زمانی که ریچارد نویترا به دلیل سکته ی قلبی در مرکز پزشکی سدرس-سینا در لس آنجلس تحت درمان قرار گرفت، خود را در اتاقی مشترک با مردی یافت که یک ربع قرن با او صحبت نکرده بود. دوست صمیمی اش، رودولف شیندلر. شنیدلر که در آن سال در گذشت، عمدتا در محافل معماری فراموش شده بود و به دلیل شایعاتی درباره ی رسوایی های جنسی و حضور احتمالی در پرونده ی مربوط به قتل، در لس آنجلس شناخته شده بود. نویترا که در سال 1970 درگذشت، با حفظ پویایی شغل خود، به کمک پسرِ معمارش دیون، برای طراحی مدرسه، مراکز درمانی، مسکن انبوه، ساختمان های اداری و خانه های مجلل در هالیوود شتافت. او همچنین از طریق نوشته ها و سخنرانی هایش نقش مهمی را در طراحی گفتمان معماری داشت و یکی از معدود معمارانی بوذ که تصویرش بر روی جلد مجله ی تایم چاپ شد؛ هرچند در عین حال که شهرت نویترا ممکن بود به خودی خود به واسطه ی خانه های نفیسی که با نمای کارت پستالیشان در شهرک آقتابی تینسل اجرا کرده بود رنج ببرد و مستنداتی که دوست عکاس معماری او، ژولیوس شولمن از کار او تهیه کرده بود، این مشکلات را دو چندان کرده میکرد.
نویترا ممکن است فرصت هایی که برای طراحی برای عموم، مسکن انبوه و حوزه ی شهری و معماری بخش عمومی داشت را از دست داده باشد، اما با این وجود به درستی به عنوان یکی از معماران مهم و خلاق قرن بیستم شناخته میشود. معماری باهوش و خلاق، که موفق شد با استفاده از کمیسیون های پر طمطراق برای تجربه ی طراحی اقتصادی با مصالح جدید و تکنیک های ساختمانی پبشگام شود. او در عین حال ساختمان هایی را طراحی کرد که انسانی و در عین حال عملکردی بودند. به گفته ی نویترا "چیز غیرعملکردی نمیتواند زیبا باشد."