آلودگی کم تر و آسمان های صاف تر، نیروی خود را برای مقابله با مسائل حیاتی تغییرات اقلیمی و گرمایش زمین به کار خواهیم گرفت و از پرواز های مکرر با هواپیما، صنعتی سازی های سمی و مصرف گرایی عمده جلوگیری خواهیم نمود؟ کووید 19 آن چنان آشوبی به پا کرده که تمامی جنبه های زندگی ما نیازمند بازسازی می‌باشد و فرصتی کم نظیر برای ایجاد تغییرات رادیکال در اختیار ما قرار داده است. طراحی قادر است ـو باید باشدـ که منتقدانه ثابت کند این تلاش حماسی، باید با جرات، سخت جانی، یکدلی و تفکر جانبی همراه باشد تا اطمینان حاصل شود که این زندگی نو، منصفانه تر، پاک تر، روشنگرتر، پربار تر، صبور تر و از لحاظ اکولوژیک، پایدار تر از آن زندگی باشد که به دست کووید 19 دست‌خوش تغییر شد.