اگر چنین خانه ای وجود داشته باشد، در گوشه ای کوچک از یک منطقه مسکونی در توکیو چطور؟ آیا می توان خانه ای ایجاد کرد که یک زندگی خوب با لایه هایی از مواد و اشیاء خطی محصورش کرده باشند، خانه ای با اعماق گوناگون، جایی که کمی از خورشید و چشم مردم در خیابان ها فاصله داشته باشد؟ برای دستیابی به آن، ابتدا تصمیم گرفتم روی عناصر خطی بطور اساسی در داخل و خارج خانه تأکید کنیم.

متریال سازه در معرض دید قرار دارد که اتصالات و قسمت های ان از اطرف به راحتی دیده می شوند. بین خانه و باغ آن هیچ دیواری وجود ندارد، اگرچه ترکیبی از پنجره ها و ملحقات جمع شونده پیرامون انچه فضای مسکونی قلمداد می شود را فراگرفته. علاوه بر عناصر ساختاری مانند الوارهای مربعی، اعضای فولادی، ستونها و تیرهای لوله های منفرد و بریس ها، راه پله ها، نرده ها، قاب های پنجره، مبلمان، پرده، کتاب، پوشاک و سایر وسایل جانبی، درختان، گلدان ها، دوچرخه ها، گلدان آبیاری، بیل و غیره، مقدار زیادی کتاب، نوارهای فیلم، دی وی دی و... در اطراف پراکنده شده است تا صحنه های متنوعی از زندگی شکل بگیرد.
لایه های خطوط از بیرون به داخل ساختمان، در هم تنیده شده اند تا ساکنان بتواند آزادانه زندگی کنند و محیط آرامش بخش خود را پیدا نمایند.

برای باغ، من بسیاری از گیاهان خوراکی مانند درختان میوه، گیاهان، سبزیجات و گیاهانی را انتخاب کردیم . . . فضای نشیمن و تراس هایی را که به عنوان سکو برای برداشت محصول استفاده می کنند، گسترش دادیم، یک پلکان را در اطراف درختانی که نیاز به هرس منظم دارند قرار دادیم و یک راه را در امتداد حصار که در آن انگور رشد می کند را در چهارچوب لوله های فولادی قرار دادیم.

دقیقاً همانطور که سازه ها و اشیاء در خانه  با یکدیگر همزیستی دارند، بدون نفی یکدیگر، سازه ها و گیاهان را برای ایجاد یک تراکم در بیرون برنامه ریزی کردیم.