هنگامی صنعتگر هلندی، کیس ون درلیو در 1930 از لس آنجلس دیدن کرد، تنها یک هدف داشت. اینکه تا جایی که ممکن است از آثار نویترا دیدن کند. اصلی ترین پروژه ی نویترا در آن زمان خانه ی بهداشت لاول بود که به تازگی به پایان رسیده بود. این پروژه به قدری از نظر فنی و بصری برای ون درلیو تاثیر گذار بود که مبلغ قابل توجه 3000 دلار را در آن زمان به نویترا پیشنهاد داد تا با طراحی خانه ای مدرن در یک قطعه زمین کوچک در بلوار سیلور لیک، پروژه ای تحقیقاتی را انجام دهد و از این طریق بتواند بیشتر در مورد تکنیک های ساختمانی و ابتکاراتی که اثر خانه ی بهداشت لاول او را شکل دادند تجربه کسب کند.
مدرنیست پر شور و اشتیاقی که کارخانه ی قهوه ی van nelle را به عنوان مدلی از nieuwe bouwen یا جنیش "ساختمان های جدید" در هلند ارائه کرده بود، ون درلیو، در حالی که عموم مردم را در مورد احتمالات مربوط به معماری مدرن آگاه میکرد، امیدوار بود تحقیقات نویترا طراحی خانه ها را به صورت جهانی تحت تاثیر قرار دهد. نویترا تمام دهه ی 1930 را به تحقیق و تجربه در مورد این کیس پرداخت. او با طراحی خانه ای شیشه ای با باغ هایی روی پشت بام آن برای سکونت دو خانواده و جاگذاری دفتر خود در 1932 آغاز به کار کرد. نویترا دومین خانه را در 1940 برای سکونت خانواده ی در حال گسترش خود طراحی کرد. قرار بود هر دو خانه به یک اندازه نورگیر، دارای پتانسیل گردش هوا و همه کاره باشند و قابلیت سازگاری با توجه به نیاز های متغیر ساکنین خود را داشته باشند و در عین حال امکان زندگی سالم، فعال و پربار را در فضاهای نسبتا فشرده ی خود فراهم آورند.
نویترا در این باره اینطور توضیح میدهد "من اطمینان داشتم طراحی با چگالی بالا میتواند در روشی کاملا انسانی موفق باشد." پس از این پروژه ها، نویترا ده خانه ی دیگر با اندازه هایی متوسط در نزدیکی بلوار سیلور لیک طراحی کرد. به لطف جاگذاری خوب او، هر کدام از این خانه ها به خوبی به دریاچه دید داشتند. هنگامی که اولین خانه ی کیس ون درلیو در 1960 ویران شد، نویترا و پسرش دیون آن را بازسازی کردند.