شیوهء زندگی ای که تحت رهبری شیندلر همراه با همسرش پائولین گیلبینگ در خانه شیندلر خلق گردید به اندازه معماری آنجا، برای شان حائز اهمیت بشمار می رفت. آنها تصمیم گرفتند خانه خود را با زوج دیگری، کلاید و ماریان چاس به اشتراک بگذارند، این؛ فقط آغاز یک مسیر بود. خانه در 1922 تکمیل شد و شیندلرها آنجا را به عنوان مرکز اجتماعات هنری، روشنفکری و سیاسی رادیکال لس آنجلس در نظر گرفتند. دوستانی همچون ادوارد وستون؛ عکاس آمریکایی و معشوقه اش تینا مودتی، فعال حقوق کارگری؛ بتی کَتز، برای صرف غذا، پارتی ها و بحثها به آنجا می آمدند و اغلب به دنبال اجرای موسیقی یا رقص در تراس یا باغ بودند. آنزمان؛ شیندلرها پسری بنام مارک داشتند و پائولین؛ فمینیست و تئوسوفیست افراطی، در حال تجربه رویکردهای جدیدی در زمینه مراقبت از کودکان و آموزش و پرورش بود. زمانیکه زوج چاس، به سال 1924 لس انجلس را به مقصد فلوریدا ترک نمودند، دوست و همتای معمار شیندلر، ریچارد نِئوت̊را به همراه همسرش دی اُنه، که نوازنده ویولن سل بود از وین به آنجا نقل مکان کردند. زوج ها روش های متفاوتی را در جهت بکارگیری فضاهای خانه در راستای تعقیب علایق  مشترک خود در زمینه رژیم غذایی، ورزش، روانکاوی، استراحت در فضای باز و طراحی لباس های گشاد و آزاد ساخته شده از مواد طبیعی که با بند و گره  و بدون دکمه بسته می شد؛ مورد تجربه قرار دادند. زوج شیندلر؛ هر دو، عشاقی  در اطراف خود داشتند و به سال 1927 از بکدیگر جدا شدند. پائولین، لس آنجلس را با مارک ترک نمود و در کلونی هنرمندان در کَرمل زندگی کرد. او با آهنگسازی بنام جان کیج  رابطه داشت، تنها در اواخر دهه 1930 به خانه شیندلر بازگشت و مستقل از رودولف در آنجا به زندگی  خود ادامه داد.

قسمت اول

قسمت دوم

قسمت سوم

قسمت چهارم

قسمت پنجم

قسمت ششم