معماران معاصر ایران, اتووود - بزرگترین سایت معماری
ثبت نام عضو جدید ایمیل آدرس: رمز عبور : رمز عبور را فراموش کردم

به جامعترین سامانه ارتباطی و اطلاع رسانی معماران معاصر ایران خوش آمدید خانه |  ثبت نام |  تماس با ما |  درباره ما |  قوانین سایت |  راهنما |  تبلیغات




موضوعـات مــعـماری
معماری و دیگر حوزه های فکر   - 1706
20 بنا که هرگز ساخته نشد   - 17
منظر شهری   - 1591
پداگوژی انتقادی   - 17
طراحي داخلي   - 1166
کارگاهْ مسابقه قوام الدین شیرازی   - 16
نظریه معماری   - 1131
شهرهای در حرکت   - 15
سازه های شهری   - 1080
مسابقه مرکز اجتماعی شهر صدرا   - 15
تکنولوژی ساخت   - 1072
معماری بایومورفیک   - 15
معماری حوزه عمومی   - 1062
سینما ـ طراحی صحنه ـ معماری   - 15
مرزهای معماری   - 1047
رابرت ونتوری در بیست و پنج روایت   - 15
نگاه نو به سكونت   - 915
اینستالیشن های شهری   - 14
المان شهری   - 868
ویلا ساوا ـ لوکوربوزیه   - 14
نظریه شهری   - 835
معماری و غذا   - 13
معماری و سیاست   - 802
فیلم پارازیت ساخته بونگْ جونْ هو   - 13
معماری مدرن   - 776
معماری و دشت   - 12
معماری پایدار   - 744
معماری خاورمیانه   - 11
کلان سازه   - 731
ده کتاب که هر معمار باید بخواند   - 11
روح مکان   - 670
معماری خوانی   - 10
آینده گرایی   - 660
ده پروژه کمتر شناخته شده لوکوربوزیه متقدم   - 10
معماری منظر   - 628
کنگو کوما ـ استادیوم ملی توکیو   - 10
برنامه ریزی شهری و منطقه ایی   - 624
کلیسای رونشان ـ لوکوربوزیه   - 10
آرمان شهرگرایی   - 587
بی ینال ونیز   - 10
طراحی صنعتی   - 575
درس گفتارهای اتووود   - 10
معماری تندیس گون   - 570
معماری و انسان شناسی   - 10
توسعه پایدار   - 566
فمینیسم   - 9
معماری شمایل گون   - 556
معماری و فضای زیرساخت های نرم   - 9
منتقدان معماری   - 556
اتوره سوتساس به روایت آلیس راستورن   - 9
نوسازی و بهسازی بافت های شهری   - 545
مسابقه دانشجویی اتووود ـ دوردوم. مسابقه دوم   - 9
معماریِ توسعه   - 517
ده زن برتر تاریخ معماری مدرن   - 9
باز زنده سازی   - 494
لیوینگ آرکیتکچر   - 9
هنر مدرنیستی   - 437
معماری تخت جمشید   - 8
معماری یادمانی   - 390
معماری بلوک شرق ـ جهان در حال محو شدن   - 8
طراحی نئولیبرال   - 387
شارلوت پریاند به روایت آلیس راستورن   - 8
معماری سبز   - 385
مسابقه دانشجویی اتووود ـ دوردوم. مسابقه اول   - 8
تغییرات اقلیمی   - 371
تز 1400   - 8
معماری ارزان   - 363
معماری آمریکای جنوبی   - 8
تراشه های کانسپچوال   - 359
معماری و جنگ   - 7
معماری پست مدرن   - 352
طراحی و ضایعات به روای آلیس راستورن   - 7
معماری محدود   - 333
ردلف شیندلر به روایت الیس راستورن   - 7
بنای محدود   - 323
گونتا اشتلزل به روایت آلیس راستورن   - 7
گرمایش زمین   - 317
مینت د سیلوا به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری محلی   - 308
جنبش "جانِ سیاهان مهم است" و مسئله‌ی طراحی به روایت آلیس راستورن   - 7
اتووود کلاسیک   - 304
ریچارد نویترا به روایت آلیس راستورن   - 7
محوطه سازی   - 295
طراحی در زمانه بحران به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری تجربی   - 285
کارلو اسکارپا به روایت آلیس راستورن   - 7
بدنه سازی شهری   - 277
عبور از مرحله جنینی   - 7
کتابخانه ی اتووود   - 276
معماری مصر   - 7
اقتصادِ فضا   - 274
منبع شناسی اتووود   - 7
معماری انتقادی   - 272
پاویون ایران ـ بی ینال ونیز 2016   - 7
معماری ـ سینما   - 268
رقابت مجتمع چندعملکردی شهید کاظمی قم   - 7
زنان و معماری   - 250
آلوار و آینو آلتو به روایت آلیس راستورن   - 7
فضای منفی   - 247
هشت کوتاه نوشته در مورد پوپولیسم   - 7
عکاسی   - 241
طراحی و پناهجویان   - 7
مسکن حومه شهری   - 237
آیلین گری به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری های تک   - 235
باوهاوس به روایت آلیس راستورن   - 7
هنر انتزاعی   - 229
لوسی رای به روایت آلیس راستورن   - 7
گرافیک   - 215
مارسل بروئر به روایت آلیس راستورن   - 7
مسکن عمومی   - 209
چارلز رنه مکینتاش به روایت آلیس راستورن   - 7
طراحی مبلمان   - 208
باکمینستر فولر به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری و فاجعه   - 199
طراحی در بازی و تاج و تخت به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری فضای داخلی   - 185
سائول باس به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری و رسانه   - 180
میس ون در روهه به روایت آلیس راستورن   - 7
مسکن روستایی   - 178
معماری و عکاسی به روایت آلیس راستورن   - 7
پروژه های دانشجویی از سراسر جهان   - 178
طراحی روی بام به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری ژاپن   - 174
صد و بیست و یک تعریف معماری   - 6
معماری ایران   - 169
پنج پروژه لوکوربوزیه متاخر که هیچگاه ساخته نشدند   - 6
ترسیمات معماری   - 166
فرایند تکامل معماری مدرن هند   - 6
هنر گفت و گو   - 165
مسابقه ویلا 1400   - 6
بلندمرتبه ها   - 138
ورنر پنتون به روایت آلیس رستورن   - 6
اتووود ـ ایران معاصر   - 123
ده پرسش از دو معمار   - 6
معماری کوچک مقیاس   - 106
جنتریفیکیشن   - 6
ویرانه ها   - 104
معماری استرالیا   - 5
مدرنیته؛ از نو   - 98
زنان، آشپزخانه، مقاومت   - 5
معماری چین   - 97
گزارش فرانسویِ وس اندرسون   - 5
معماری آسیا   - 93
تناقض هاوپیچیدگی ها:تئوریهای پیچیدگیِ ونتوری وجیکوبز   - 5
معماری اروپا   - 91
اکنی استودیو   - 5
معماری مذهبی   - 90
کتاب هایی در باب یوتوپیا   - 5
معماری فاشیستی   - 89
رادایکالیسم ایتالیایی در سیزده روایت   - 5
معماران و چالش انتخاب معماری   - 87
شهرسازی کوچک مقیاس   - 5
معماری جنگلی   - 84
چهار یادداشت برای علی اکبر صارمی   - 4
اکسپو   - 83
اتومبیل در چهار روایت کوتاه از بری ریچاردز   - 4
ویروس کرونا و معماری   - 80
بلوپرینت   - 4
فیلوکیتکت   - 79
اتووودْ آبزرور   - 4
معماری و هنر انقلابی   - 79
شهر ژنریک و نامکان ها   - 4
گفت و گو با مرگ   - 79
اکسپوی دبی. 2020   - 4
معماری پراجکتیو   - 78
چالش های اخلاقی ریاضت ورزی در معماری به روایت پیر ویتوریو آئورلی   - 4
جهان علمیْ تخیلی   - 74
چگونه یوتوپیا در روسیه انقلابی مدفون شد   - 4
معماری هند   - 70
فرایند خلاقیت چهار پیشگام معماری مدرن   - 4
معماری دیجیتال   - 68
همه ما سایبورگ هستیم   - 4
پالپ نیوز ِ اتووود   - 68
فرهنگ کمپ به روایت سوزان سانتاگ   - 4
بحران آب   - 65
اختلال های تشخیصی معماران مدرن   - 4
مدارس معماری   - 65
معمای حبابی   - 4
معماری و نقاشی   - 61
معماری پساصنعتی   - 4
پداگوژی   - 60
معماری آفریقا   - 3
زاغه نشینی   - 57
اتووودْ باکسْ آفیس   - 3
معماری و روانشناسی   - 57
مدرنیسم هیپی   - 3
طراحی مُد   - 56
معماری مدارس   - 3
معماری کانستراکتیویستی   - 54
داریوش شایگان و هنر ایرانی   - 3
معماری و هوش مصنوعی   - 53
بازپس گیری حریم خصوصی مان به روایت آنا وینر   - 3
معماری و رنگ   - 53
ژان بودریار؛ شفافیت، ابتذال و آلودگی رابطه   - 3
معماری و ادبیات   - 52
فیلم پدر ساخته ی فلوریان زلر   - 3
آنتروپوسین   - 52
شش پروژه شاخص معماری پست مدرن   - 3
معماری بیابانی   - 50
اندیشیدن از مجرای پاسخ های کووید 19 با فوکو   - 3
معماری و آب   - 50
باشگاه مشت زنی   - 3
معماری اوایل قرن بیستم روسیه   - 47
رقابت آسمانخراش ایوُلو 2016   - 3
هنر روسیه   - 45
آینده کجاست؟ روایتی از رولینگ استون   - 3
طراحی در وضعیت پندمیک به روایت آلیس راستورن   - 45
لویی کان به روایت آلیس راستورن   - 2
باهاوس   - 44
اسمیتسن‌ ـ رابین هود گاردنز   - 2
جنبش متابولیسم   - 44
کودتایی که در مورد ان صحبت نمی کنیم   - 2
معماری و گیم   - 40
تعییرات زیست محیطی ـ انقلاب یا انهدام   - 2
معماری و سلامت   - 37
یوتوپیاهای سیاره ای . نیکیتا داوان با آنجلا دیویس و گایاتری اسپیواک   - 2
درگذشت زاها حدید   - 35
جودیت باتلر مارا به تغییر شکل خشم مان فرا می خواند؛ گفت و گویی با ماشا گِسِن   - 2
معمارْستاره ها به روايت اتووود   - 34
برج سیگرام چگونه جهانی شد؟   - 2
طراحی پارامتریک   - 34
زیستْ ریاضت و همبستگی در فضای اضطراری   - 2
اکسپو شانگهای 2010   - 33
فیس بوک، گوگل و عصر تاریک سرمایه داری نظارتی   - 2
معماری آمریکا   - 33
شهرهای پیشاصنعتی   - 2
معماری مجازی   - 31
رابرت نوزیک، یوتوپیا و دولت حداقلی   - 2
اکسپو میلان 2015   - 28
فیلم های اتووود   - 2
پاویون های سرپنتین   - 28
سایبرفمینیسم   - 2
معماری پس از یازدهم سپتامبر   - 25
معماری و کودک   - 2
معماری؛ خیر مشترک و امید اجتماعی   - 24
سایبورگ   - 2
معماری و کوه   - 23
سایبرنتیک   - 1
طراحی جزییات   - 23
نمایش های مد پرادا   - 1
معماری و آسمان   - 21
ان اف تی   - 1
جشن نامه اتووود   - 21
متاورس   - 1
زاها حدید از نگاه معماران ایرانی   - 21
فیلمْگفتارهای معماری و پداگوژی معماری   - 1
زنانِ معمارِ ایرانی و سقف شیشه ای در نوزده روایت   - 20
تابْ آوری دفاتر نوپای معماری   - 1
معماری ـ موسیقی   - 19
پیتر آیزنمن و خانه شماره یک به روایت روبرت سومول   - 1
شانزده کتاب برای ورود به جهان اِی آی و عصر آنتروپوسین   - 19
ده پرسش از هشت معمار   - 1
سینما به ترتیب الفبا به روایت هاوارد سوبر   - 18
چهل نکته در باب هایدگرْخوانی   - 1
فرهنگ نفت   - 18
شهرْخوانی با اتووود   - 1
پردیس ویترا   - 18

طــراحــــــــــــــان
آر ای ایکس   - 3
زیگموند فروید   - 19
آراتا ایسوزاکی   - 16
ژان بودریار   - 11
آرشیگرام   - 8
ژان نوول   - 22
آرکی زوم   - 6
ژاک دریدا   - 19
آلبرت پوپ   - 4
ژاک لوگوف   - 4
آلدو روسی   - 15
ژیل دلوز   - 34
آلفرد هیچکاک   - 5
سائول باس   - 7
آلوار آلتو   - 19
ساسکیا ساسن   - 9
آلوارو سیزا   - 9
سالوادور دالی   - 2
آن تینگ   - 4
سانا   - 5
آنتونی گائودی   - 28
سانتیاگو کالاتراوا   - 14
آنتونی وایدلر   - 5
سدریک پرایس   - 3
آنتونیو نگری   - 6
سو فوجیموتو   - 18
آنسامبل استودیو   - 2
سوپراستودیو   - 9
آنیش کاپور   - 8
سورِ فِهْن   - 6
آی وِی وِی   - 34
سوزان سانتاگ   - 10
آی/ تری   - 2
شاشونا زوبوف   - 4
اُ ام اِی   - 59
شیبیک و کریستوف   - 2
اتوره سوتساس   - 8
شیگرو بان   - 34
ادریان لابوت هرناندز   - 5
عبدالعزیز فرمانفرمایان   - 4
ادوارد برتینسکی   - 1
فدریکو بابینا   - 30
ادوارد سعید   - 17
فرانک گهری   - 50
ادوارد سوجا   - 10
فرانک لوید رایت   - 45
ادواردو سوتو دی مُرِ   - 18
فرای اوتو   - 10
ادولف لوس   - 9
فردا کولاتان   - 2
ارو سارینن   - 30
فردریک جیمسون   - 4
اریک اوون موس   - 14
فرشید موسوی   - 3
اریک هابسبام   - 2
فمیهیکو ماکی   - 4
استن آلن   - 4
فیلیپ جنسن   - 7
استیون هال   - 32
گابریل کوکو شنل   - 2
اسلاوی ژیژک   - 18
گایاتری چاکراوارتی اسپیواک   - 7
اسنوهتا   - 7
گرگ لین   - 7
اسوالد متیوز اونگرز   - 7
گونتا اشتلزل   - 1
اسوتلانا بویم   - 5
لئوپلد بانچینی   - 2
اسکار نیمایر   - 38
لئون کریر   - 2
اف او اِی   - 9
لبس وودز   - 26
ال لیسیتسکی   - 5
لوئیس باراگان   - 2
الیس راستورن   - 112
لوئیس مامفورد   - 1
اِم اِی دی   - 25
لودویگ لئو   - 3
ام وی آر دی وی   - 74
لودویگ میس ون دروهه   - 29
اماندا لِــوِت   - 4
لودویگ هیلبرزیمر   - 4
اورهان پاموک   - 4
لودویگ هیلبرزیمر   - 1
اویلر وو   - 9
لوسی رای   - 15
ایلین گری   - 9
لویی کان   - 39
ایوان لئونیدوف   - 4
لوییجی مورتی   - 1
بئاتریس کُلُمینا   - 10
لوییس بورژوا   - 8
بال کریشنادوشی   - 4
لُکُربُزیه   - 153
باک مینستر فولر   - 13
لیام یانگ   - 4
برنارد چومی   - 36
لینا بو باردی   - 4
برنارد خوری   - 2
مارتین هایدگر   - 32
برنو زوی   - 7
مارسل بروئر   - 7
بنیامین برتون   - 8
مارشال برمن   - 16
بوگرتمن   - 1
مانفردو تافوری   - 16
بی یارکه اینگلس   - 69
مانوئل کاستلز   - 3
پائولو سولری   - 4
ماکسیمیلیانو فوکسِس   - 10
پائولو فریره   - 2
مایکل سورکین   - 4
پاتریک شوماخر   - 3
مایکل گریوز   - 6
پال گلدبرگر   - 1
محمدرضا مقتدر   - 4
پرویز تناولی   - 2
مخزن فکر شهر   - 1
پری اندرسون   - 3
مـَــس استودیو   - 3
پل ویریلیو   - 28
معماران آر سی آر   - 5
پیتر آیزنمن   - 59
معماران مورفسس   - 16
پیتر برنس   - 5
موریس مرلوپنتی   - 2
پیتر زُمتُر   - 69
موشه سفدی   - 12
پیتر کوک   - 10
میشل سر   - 3
پیر بوردیو   - 5
میشل فوکو   - 59
پییر ویتوریو آئورلی   - 14
نائومی کلاین   - 5
تئودور آدورنو   - 7
نورمن فاستر   - 36
تادو اندو   - 13
نیکلای مارکوف   - 1
تام مین   - 13
هانا آرنت   - 10
تام ویسکامب   - 10
هانری لفور   - 24
تاکامیتسو آزوما   - 3
هانی رشید   - 5
توماس پیکتی   - 5
هرزوگ دی مورن   - 31
توماس هیترویک   - 31
هرنان دیاز آلنسو   - 18
تیتوس بورکهارت   - 2
هنری ژیرو   - 3
تیموتی مورتُن   - 2
هنریک وایدولد   - 1
تیو ایتو   - 25
هنس هولین   - 5
جاشوا پرینس ـ رامس   - 2
هوشنگ سیحون   - 14
جان برجر   - 2
هومی بابا   - 2
جان هیداک   - 7
واسیلی کاندینسکی   - 2
جف منن   - 2
والتر بنیامین   - 30
جفری کیپنس   - 3
والتر گروپیوس   - 18
جورجو آگامبن   - 8
ورنر پنتون   - 5
جوزپه ترانی   - 2
ولادیمیر تاتلین   - 13
جولیا کریستوا   - 2
ولف پریکس   - 1
جونیا ایشیگامی   - 7
ونگ شو   - 8
جیمز استرلینگ   - 1
ویتو آکنچی   - 12
جین جیکوبز   - 2
ویوین وست وود   - 6
چارلز جنکس   - 7
ک. مایکل هیز   - 2
چارلز رنه مکینتاش   - 7
کارلو اسکارپا   - 13
چارلز کوریا   - 15
کازو شینوهارا   - 2
چاینا میه ویل   - 4
کازیو سجیما   - 2
حسن فتحی   - 6
کالین روو   - 1
حسین امانت   - 3
کامران دیبا   - 13
خورخه لوئیس بورخس   - 2
کامرون سینکلر   - 11
داریوش آشوری   - 1
کریستفر الکساندر   - 2
داریوش شایگان   - 13
کریستین نوربرگ ـ شولتز   - 15
دانیل لیبسکیند   - 24
کریم رشید   - 5
دنیس اسکات براون   - 10
کلر استرلینگ   - 2
دورته مندروپ   - 3
کلود پَره   - 3
دیلرـ اِسکـُـفیدیو+رِنفرو   - 23
کنت فرمپتن   - 14
دیوید رُی   - 2
کنزو تانگه   - 10
دیوید گیسن   - 2
کنستانتین ملنیکف   - 3
دیوید هاروی   - 25
کنگو کوما   - 47
رابرت نوزیک   - 2
کوپ هیمِلبِلا   - 23
رابرت ونتوری   - 31
کورنلیوس کاستوریادیس   - 3
رُدولف شیندلر   - 7
کوین لینچ   - 7
رضا دانشمیر   - 5
کیانوری کیکوتاکه   - 1
رم کولهاس   - 119
کیتیو آرتم لئونیدویچ   - 1
رنزو پیانو   - 34
کیشو کـُـروکاوا   - 8
ریچارد مِیر   - 8
یان گِل   - 9
ریچارد نویترا   - 7
یو ان استودیو   - 32
ریموند آبراهام   - 1
یورگن هابرماس   - 15
رینر بنهام   - 2
یورن اوتزن   - 1
رینهولد مارتین   - 5
یونا فریدمن   - 5
ریکاردو بوفیل   - 7
یوهانی پالاسما   - 12
زاها حدید   - 196

کـاربـــــــری هـا
مسکونی   -877
گالری   -95
زیرساخت های شهری   -477
هتل   -84
فرهنگی   -383
ورزشی   -68
پاویون   -303
حمل و نقل عمومی   -39
موزه   -273
بیمارستان و داروخانه و کلینیک   -38
اداری ـ خدماتی   -255
ویلا   -27
تفریحی   -192
مجموعه های مسکونی   -8
مسکونی ـ تجاری   -173
زاغه نشینی   -6
اموزشی   -158
سرویس بهداشتی عمومی   -5
صنعتی   -114
عناصر یادمانی شهری   -5
معماری مذهبی   -108
تجاری   -3
حامی اتووود
مقـــــــــــالات
    دیوید هاروی و شهر در قامت فهمی انسانْ تولید
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
    پهنه ی معلق تهران؛ شاه عبدالعظیم یا شهر ری
        علی رنجی پور
    دیوید هاروی و شهرســــــــــــــــــــــــــــــــــازی آلترناتیو
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
    هنر گفت و گو ـ جان بریسندن و اد لوییس با دیوید هاروی
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
چنـــــد پــــروژه
مجموعه مسکونی شاه پریان
طراح : علیرضا امتیاز "مدیر اتووود"
منزل شخصی دکتر دلیر - خیابان ولیعصر کوچه 8
طراح : محمود امیدبخش
مجموعه ي تجاري و پاركينگ طبقاتي شقايق
طراح : امين حشمتی
خانه شعر ، پايان نامه معماري كارشناسي ارشد
طراح : م معيت
گذرگاه همیابی
طراح : محمود امیدبخش
کاریــــــــــــابی
   کاریابی
   لیست درخواست ها ی قبلی شما
   لیست کاندیدها به تفکیک استان
   لیست فرصت های کاری به تفکیک استان
وبـــــلـاگ هـــــا
آرشیتکت نمونه
مدیر : مسعود زمانیها
معماری به مثابه ساخت-سجاد نازی
مدیر : سجاد نازی
فتوت نامه معماران
مدیر : اخوان الصفا
مجله معماری Architecture Foolad City
مدیر : مسعود پریوز
معــــرفی کتــــــاب
رهیافت پدیدارشناسی در اندیشه پیتر زومتور
نویسنده :  .
انتشارات : علم معمار

حامی اتووود
 رسانه ی تخصصی معماری و شهرسازی میم زون
هنر گفت و گوـ ریموند بلور با میشل فوکو درباره ی "الفاظ و اشیا؛ باستان‌شناسی علوم انسانی"
اتووود سرویس خبر:   تيم اتووود
1399/10/21
مـنـــــــبـع : روزنامه ی شرق با برگردانی از امیررضا گلابی
تعداد بازدید : 998

کتاب "الفاظ و اشیا؛ باستان‌شناسی علوم انسانی" (۱۹۶۶) پنجمین کتاب و اثری ویژه در میان آثار میشل فوکو است که او را به یکی از مطرح‌ترین چهره‌های فکری فرانسه تبدیل کرد. فوکو در این کتاب با تحلیل باستان‌شناختی سه قلمرو دانش (زبان، علوم طبیعی و زیستی، اقتصاد) از عصر رنسانس تا دوران معاصر و با بررسی ارتباط این سه قلمرو با فلسفه، نشان می‌دهد حرکت صورت‌های تفکر و شناخت در فرهنگ غرب نه حرکتی متداوم و خطی بلکه حرکتی گسسته بوده است. این تحقیق باستان‌شناختی دو گسست بزرگ را در اپیستمه فرهنگ غرب نشان می‌دهد: گسستی که درپی آن عصر کلاسیک آغاز می‌شود (میانه قرن هفدهم)‌ و گسستی که در آغاز قرن نوزدهم در آستانه ورود به مدرنیته قرار دارد. 
"الفاظ و اشیا" که در انگلیسی با عنوان "نظم اشیا" ترجمه شد، اثری جنجالی بود و بسیاری از دیدگاه‌های حاکم بر "تاریخ علوم" یا "تاریخ عقاید" متعارف را به چالش می‌کشید. فوکو در گفت‌و‌گوی زیر با ریموند بلور که در سال ۱۹۶۶ انجام شده و ترجمه انگلیسی آن در مجموعه گفت‌و‌گوهای فوکو (۱۹۸۴-۱۹۶۱) آمده رئوس کلی این کتاب را توضیح می‌دهد.

نسبت کتاب الفاظ و اشیا با کتاب جنون و تمدن چیست؟
به بیان کلی "جنون و تمدن" تاریخ یک انشقاق بود، بالاخص تاریخ گسستی معین که هر جامعه لاجرم باید از سر بگذراند. از طرف دیگر، در این کتاب [الفاظ و اشیا] قصدم نوشتن تاریخ نظم بود، می‌خواستم نشان دهم جوامع چگونه بر شباهت‌های اشیا تأمل می‌کنند و چگونه می‌توان مهار تفاوت‌ها را به دست گرفت و در قالب شبکه‌ها سامان داد و مطابق با شاکله‌هایی عقلانی طرحی اجمالی از آنها به دست داد. "جنون و تمدن" تاریخ تفاوت است و "الفاظ و اشیا" تاریخ تشابه و همسانی و این‌همانی.

در عنوان فرعی که برای کتاب آورده‌ای دوباره به عبارت "باستان‌شناسی" برمی‌خوریم، عبارتی که در عنوان فرعی تولد پزشکی بالینی و مجددا در جنون و تمدن نیز به چشم می‌خورد.
منظورم از باستان‌شناسی دقیقا یک رشته نیست، بلکه حوزه‌ای تحقیقاتی است: در هر جامعه، مجموعه‌های مختلفی از شناخت‌ها، اندیشه‌های فلسفی، عقاید هرروزه و نیز نهادها، روال‌های تجاری و عملکردهای پلیسی و آداب‌ورسوم وجود دارد که جملگی بر دانشی ضمنی  savoir   مختص به آن جامعه متکی هستند. این دانش عمیقا تفاوت دارد با مجموعه شناخت‌هایی که می‌توان در کتاب‌های علمی و نظریه‌های فلسفی یافت، اما همین سنخ دانش است که در زمانی معین امکان ظهور یک نظریه و یک عقیده و یک روال را فراهم می‌کند. 
برای مثال، ایجاد مراکز اقامت اجباری در اواخر قرن هفدهم نیازمند آن بود که دانشی خاص درباره جنون در مقابل ناجنون و سلامت عقل قرار بگیرد، دانشی خاص درباره نظم در مقابل بی‌نظمی و همین دانش بود که من می‌خواستم درباره آن پژوهش کنم؛ دانشی که به نظر من شرط امکان شناخت‌ connaissance نهادها و روال‌ها بود. فایده این روش تحقیق آن بود که به من مجال می‌داد تا از مسائل مربوط به تقدم نظریه بر عمل یا برعکس پرهیز کنم. در واقع من به روال‌ها، نهادها و نظریه‌ها بر یک سطح واحد و براساس همْ‌ریختی آنها می‌پردازم و به دنبال دانشی هستم که مبنای آنهاست و آنها را ممکن می‌‌کند، به دنبال آن لایه‌ از دانش که تاریخا برسازنده آنهاست. به جای اینکه تلاش‌کنم این دانش را از منظری "عملی و لخت" شرح دهم، سعی می‌کنم تحلیلی به دست دهم از موضعی که می‌توان اسمش را گذاشت نظری و فعال". 
آن وقت می‌بینی با مشکلی مضاعف مواجهی؛ مشکل تاریخ و مشکل قالب‌بندی صوری. به همین علت من به تمام این نهادها و نظریه‌ها در سطح ردپا می‌نگرم، یعنی تقریبا همواره در سطح ردپاهای زبانی. مجموعه این ردپاها حوزه‌ای به‌وجود می‌آورند که همگن تلقی می‌شود: به نحو پیشین نمی‌توان هیچ تفاوتی در آن قائل شد. مشکل پیداکردن دسته‌ای ویژگی‌های مشترک بین این ردپاهای نظم است که آن‌قدر با هم تفاوت داشته باشند که بتوانند چیزی تشکیل دهند که منطق‌دانان به آن می‌گویند "طبقه"، زیبایی‌شناسان به آن می‌گویند "شکل‌" و جامعه‌شناسان به آن می‌گویند "ساختار"، چیزی که ثابت‌ مشترک تعداد مشخصی از ردپاها باشد.


به مسئله انتخاب و عدم انتخاب چطور پرداختید؟
در واقع می‌خواهم بگویم که هیچ گزینه‌ای نباید امتیازی [پیشین] بر دیگری داشته باشد. باید همه‌چیز خواند، همه نهادها و همه کردارها را شناخت. هیچ‌یک از ارزش‌های تاریخ اندیشه‌ها و فلسفه را نباید به صرف اینکه سنتا پذیرفته شده‌اند، پذیرفت. آدم با میدانی سروکار دارد که به تفاوت‌ها و امور سنتا مهم اعتنایی ندارد. آدم با "دن‌کیشوت"، دکارت و فرمان پومپونه د بلیویر [صدر‌اعظم فرانسه ۱۶۰۵-۱۵۹۹] در باب مراکز اقامت اجباری به یک نحو برخورد می‌کند و متوجه می‌شود که نحوی یون قرن هجدهم به اندازه فلاسفه مهم همان دوره اهمیت دارند.

به این معناست که مثلا می‌گویی کوویه و ریکاردو همان‌قدر به تو آموخته‌اند که کانت و هگل و بلکه هم بیشتر؛ ولی آن‌وقت مسئله اطلاعات اهمیت پیدا می‌کند: چطور همه‌چیز را می‌خوانی؟
می‌توان همه نحوی یون و همه اقتصاددانان را خواند. برای تولد پزشکی بالینی من همه آثار پزشکی مهم در باب روش‌شناسی را از دوره ۱۷۸۰ تا ۱۸۲۰ خواندم. بحث انتخاب بی‌جاست و نباید هم وجود داشته باشد. باید همه‌چیز را خواند، همه‌چیز را مطالعه و بررسی کرد. به بیان دیگر باید آرشیو عمومی هر دوره خاص را همواره در اختیار داشت و باستان‌شناسی به معنای دقیق علم این آرشیو است.


 چه چیز انتخاب یک دوره تاریخی و ارتباطش را با منظر "باستان‌شناسانه‌"‌ای که اتخاذ کرده‌ای تعیین می‌کند (مثلا در این کتاب اخیر هم مثل کتاب "جنون و تمدن" از رنسانس به زمان حال می‌آیی)؟
این نوع تحقیق فقط در هیئت تحلیل بستری که خود ما در آن بالیده‌‌ایم میسر است. اینکه این رشته‌هایی که به گذشته می‌نگرند نقطه عزیمت خود را وضعیت فعلی ما می‌بینند، نشان از ضعفشان ندارد. تردیدی نیست که طرح مسئله انشقاق عقل و بی‌عقلی فقط با نیچه و آرتور میسر شد و قصد من تحقیق درباره بستر آگاهی مدرن ما از جنون بود. اگر گسلی در این بستر وجود نداشت، باستان‌شناسی ممکن یا ضروری نبود. به همین ترتیب، اگر پرسش در باب معنی و رابطه بین معنی و نشانه در فرهنگ اروپایی از جانب فروید و سوسور و هوسرل پدیدار نشده بود، مسلم است که ضرورتی برای تحقیق درباره بستر آگاهی ما از معنی وجود نداشت. هر دوی این‌ پژوهش‌ها تحلیل انتقادی وضعیت خود ماست.

 چه چیز باعث شد این سه محور که کل تحلیلت را جهت می‌دهند برگزینی؟
به‌طور‌کلی ماجرا از این قرار است. علوم انسانی که از اواخر قرن نوزدهم پدیدار شدند، به تعبیری موظف به دو کار بودند، یا دو فرض هم‌زمان داشتند: اول هرمنوتیک، تأویل یا تفسیر- یعنی باید معنای پنهان را فهمید و دوم اینکه باید دست به قالب‌بندی صوری زد و نظام، ثوابت ساختاری و شبکه مقارنت‌ها را کشف کرد؛ اما به نظر می‌رسید این دو مسئله در علوم انسانی به نحوی خاص یکدیگر را تقویت می‌کنند تا آنجا که فرقی نمی‌کند آدم کدام‌یک را برگزیند: تفسیر یا قالب‌بندی صوری. 

کاری که من به عهده گرفتم، دقیقا تحقیقی باستان‌شناسانه بود درباره اینکه چنین ابهامی چگونه ممکن شده است. قصدم یافتن شاخه ‌اصلی بود که این دو شاخه از آن منشعب شده؛ بنابراین باید به این پرسش دوگانه درباره دوره کلاسیک پاسخ می‌دادم- پرسش درباره نظریه نشانه‌ها و پرسش در باب نظم تجربی، درباره شکل‌گیری نظم‌های تجربی.

متوجه شدم عصر کلاسیک که معمولا عصر مکانیکی‌انگاشتن افراطی طبیعت، عصر ریاضیاتی‌انگاشتن حیات تلقی می‌شود، در واقع چیزی است کاملا متفاوت؛ متوجه شدم در این عصر حوزه بسیار مهمی هست شامل دستور زبان عام، تاریخ طبیعی و تحلیل ثروت و نیز اینکه این عرصه تجربی‌ مبتنی بود بر پروژه نظم‌دهی به اشیا ـ و البته این امر وامدار ریاضیات یا هندسه نبود، بلکه به‌واسطه علم نظام‌های نشانه‌ای رخ داد، نوعی رده‌بندی عام و نظام‌مند از اشیا.


بنابراین بازگشت به عصر کلاسیک است که این سه محور را مشخص کرده. آن‌وقت در این سه حوزه گذار از دوران کلاسیک تا قرن نوزدهم چگونه رخ داد؟
چیزی برایم روشن شد که کاملا غافلگیرکننده بود؛ اینکه در دانش کلاسیک انسان وجود ندارد. در جایی‌که امروزه انسان را می‌‌بینیم چیزی دیگر وجود داشت: قدرت مختص به گفتار، به نظم زبانی و بازنمایی نظم اشیا. برای مطالعه دستور زبان یا نظام ثروت نیازی به علوم انسانی نبود، صرف گفتار کفایت می‌کرد.

ولی ظاهرا که اگر ادبیاتی درباره انسان سخنی گفته باشد، ادبیات قرن هفدهم‌ ماست.
اگر آنچه در دانش کلاسیک وجود داشته بازنمودهای نظم‌یافته در قالب یک گفتار بوده، تمام مفاهیم بنیادین ما برای فهم انسان ـ مثل حیات، کار و زبان ـ هیچ مبنا و جایگاهی در آن دوره ندارد.

در اواخر قرن هفدهم گفتار نقش سازمان‌دهنده‌ای را که در دانش کلاسیک داشت از دست داد. دیگر بین نظم اشیا و بازنمودهای آدم از آنها رابطه شفافی وجود نداشت؛ چیزها به نحوی روی خود و روی تقاضایی خارج از بازنمایی تا خورده بودند؛ به‌همین‌دلیل زبان‌ها با تاریخشان، حیات با سازمان‌ و خودآیینی‌اش و کار با ظرفیتش برای تولید پدیدار شدند. در چنین فضایی، در جای خالی گفتار، انسان خود را بنا نهاد، انسانی که همان‌قدر که می‌زیست و سخن می‌گفت و کار می‌کرد، همان‌قدر هم زندگی و زبان و کار را تجربه می‌کرد، انسانی که نهایتا می‌شد او را به میزانی که می‌زید، سخن می‌گوید و کار می‌کند شناخت
.


در این پس‌زمینه‌، وضعیت امروز ما چگونه خود را نشان می‌دهد؟
در حال حاضر در وضعیتی بسیار مبهم قرار داریم. از آغاز قرن نوزدهم انسان صرفا به این سبب وجود داشته که گفتار قدرت قانونی خود را بر جهان تجربی از دست داده است. انسان در جایی وجود داشته که گفتار خاموش بوده است. اما با سوسور و فروید و هگل، مسئله معنا و نشانه از نو، در بطن بنیادی‌ترین عنصر معرفت بشر، ظاهر می‌شود. حال می‌توان پرسید آیا بازگشت این مسئله مهم (یعنی مسئله نشانه و معنا، مسئله نظم نشانه‌ها) در فرهنگ ما لایه‌ای به مسائل مقوم عصر کلاسیک و عصر مدرن اضافه می‌کند یا خبر از ناپدیدشدن تدریجی انسان می‌دهد چراکه تا الان نظم انسانی و نظم نشانه‌ها اموری مانعه‌الجمع در فرهنگ ما بوده‌اند. مرگ انسان به دست نشانه‌هایی که از او زاده می‌شود رقم خواهد خورد- منظور نیچه، اولین کسی که این نکته را دید، همین است.

به نظرم فکر مانعه‌الجمع‌بودن نظم نشانه‌ها و نظم انسان باید پیامدهایی خاص داشته باشد.
بله. مثلا 

تصور علمی در باب انسان را که هم‌زمان تحلیل نشانه‌ها هم باشد از دور خارج می‌کند.  

اولین زوال تاریخ دوره اومانیستی و انسان‌شناسانه اروپایی را که در قرن نوزدهم تجربه کردیم اعلام می‌کند، زمانی که تصور می‌شد علوم ناظر به انسان هم‌زمان به معنی رهایی انسان خواهد بود، زمانی که انسان در اوج بود. تجربه نشان داده که علوم انسانی در سیر تحول خود به جای اعتلای انسان موجب ناپدیدی او شده است. 

3ـ ادبیات که جایگاه آن در قرن نوزدهم تغییر کرد، یعنی وقتی دیگر به نظم گفتار تعلق نداشت و بدل شد به تجلی زبان با تمام فربهی‌اش، بی‌تردید اکنون باید جایگاه دیگری پیدا کند و دارد پیدا می‌کند؛ و تردیدی که بین اومانیسم‌های گنگ و فرمالیسم زبانیِ ناب از خود نشان می‌دهد بدون شک فقط یکی از تجلیات چنین پدیده‌ای است، امری که برای ما اساسی است و باعث می‌شود بین تفسیر و قالب‌بندی‌های صوری، بین انسان و نشانه‌ها، در نوسان باشیم.

به این ترتیب آدم به وضوح می‌بیند که خیز بلند ادبیات فرانسه از عصر کلاسیک تاکنون شکل گرفت- به طور خاص طرحی که از اولین اومانیسم، یعنی اومانیسم رومانتیسیسم، رسید به فلوبر و بعدش به این ادبیات سوژه که در نسل مجله نوول ریوو فرانسیس تجلی پیدا کرده بود، تا به اومانیسم جدید قبل و بعد از جنگ و امروزه هم به شکل‌گیری رمان نو. اما ادبیات آلمان این نوع طرح تکاملی‌ را محدود کرده، البته می‌توان آن را تصور کرد.
احتمالا از آنجا که کلاسیسیسم آلمانی با این عصر از تاریخ و تفسیر هم‌زمان بود، ادبیات آلمان از همان اول خود را در این مواجهه‌ای که ما امروزه تجربه می‌کنیم یافت. این روشن می‌کند چرا نیچه کاری نکرد مگر آگاه‌شدن به این وضعیت؛ و اکنون اوست که راه را برای ما روشن می‌کند.

پس به همین علت است که نیچه در سراسر کتاب‌ تو همچون چهره‌ای مثالی پدیدار می‌شود، سوژه‌ای که تن به باستان‌شناسی نمی‌دهد (یا هنوز نداده)؛ چون خود او بود که فضایی پدید آورد تا این پرسش با همه خشونتی که دارد مطرح شود.
بله او تنها کسی است که در سرتاسر فرهنگ آلمان فهمید کشف مجدد بُعدی که با زبان مرتبط است با انسان مانعه‌الجمع است. از آن نقطه نیچه ارزشی ویژه برای ما پیدا کرد. و بعدش از سوی دیگر ضرورت دارد که با جدیت تمام همه تلاش‌ها برای بی‌رمق‌کردن مسئله را محکوم کنیم. مثلا استفاده از آشناترین مفاهیم قرن هجدهم، طرح مشابهت و مجاورت، همه آنچه در ساختن علوم انسانی به کار رفته‌، در بنیان‌نهادن آن، همه آنچه به نظر من شکلی از جبونی فکری است که مهر تأییدی می‌زند بر آنچه نیچه تقریبا یک قرن پیش به ما اعلام کرده، اینکه: آنجا که نشانه‌ هست، انسان نمی‌تواند باشد و جایی که نشانه را به سخن وامی‌داریم انسان باید سکوت کند.

چیزی که به نظرم در بررسی‌ها و تحلیل‌های نشانه‌ها فریبنده و ساده‌لوحانه می‌رسد این است که آدم فکر کند نشانه‌ها همیشه وجود داشته‌اند، به نحوی در جهان بوده یا به دست انسان شکل ‌گرفته و به این ترتیب هیچ‌کس وجودشان را مورد تحقیق قرار نمی‌دهد. این واقعیت که نشانه‌ها و علائم زبان وجود دارند به چه معناست؟ باید مسئله وجود زبان را همچون یک وظیفه مطرح کنیم تا برنگردیم به سطح تفکری که به قرن هجدهم تعلق دارد، یعنی به سطح تجربه‌گرایی.

چیزی که در کتاب تو به شدت مرا تکان داد- موضع منحصربه‌فردش نسبت به فلسفه، سنت فلسفی و تاریخ فلسفه از یک طرف و نسبت به تاریخ اندیشه‌ها، روش‌ها و مفاهیم از طرف دیگر است.

من از این واقعیت شوکه شدم که از یک طرف تاریخ فلسفه هست که موضع مورد علاقه خود را بناهای عظیمی قرار داده که از نظر سنت اهمیت دارد (که حداکثر به معنای پذیرش این است که قضیه باید ربطی به تولد سرمایه‌داری صنعتی هم داشته باشد، چون به هر حال کمی هم مد بود)؛ و از سوی دیگر با تاریخ اندیشه‌ها مواجهیم یعنی تاریخِ زیرشاخه‌های فلسفه که موضوع مورد علاقه خود را متون مونتسکیو، دیدرو یا فونته‌نل قرار داده بودند.

اگر تاریخ‌های علوم را هم به این بیفزاییم، قطعا از ناتوانی فرهنگ‌مان در طرح مسئله تاریخ تفکر خودش شوکه می‌شویم. به همین دلیل است که من سعی کردم به شیوه‌ای خاص تاریخ را بنویسم، نه تاریخ تفکر به معنای عام بلکه تاریخ هر آنچه در هر فرهنگ "حاوی تفکر" است، هرآنچه در آن فکر وجود دارد. چون اگرچه در فلسفه تفکر هست، در رمان هم هست، در علم حقوق، در قانون، در نظام اجرایی و در زندان هم هست.



حامی اتووود
نظـــــــر اعضــــــــا
هنوز نظری برای این خبر ثبت نشده است.

ثبــــــــت نظـــــــر

  
جهت ارسال نظر باید وارد سیستم شوید. / عضو جدید
ایـمـــیـل :  
رمز عبـور :  

اندیشیدن از مجرای پاسخ های کووید 19 با فوکو ـ قسمت دوم
تراشه های کانسپچوال ـ میشل فوکو و معماری سراسربین به مثابه دیاگرامی از مکانیسم قدرت
تراشه های کانسپچوال ـ پوئتیکِ بدن بی جا در روایت میشل فوکو از یوتوپیا
تراشه های کانسپچوال ـ مارک ویگلی و خوانش فوکویی از زن در حوزه معماری
کتاب خانه اتووود ـ تولد پزشکی بالینی ـ میشل فوکو
درباره معماران معاصر ایران :
این گروه در سال 1386 با هدف ایجاد پل ارتباطی بین معماران ایرانی معاصر گرد هم آمد.با شروع کار این وب سایت معماران متقاضی در محیطی ساده وکارآمد به تبادل پروژه ها ومقــــالات خود خواهند پرداخت ودر فضای فروم به بحث وگفتگو می پردازند.
خانه | ورود | ثبت نام | درباره ما | تماس با ما | قوانین سایت | راهنما | تبلیغات
© کلیه حقوق این وب سایت متعلق به گروه معماران معاصر می باشد.
Developed by Tryon Software Group