معماران معاصر ایران, اتووود - بزرگترین سایت معماری
ثبت نام عضو جدید ایمیل آدرس: رمز عبور : رمز عبور را فراموش کردم

به جامعترین سامانه ارتباطی و اطلاع رسانی معماران معاصر ایران خوش آمدید خانه |  ثبت نام |  تماس با ما |  درباره ما |  قوانین سایت |  راهنما |  تبلیغات




موضوعـات مــعـماری
معماری و دیگر حوزه های فکر   - 1706
20 بنا که هرگز ساخته نشد   - 17
منظر شهری   - 1591
پداگوژی انتقادی   - 17
طراحي داخلي   - 1166
کارگاهْ مسابقه قوام الدین شیرازی   - 16
نظریه معماری   - 1131
شهرهای در حرکت   - 15
سازه های شهری   - 1080
مسابقه مرکز اجتماعی شهر صدرا   - 15
تکنولوژی ساخت   - 1072
معماری بایومورفیک   - 15
معماری حوزه عمومی   - 1062
سینما ـ طراحی صحنه ـ معماری   - 15
مرزهای معماری   - 1047
رابرت ونتوری در بیست و پنج روایت   - 15
نگاه نو به سكونت   - 915
اینستالیشن های شهری   - 14
المان شهری   - 868
ویلا ساوا ـ لوکوربوزیه   - 14
نظریه شهری   - 835
معماری و غذا   - 13
معماری و سیاست   - 802
فیلم پارازیت ساخته بونگْ جونْ هو   - 13
معماری مدرن   - 776
معماری و دشت   - 12
معماری پایدار   - 744
معماری خاورمیانه   - 11
کلان سازه   - 731
ده کتاب که هر معمار باید بخواند   - 11
روح مکان   - 670
معماری خوانی   - 10
آینده گرایی   - 660
ده پروژه کمتر شناخته شده لوکوربوزیه متقدم   - 10
معماری منظر   - 628
کنگو کوما ـ استادیوم ملی توکیو   - 10
برنامه ریزی شهری و منطقه ایی   - 624
کلیسای رونشان ـ لوکوربوزیه   - 10
آرمان شهرگرایی   - 587
بی ینال ونیز   - 10
طراحی صنعتی   - 575
درس گفتارهای اتووود   - 10
معماری تندیس گون   - 570
معماری و انسان شناسی   - 10
توسعه پایدار   - 566
فمینیسم   - 9
معماری شمایل گون   - 556
معماری و فضای زیرساخت های نرم   - 9
منتقدان معماری   - 556
اتوره سوتساس به روایت آلیس راستورن   - 9
نوسازی و بهسازی بافت های شهری   - 545
مسابقه دانشجویی اتووود ـ دوردوم. مسابقه دوم   - 9
معماریِ توسعه   - 517
ده زن برتر تاریخ معماری مدرن   - 9
باز زنده سازی   - 494
لیوینگ آرکیتکچر   - 9
هنر مدرنیستی   - 437
معماری تخت جمشید   - 8
معماری یادمانی   - 390
معماری بلوک شرق ـ جهان در حال محو شدن   - 8
طراحی نئولیبرال   - 387
شارلوت پریاند به روایت آلیس راستورن   - 8
معماری سبز   - 385
مسابقه دانشجویی اتووود ـ دوردوم. مسابقه اول   - 8
تغییرات اقلیمی   - 371
تز 1400   - 8
معماری ارزان   - 363
معماری آمریکای جنوبی   - 8
تراشه های کانسپچوال   - 359
معماری و جنگ   - 7
معماری پست مدرن   - 352
طراحی و ضایعات به روای آلیس راستورن   - 7
معماری محدود   - 333
ردلف شیندلر به روایت الیس راستورن   - 7
بنای محدود   - 323
گونتا اشتلزل به روایت آلیس راستورن   - 7
گرمایش زمین   - 317
مینت د سیلوا به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری محلی   - 308
جنبش "جانِ سیاهان مهم است" و مسئله‌ی طراحی به روایت آلیس راستورن   - 7
اتووود کلاسیک   - 304
ریچارد نویترا به روایت آلیس راستورن   - 7
محوطه سازی   - 295
طراحی در زمانه بحران به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری تجربی   - 285
کارلو اسکارپا به روایت آلیس راستورن   - 7
بدنه سازی شهری   - 277
عبور از مرحله جنینی   - 7
کتابخانه ی اتووود   - 276
معماری مصر   - 7
اقتصادِ فضا   - 274
منبع شناسی اتووود   - 7
معماری انتقادی   - 272
پاویون ایران ـ بی ینال ونیز 2016   - 7
معماری ـ سینما   - 268
رقابت مجتمع چندعملکردی شهید کاظمی قم   - 7
زنان و معماری   - 250
آلوار و آینو آلتو به روایت آلیس راستورن   - 7
فضای منفی   - 247
هشت کوتاه نوشته در مورد پوپولیسم   - 7
عکاسی   - 241
طراحی و پناهجویان   - 7
مسکن حومه شهری   - 237
آیلین گری به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری های تک   - 235
باوهاوس به روایت آلیس راستورن   - 7
هنر انتزاعی   - 229
لوسی رای به روایت آلیس راستورن   - 7
گرافیک   - 215
مارسل بروئر به روایت آلیس راستورن   - 7
مسکن عمومی   - 209
چارلز رنه مکینتاش به روایت آلیس راستورن   - 7
طراحی مبلمان   - 208
باکمینستر فولر به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری و فاجعه   - 199
طراحی در بازی و تاج و تخت به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری فضای داخلی   - 185
سائول باس به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری و رسانه   - 180
میس ون در روهه به روایت آلیس راستورن   - 7
مسکن روستایی   - 178
معماری و عکاسی به روایت آلیس راستورن   - 7
پروژه های دانشجویی از سراسر جهان   - 178
طراحی روی بام به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری ژاپن   - 174
صد و بیست و یک تعریف معماری   - 6
معماری ایران   - 169
پنج پروژه لوکوربوزیه متاخر که هیچگاه ساخته نشدند   - 6
ترسیمات معماری   - 166
فرایند تکامل معماری مدرن هند   - 6
هنر گفت و گو   - 165
مسابقه ویلا 1400   - 6
بلندمرتبه ها   - 138
ورنر پنتون به روایت آلیس رستورن   - 6
اتووود ـ ایران معاصر   - 123
ده پرسش از دو معمار   - 6
معماری کوچک مقیاس   - 106
جنتریفیکیشن   - 6
ویرانه ها   - 104
معماری استرالیا   - 5
مدرنیته؛ از نو   - 98
زنان، آشپزخانه، مقاومت   - 5
معماری چین   - 97
گزارش فرانسویِ وس اندرسون   - 5
معماری آسیا   - 93
تناقض هاوپیچیدگی ها:تئوریهای پیچیدگیِ ونتوری وجیکوبز   - 5
معماری اروپا   - 91
اکنی استودیو   - 5
معماری مذهبی   - 90
کتاب هایی در باب یوتوپیا   - 5
معماری فاشیستی   - 89
رادایکالیسم ایتالیایی در سیزده روایت   - 5
معماران و چالش انتخاب معماری   - 87
شهرسازی کوچک مقیاس   - 5
معماری جنگلی   - 84
چهار یادداشت برای علی اکبر صارمی   - 4
اکسپو   - 83
اتومبیل در چهار روایت کوتاه از بری ریچاردز   - 4
ویروس کرونا و معماری   - 80
بلوپرینت   - 4
فیلوکیتکت   - 79
اتووودْ آبزرور   - 4
معماری و هنر انقلابی   - 79
شهر ژنریک و نامکان ها   - 4
گفت و گو با مرگ   - 79
اکسپوی دبی. 2020   - 4
معماری پراجکتیو   - 78
چالش های اخلاقی ریاضت ورزی در معماری به روایت پیر ویتوریو آئورلی   - 4
جهان علمیْ تخیلی   - 74
چگونه یوتوپیا در روسیه انقلابی مدفون شد   - 4
معماری هند   - 70
فرایند خلاقیت چهار پیشگام معماری مدرن   - 4
معماری دیجیتال   - 68
همه ما سایبورگ هستیم   - 4
پالپ نیوز ِ اتووود   - 68
فرهنگ کمپ به روایت سوزان سانتاگ   - 4
بحران آب   - 65
اختلال های تشخیصی معماران مدرن   - 4
مدارس معماری   - 65
معمای حبابی   - 4
معماری و نقاشی   - 61
معماری پساصنعتی   - 4
پداگوژی   - 60
معماری آفریقا   - 3
زاغه نشینی   - 57
اتووودْ باکسْ آفیس   - 3
معماری و روانشناسی   - 57
مدرنیسم هیپی   - 3
طراحی مُد   - 56
معماری مدارس   - 3
معماری کانستراکتیویستی   - 54
داریوش شایگان و هنر ایرانی   - 3
معماری و هوش مصنوعی   - 53
بازپس گیری حریم خصوصی مان به روایت آنا وینر   - 3
معماری و رنگ   - 53
ژان بودریار؛ شفافیت، ابتذال و آلودگی رابطه   - 3
معماری و ادبیات   - 52
فیلم پدر ساخته ی فلوریان زلر   - 3
آنتروپوسین   - 52
شش پروژه شاخص معماری پست مدرن   - 3
معماری بیابانی   - 50
اندیشیدن از مجرای پاسخ های کووید 19 با فوکو   - 3
معماری و آب   - 50
باشگاه مشت زنی   - 3
معماری اوایل قرن بیستم روسیه   - 47
رقابت آسمانخراش ایوُلو 2016   - 3
هنر روسیه   - 45
آینده کجاست؟ روایتی از رولینگ استون   - 3
طراحی در وضعیت پندمیک به روایت آلیس راستورن   - 45
لویی کان به روایت آلیس راستورن   - 2
باهاوس   - 44
اسمیتسن‌ ـ رابین هود گاردنز   - 2
جنبش متابولیسم   - 44
کودتایی که در مورد ان صحبت نمی کنیم   - 2
معماری و گیم   - 40
تعییرات زیست محیطی ـ انقلاب یا انهدام   - 2
معماری و سلامت   - 37
یوتوپیاهای سیاره ای . نیکیتا داوان با آنجلا دیویس و گایاتری اسپیواک   - 2
درگذشت زاها حدید   - 35
جودیت باتلر مارا به تغییر شکل خشم مان فرا می خواند؛ گفت و گویی با ماشا گِسِن   - 2
معمارْستاره ها به روايت اتووود   - 34
برج سیگرام چگونه جهانی شد؟   - 2
طراحی پارامتریک   - 34
زیستْ ریاضت و همبستگی در فضای اضطراری   - 2
اکسپو شانگهای 2010   - 33
فیس بوک، گوگل و عصر تاریک سرمایه داری نظارتی   - 2
معماری آمریکا   - 33
شهرهای پیشاصنعتی   - 2
معماری مجازی   - 31
رابرت نوزیک، یوتوپیا و دولت حداقلی   - 2
اکسپو میلان 2015   - 28
فیلم های اتووود   - 2
پاویون های سرپنتین   - 28
سایبرفمینیسم   - 2
معماری پس از یازدهم سپتامبر   - 25
معماری و کودک   - 2
معماری؛ خیر مشترک و امید اجتماعی   - 24
سایبورگ   - 2
معماری و کوه   - 23
سایبرنتیک   - 1
طراحی جزییات   - 23
نمایش های مد پرادا   - 1
معماری و آسمان   - 21
ان اف تی   - 1
جشن نامه اتووود   - 21
متاورس   - 1
زاها حدید از نگاه معماران ایرانی   - 21
فیلمْگفتارهای معماری و پداگوژی معماری   - 1
زنانِ معمارِ ایرانی و سقف شیشه ای در نوزده روایت   - 20
تابْ آوری دفاتر نوپای معماری   - 1
معماری ـ موسیقی   - 19
پیتر آیزنمن و خانه شماره یک به روایت روبرت سومول   - 1
شانزده کتاب برای ورود به جهان اِی آی و عصر آنتروپوسین   - 19
ده پرسش از هشت معمار   - 1
سینما به ترتیب الفبا به روایت هاوارد سوبر   - 18
چهل نکته در باب هایدگرْخوانی   - 1
فرهنگ نفت   - 18
شهرْخوانی با اتووود   - 1
پردیس ویترا   - 18

طــراحــــــــــــــان
آر ای ایکس   - 3
زیگموند فروید   - 19
آراتا ایسوزاکی   - 16
ژان بودریار   - 11
آرشیگرام   - 8
ژان نوول   - 22
آرکی زوم   - 6
ژاک دریدا   - 19
آلبرت پوپ   - 4
ژاک لوگوف   - 4
آلدو روسی   - 15
ژیل دلوز   - 34
آلفرد هیچکاک   - 5
سائول باس   - 7
آلوار آلتو   - 19
ساسکیا ساسن   - 9
آلوارو سیزا   - 9
سالوادور دالی   - 2
آن تینگ   - 4
سانا   - 5
آنتونی گائودی   - 28
سانتیاگو کالاتراوا   - 14
آنتونی وایدلر   - 5
سدریک پرایس   - 3
آنتونیو نگری   - 6
سو فوجیموتو   - 18
آنسامبل استودیو   - 2
سوپراستودیو   - 9
آنیش کاپور   - 8
سورِ فِهْن   - 6
آی وِی وِی   - 34
سوزان سانتاگ   - 10
آی/ تری   - 2
شاشونا زوبوف   - 4
اُ ام اِی   - 59
شیبیک و کریستوف   - 2
اتوره سوتساس   - 8
شیگرو بان   - 34
ادریان لابوت هرناندز   - 5
عبدالعزیز فرمانفرمایان   - 4
ادوارد برتینسکی   - 1
فدریکو بابینا   - 30
ادوارد سعید   - 17
فرانک گهری   - 50
ادوارد سوجا   - 10
فرانک لوید رایت   - 45
ادواردو سوتو دی مُرِ   - 18
فرای اوتو   - 10
ادولف لوس   - 9
فردا کولاتان   - 2
ارو سارینن   - 30
فردریک جیمسون   - 4
اریک اوون موس   - 14
فرشید موسوی   - 3
اریک هابسبام   - 2
فمیهیکو ماکی   - 4
استن آلن   - 4
فیلیپ جنسن   - 7
استیون هال   - 32
گابریل کوکو شنل   - 2
اسلاوی ژیژک   - 18
گایاتری چاکراوارتی اسپیواک   - 7
اسنوهتا   - 7
گرگ لین   - 7
اسوالد متیوز اونگرز   - 7
گونتا اشتلزل   - 1
اسوتلانا بویم   - 5
لئوپلد بانچینی   - 2
اسکار نیمایر   - 38
لئون کریر   - 2
اف او اِی   - 9
لبس وودز   - 26
ال لیسیتسکی   - 5
لوئیس باراگان   - 2
الیس راستورن   - 112
لوئیس مامفورد   - 1
اِم اِی دی   - 25
لودویگ لئو   - 3
ام وی آر دی وی   - 74
لودویگ میس ون دروهه   - 29
اماندا لِــوِت   - 4
لودویگ هیلبرزیمر   - 4
اورهان پاموک   - 4
لودویگ هیلبرزیمر   - 1
اویلر وو   - 9
لوسی رای   - 15
ایلین گری   - 9
لویی کان   - 39
ایوان لئونیدوف   - 4
لوییجی مورتی   - 1
بئاتریس کُلُمینا   - 10
لوییس بورژوا   - 8
بال کریشنادوشی   - 4
لُکُربُزیه   - 153
باک مینستر فولر   - 13
لیام یانگ   - 4
برنارد چومی   - 36
لینا بو باردی   - 4
برنارد خوری   - 2
مارتین هایدگر   - 32
برنو زوی   - 7
مارسل بروئر   - 7
بنیامین برتون   - 8
مارشال برمن   - 16
بوگرتمن   - 1
مانفردو تافوری   - 16
بی یارکه اینگلس   - 69
مانوئل کاستلز   - 3
پائولو سولری   - 4
ماکسیمیلیانو فوکسِس   - 10
پائولو فریره   - 2
مایکل سورکین   - 4
پاتریک شوماخر   - 3
مایکل گریوز   - 6
پال گلدبرگر   - 1
محمدرضا مقتدر   - 4
پرویز تناولی   - 2
مخزن فکر شهر   - 1
پری اندرسون   - 3
مـَــس استودیو   - 3
پل ویریلیو   - 28
معماران آر سی آر   - 5
پیتر آیزنمن   - 59
معماران مورفسس   - 16
پیتر برنس   - 5
موریس مرلوپنتی   - 2
پیتر زُمتُر   - 69
موشه سفدی   - 12
پیتر کوک   - 10
میشل سر   - 3
پیر بوردیو   - 5
میشل فوکو   - 59
پییر ویتوریو آئورلی   - 14
نائومی کلاین   - 5
تئودور آدورنو   - 7
نورمن فاستر   - 36
تادو اندو   - 13
نیکلای مارکوف   - 1
تام مین   - 13
هانا آرنت   - 10
تام ویسکامب   - 10
هانری لفور   - 24
تاکامیتسو آزوما   - 3
هانی رشید   - 5
توماس پیکتی   - 5
هرزوگ دی مورن   - 31
توماس هیترویک   - 31
هرنان دیاز آلنسو   - 18
تیتوس بورکهارت   - 2
هنری ژیرو   - 3
تیموتی مورتُن   - 2
هنریک وایدولد   - 1
تیو ایتو   - 25
هنس هولین   - 5
جاشوا پرینس ـ رامس   - 2
هوشنگ سیحون   - 14
جان برجر   - 2
هومی بابا   - 2
جان هیداک   - 7
واسیلی کاندینسکی   - 2
جف منن   - 2
والتر بنیامین   - 30
جفری کیپنس   - 3
والتر گروپیوس   - 18
جورجو آگامبن   - 8
ورنر پنتون   - 5
جوزپه ترانی   - 2
ولادیمیر تاتلین   - 13
جولیا کریستوا   - 2
ولف پریکس   - 1
جونیا ایشیگامی   - 7
ونگ شو   - 8
جیمز استرلینگ   - 1
ویتو آکنچی   - 12
جین جیکوبز   - 2
ویوین وست وود   - 6
چارلز جنکس   - 7
ک. مایکل هیز   - 2
چارلز رنه مکینتاش   - 7
کارلو اسکارپا   - 13
چارلز کوریا   - 15
کازو شینوهارا   - 2
چاینا میه ویل   - 4
کازیو سجیما   - 2
حسن فتحی   - 6
کالین روو   - 1
حسین امانت   - 3
کامران دیبا   - 13
خورخه لوئیس بورخس   - 2
کامرون سینکلر   - 11
داریوش آشوری   - 1
کریستفر الکساندر   - 2
داریوش شایگان   - 13
کریستین نوربرگ ـ شولتز   - 15
دانیل لیبسکیند   - 24
کریم رشید   - 5
دنیس اسکات براون   - 10
کلر استرلینگ   - 2
دورته مندروپ   - 3
کلود پَره   - 3
دیلرـ اِسکـُـفیدیو+رِنفرو   - 23
کنت فرمپتن   - 14
دیوید رُی   - 2
کنزو تانگه   - 10
دیوید گیسن   - 2
کنستانتین ملنیکف   - 3
دیوید هاروی   - 25
کنگو کوما   - 47
رابرت نوزیک   - 2
کوپ هیمِلبِلا   - 23
رابرت ونتوری   - 31
کورنلیوس کاستوریادیس   - 3
رُدولف شیندلر   - 7
کوین لینچ   - 7
رضا دانشمیر   - 5
کیانوری کیکوتاکه   - 1
رم کولهاس   - 119
کیتیو آرتم لئونیدویچ   - 1
رنزو پیانو   - 34
کیشو کـُـروکاوا   - 8
ریچارد مِیر   - 8
یان گِل   - 9
ریچارد نویترا   - 7
یو ان استودیو   - 32
ریموند آبراهام   - 1
یورگن هابرماس   - 15
رینر بنهام   - 2
یورن اوتزن   - 1
رینهولد مارتین   - 5
یونا فریدمن   - 5
ریکاردو بوفیل   - 7
یوهانی پالاسما   - 12
زاها حدید   - 196

کـاربـــــــری هـا
مسکونی   -877
گالری   -95
زیرساخت های شهری   -477
هتل   -84
فرهنگی   -383
ورزشی   -68
پاویون   -303
حمل و نقل عمومی   -39
موزه   -273
بیمارستان و داروخانه و کلینیک   -38
اداری ـ خدماتی   -255
ویلا   -27
تفریحی   -192
مجموعه های مسکونی   -8
مسکونی ـ تجاری   -173
زاغه نشینی   -6
اموزشی   -158
سرویس بهداشتی عمومی   -5
صنعتی   -114
عناصر یادمانی شهری   -5
معماری مذهبی   -108
تجاری   -3
حامی اتووود
مقـــــــــــالات
    دیوید هاروی و شهر در قامت فهمی انسانْ تولید
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
    پهنه ی معلق تهران؛ شاه عبدالعظیم یا شهر ری
        علی رنجی پور
    دیوید هاروی و شهرســــــــــــــــــــــــــــــــــازی آلترناتیو
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
    هنر گفت و گو ـ جان بریسندن و اد لوییس با دیوید هاروی
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
چنـــــد پــــروژه
مجموعه مسکونی شاه پریان
طراح : علیرضا امتیاز "مدیر اتووود"
منزل شخصی دکتر دلیر - خیابان ولیعصر کوچه 8
طراح : محمود امیدبخش
مجموعه ي تجاري و پاركينگ طبقاتي شقايق
طراح : امين حشمتی
خانه شعر ، پايان نامه معماري كارشناسي ارشد
طراح : م معيت
گذرگاه همیابی
طراح : محمود امیدبخش
کاریــــــــــــابی
   کاریابی
   لیست درخواست ها ی قبلی شما
   لیست کاندیدها به تفکیک استان
   لیست فرصت های کاری به تفکیک استان
وبـــــلـاگ هـــــا
آرشیتکت نمونه
مدیر : مسعود زمانیها
معماری به مثابه ساخت-سجاد نازی
مدیر : سجاد نازی
فتوت نامه معماران
مدیر : اخوان الصفا
مجله معماری Architecture Foolad City
مدیر : مسعود پریوز
معــــرفی کتــــــاب
رهیافت پدیدارشناسی در اندیشه پیتر زومتور
نویسنده :  .
انتشارات : علم معمار

حامی اتووود
 رسانه ی تخصصی معماری و شهرسازی میم زون
چگونه ایدئولوژی و توهم توسعه دریاچه آرال را خشک کرد؛ روایتی از یک فاجعه ی زیست محیطی
اتووود سرویس خبر:   تيم اتووود
1400/04/28
مـنـــــــبـع : رستم قابل؛ خبرنگار بخش آسیای میانی بی بی سی
تعداد بازدید : 620

تنها ۴۰ سال طول کشید تا دریاچه آرال که چهارمین دریاچه بزرگ دنیا و در آسیای مرکزی است، خشک شود. شهرک های ییلاقی و بندرهای ماهیگیری ناگهان خود را در میان بیابان یافتند. ولی آب به بخش کوچکی از دریاچه بازگشته است.

خوجابای

خوجابای، ماهیگیری است که در بیابان زندگی می کند. تقریباً همه افراد دهکده او از طریق ماهیگیری امرار معاش می کردند، ولی در دهه ۱۹۷۰ ماهی ها مردند و دریاچه آرام آرام خشک شد.

در طول ۴۰ سال گذشته، ۶۰ هزار کیلومتر مکعب آب، در جاهایی با عمق ۴۰ متر، به شکل پیوسته تبخیر شده و به هوا رفته است. دریاچه آرال، پس از دریای خزر، دریاچه سوپریور و دریاچه ویکتوریا، چهارمین دریاچه بزرگ جهان بود. حالا کمتر از ۱۰% آن باقی مانده است. این احتمالاً یکی از بزرگترین تغییرات روی سطح زمین در چندین قرن اخیر است.

در دهکده خوجابای، روستای ژالاناش در قزاقستان، جایی که زمانی ساحل شمالی دریاچه آرال بود، حالا اثری از آب به چشم نمی خورد. تنها زمین خشک دیده می شود و ذرات غبار در باد.

او می گوید: "دریا همین کنار بود. می آمدیم اینجا و می پریدیم در آب. درست همین جایی که الان ایستاده ایم. یک ساحل ماسه ای اینجا بود که همه بچه ها برای آفتاب گرفتن به آنجا می آمدند."

چشمان او حالا کم سو شده، ولی هنوز می تواند در افق سه نقطه سیاه را تشخیص بدهد، یکی از تنها یادگارهای گذشته ای از دست رفته. هر کدام از این نقطه ها، لاشه یک قایق عظیم ماهیگیری است که به ساحل نشسته و به حال خود رها شده تا بپوسد.

خوجابای که حالا ۸۶ سال دارد، می گوید: "این قایق بزرگ بود، حداقل ۲۰ تا ۴۰ نفر در آن جا می شدند، از ماهیگیر تا آشپز، ملوان و مهندس. زمانی که دریاچه شروع کرد به کوچک شدن، این قایق ها نتوانستند خود را به اسکله برسانند. آن ها یکی یکی در گل ها فرو رفتند و گل ها حالا تبدیل شده به همین گرد و غباری که در باد می بینید.

برای بیش از نیمی از عمر خوجابای، دریاچه آرال محل تامین یک ششم ماهی مصرف شده در اتحاد جماهیر شوروی بود. او ناخدای یک قایق ماهیگیری بود.

او به جایی که حالا محل دفن زباله های دهکده است اشاره می کند و می گوید: "درست همینجا، یک بار یکجا ۴۰۰ کیلو ماهی صید کردم." ۱۰۰ کیلو ماهی گرفتن خیلی عادی بود و ماهی ها هم درشت و سالم بودند - او به یاد دارد که یک ماهی ۷ کیلویی گرفته بود. کپور، کفشک، گربه ماهی... روزگار خوبی بود.

ولی او زمانی که اوضاع خراب شد را هم به یاد دارد. آخرین باری که در سال ۱۹۷۶ برای صید رفت، تنها یک تور پر از ماهی مرده نصیبش شد. آب به قدری شور شده بود که وقتی از آن بیرون می آمدید، با تبخیر آب یک لایه گرد سفید روی بدن شما شکل می گرفت.

خوجابای و دیگر ماهیگیران دهکده اش، مجبور بودند نزدیک ۲۰۰۰ کیلومتر جابجا شوند تا به دریاچه بالخاش در شرق قزاقستان و در نزدیکی مرز با چین برسند. آن ها نیمی از سال را در آنجا و در وضعیتی اسف بار، بدون حمام یا دستشویی و مبتلا به کنه و شپش، می گذراندند و نیم دیگر سال را در خانه.

با عقب رفتن خط ساحلی، آب و هوا نیز تغییر کرد. او می گوید: "ما قبلاً طالبی و چیزهای دیگر می کاشتیم. آن ها را می خوردیم، یا در بازار می فروختیم و پول در می آوردیم. برای دام هایمان شبدر می کاشتیم و برای خودمان جو."

ولی باران دیگر نبارید. علف ها خشک شد و دریاچه های آب شیرینی که زمانی دور تا دور دریاچه وجود داشت، ناپدید شد. گله های آهو که زمانی در این منطقه جولان می دادند از بین رفتند. تابستان ها به طرز سوزاننده ای داغ شدند و زمستان ها به شکل کشنده ای سرد.


حتی جابجا شدن نیز سخت تر از گذشته شده بود. در گذشته همه با قایق از یک دهکده ماهیگیری به دهکده دیگر می رفتند. حالا با ماشین جابجا می شوند - ولی عملاً جاده ای وجود ندارد. در عوض، ماشین های چهارچرخ در مسیرهای پر دست انداز در وسط دریاچه سابق بالا و پایین می روند.


خوجابای هنوز هر روز از خانه اش بیرون می آید و از روی غریزه به جایی نگاه می کند که دریاچه زمانی آنجا بود. او می داند که دریاچه را دیگر نخواهد دید، ولی او شنیده که ممکن است نوه ۱۵ ساله اش بتواند روزی آن را ببیند.


در یک دهکده ماهیگیری دیگر، ۲۴ کیلومتر آن طرف تر از ژالاناش، آب تنها پنج کیلومتر عقب تر از ساحل سابق است و شوری آن از تمام ۴۰ سال گذشته کمتر است. ماهیگیری به اینجا بازگشته است.

بیابان آرال


دوزبای، مانند خوجابای، زمانی که ماهی ها مردند مجبور به کار کردن در جایی دیگر شد. او برای ماهیگیری به شمال قزاقستان رفت ولی از این سفر متنفر بود. برای همین او بازگشت تا با احشام کار کند، ابتدا به عنوان چوپان و سپس به عنوان پرورش دهنده شتر.

حالا او دوباره با ماهی سر و کار دارد - البته نه روی قایق، که در یک سردخانه. او صید ماهیگیرها را می خرد و منتظر دلال ها می ماند تا بیایند و ماهی ها را از او بخرند. ماهی کامبالا، یا کفشک دریای سیاه، که در مقابل نمک مقاوم است، اولین ماهی بود که به اینجا بازگشت. دوزبای می گوید "این ما را امیدوار کرد". حالا ماهی کپور و حتی گربه ماهی هم به اینجا بازگشته است.


دریاچه چرا ناپدید شد و چرا حالا دارد باز می گردد؟
بزرگترین رودخانه های آسیای میانه به دریاچه آرال می ریختند؛ رود سیردریا از شمال و رود آمودریا از جنوب. ولی این دو رود منبع اصلی برای آبیاری صنعت کشت پنبه شوروی نیز بود. برنامه ریزان شوروی درصدد تبدیل آسیای میانه به بزرگترین تولیدکننده پنبه در جهان بودند و برای مدتی در دهه ۱۹۸۰ هم، ازبکستان بیش از هر کشور دیگر پنبه تولید می کرد.


برای چند نسل، دانش آموزان و دانشجویان بخشی از سال را در مزارع پنبه می گذراندند و به برداشت محصول کمک می کردند. ازبکستان هنوز هم یکی از پنج تولیدکننده عمده پنبه در جهان است و پنبه، در کنار گاز و طلا، سه منبع اصلی صادرات این کشور را تشکیل می دهد.


ولی در طول زمان، بخش عظیمی از ۲۳.۴ مایل مکعب آبی که سالانه توسط رود آمودریا از ۱۵۰۰ مایل آن طرف تر، یعنی کوه های پامیر، به دریاچه می آمد، توسط مزارع پنبه ازبکستان بلعیده شد. برای مدتی در طول پنج سال گذشته، این رود افسانه ای که یونانی ها آن را اکسوس می نامیدند، حتی دیگر به دریاچه آرال هم نمی رسید. معلوم نیست که این اتفاق دقیقاً چه زمانی افتاد، چون مقامات ازبکستان تصمیم گرفتند آن را مسکوت بگذارند.


جریان رود سیردریا، که اسکندر مقدونی زمانی آن را مانعی در برابر لشکرش خوانده بود هم رو به افول گذاشت، ولی به لطف یک توافق چندجانبه مصرف آب که در سال ۱۹۸۰ به امضا رسید، بخشی از آن همچنان به دریاچه آرال، در قزاقستان امروزی، می رسد.


با کوچکتر شدن دریاچه، حجم عظیم مواد سمی آفت زدایی که در طول سالیان در این دریاچه جمع شده بود، رفته رفته غلیظ تر شد، تا اینکه همه ماهی ها را از بین برد. به بیان دیگر، برنامه ریزان شوروی با ساختن یک صنعت کشت پنبه در اینجا، دریاچه و صنعت ماهیگیری آن را از بین بردند.

چیزی که زمانی یک دریاچه بزرگ بود، به دو دریاچه شور کوچک تقسیم شد، آرال بزرگ در جنوب، که بیش از نیمی از آن در ازبکستان قرار داشت و آرال کوچک در شمال، که در قزاقستان قرار داشت.


سپس آرال بزرگ به دو حوضچه شرقی و غربی تقسیم شد. دست آخر پنج ماه پیش، در اکتبر سال ۲۰۱۴، دریاچه شرقی ناپدید شد و تنها آرال کوچک و حوضچه غربی باقی ماند.


تارا فیتزجرالد، نویسنده بریتانیایی، کتابی درباره دریاچه آرال نوشته که قرار است امسال منتشر شود. او اخیراً از منطقه ای در ازبکستان بازدید کرده که زمانی دریاچه آرال بود و حالا بیابانی است که در منطقه آن را آرالکوم می نامند.


به گفته او، مواد شیمیایی که زمانی در آب دریاچه بود ـ آفت کش ها و کودهای مصنوعی ـ حالا با باد جابجا می شود و به آب آشامیدنی راه یافته است. به زن ها هشدار داده می شود که به نوزادهایشان شیر ندهند.


به گفته او، رانندگی در بستر دریاچه تجربه عجیبی است. "تصویری ناراحت کننده است، ولی چیزی زیبا نیز در آن هست. احساس می کنید که دارید روی مریخ یا ماه رانندگی می کنید."


به گفته خانم فیتزجرالد، آب باقی مانده رنگ فیروزه ای شفافی دارد. "تلاش کردم در آن شنا کنم. نمک آب به حدی زیاد است که برای شناور ماندن لازم نیست دست و پا بزنید. شما را روی سطح آب می آورد و شما آن را روی پوست خود احساس می کنید."


این یک دریای مرده است، بدون ماهی، که همچنان دارد کوچکتر می شود. رودخانه ای نیست که آب تبخیر شده در گرمای تابستان آسیای میانه را جبران کند و باران هم اندک است.


در عوض در ازبکستان، در منتها علیه شمالی دریاچه آرال سابق، آرال کوچک به دو دلیل در حال دوباره زنده شدن است. یکی رود سیردریا، که همچنان آب شیرین آن را فراهم می کند و دیگری سدی است که جلوی سرازیر شدن تمام این آب به بیابان را می گیرد.


سد کوکارال

دریاچه آرال با کوچک شدن، به شکل یک آدم برفی در آمد، با یک بدن چاق و سری کوچک. سر کوچک این آدم برفی، آرال کوچک است و سد کوکارال در سال ۲۰۰۵ روی گردن این آدم برفی ساخته شد.


طول این سد ۱۳ کیلومتر و ارتفاعش تقریباً برابر با یک ساختمان دو طبقه - عمق آب پشت سد در عمیق ترین جا ۳ متر است. یک جریان ثابت آب از دریچه های سد به بیابان می ریزد، که بلافاصله تبخیر یا جذب خاک می شود.


این سد تنها امید خانواده خوجابای در ژالاناش و بزرگترین شهر منطقه است، شهری که در زمان شوروی آرالسک و حالا آرال نامیده می شود. این شهر زمانی مرکز اصلی صنعت ماهیگیری در شوروی بود و جمعیتی چند قومیتی داشت. به گفته ساکنین، حالا تقریباً تمام جمعیت غیر قزاق از آنجا رفته اند. بسیاری از مردان قزاق هم برای یافتن کار از آنجا رفته اند، هر چند عده ای از آن ها حالا بازگشته اند.


آرال کوچک در بزرگترین حالت تنها پنج درصد مساحت کل دریاچه آرال را تشکیل می داد، بنابراین کارخانه های بزرگ فرآوری ماهی که حالا بیکار اینجا رها شده اند، هیچ وقت به وضعیت خود در روزگار گذشته باز نمی گردند.


ولی ساحل حالا تنها ۱۷ کیلومتر عقب تر است و به بچه ها گفته شده که روزی می رسد که آب دوباره به دیواره های بندر خالی شهر بازگردد.


آیدر، دانش آموز ۱۵ ساله، می گوید: "دوست دارم در آینده مهندس بشوم. امیدوارم دریاچه آرال برگردد. وقتی دریاچه برگشت، برای اینکه توریست های زیادی جذب کنم، هتل ها و مجتمع های تفریحی زیادی در اینجا می سازم - همه تلاشم را برای این کار می کنم."


یکی از همکلاسی های او منتظر این است که بتواند در آب شنا کند. یکی دیگر می گوید که برادرش برای پیدا کردن کار رفت، ولی هنگامی که شنیدند دریا قرار است برگردد، او هم برگشت. او می گوید: "اگر دریاچه برگردد، آرال هم مثل آلماتی و آستانه آباد می شود." اشاره او به ترتیب به پایتخت‌های قبلی و فعلی قزاقستان است.


هدف دولت قزاقستان فراهم آوردن شرایطی است که آرال کوچک بتواند به سواحل سابق خود بازگردد. آن ها با کمک بانک جهانی، هزینه ۸۵ میلیون دلاری سد کوکارال را پرداختند.


سال ها است که صحبت از مرحله دوم عملیات می شود - بزرگ کردن سد، به صورتی که عمق آب آن به شش متر برسد. به گفته کارشناسان، در صورت انجام این کار، ظرف ۱۷ سال آب به دریاچه آرال باز می گردد. ولی در سال های اخیر تصمیم گرفته شد که این اقدام به تاخیر بیافتد و ابتدا اقدامات لازم برای افزایش منبع آب رود سیردریا انجام شود. همه ساله زمانی که رود طغیان می کند، مقداری آب هدر می رود. هدف تعبیه مخازنی است که این آب را ذخیره کند و سپس به رودخانه بازگرداند.


چنین اقداماتی بسیار مهم است، بخصوص وقتی بدانیم که قزاقستان در صدد ساخت سدهای هیدروالکتریک عظیم دیگری روی یکی از دو رودی است که سیردریا را تشکیل می دهد. این سدها جریان رود در پایین دست را احتمالاً در زمستان ها افزایش و در تابستان ها کاهش می دهد.


مردم از روزگاری صحبت می کنند که آرالسک پر از مردمی بود که مشغول ماهی فروختن بودند. ارزان ترین ماهی ها را تقریباً مجانی می دادند. حالا اینجا تنها یک بازار کوچک ماهی فروشی هست که چند زن در آنجا در اتاق هایی تنگ و تاریک، ماهی های گران قیمت می فروشند. قیمت هر کیلو کپور ۴ تا ۵ دلار است، ولی بیشتر مردم محلی در بهترین حالت می توانند ماهی کفشک بخرند. فروشنده ها چیز زیادی برای فروختن ندارند، ولی اگر هم داشته باشند پیدا کردن مشتری کار سختی است.


اگر روزی سطح آب سد افزایش پیدا کند، چیزی که حالا آن را فاز سه می نامند، بازار نیز گسترش پیدا می کند. شاید مشتریانی که به ماهی های شور عادت کرده اند و آن را به ماهی معمولی که از دریای خزر می آید ترجیح می دهند، روزی دوباره مجبور شوند به غذایشان نمک بزنند.


ساحل دیگر

خوجابای تنها کسی نیست که با خیره شدن به بیابان "دریا را نگاه می کند". تارا فیتزجرالد با یک ملوان دیگر آشنا شده بود که دقیقاً همین کار را می کرد، ولی ۴۰۰ کیلومتر دور از آنجا به سمت جنوب، یعنی در بندر مویناک در ازبکستان. فرزندان او برای پیدا کردن کار مهاجرت کرده اند، همسرش از دنیا رفته و شهر در اطراف او از نشانه های زندگی خالی شده است. لاشه قایق های ماهیگیری اینجا هم در افق دیده می شود.


خانم فیتزجرالد می گوید: "از او پرسیدم که چرا به بیابان خیره شده؟ او گفت، شاید اگر خیلی خیره شوم دریا برگردد." ولی تنها یک معجزه می تواند دریاچه را به مویناک بازگرداند و سد کوکارال یکی از دلایل آن است.


خانم فیتزجرالد می گوید: "این سد به نجات دریاچه آرال کوچک کمک می کند، ولی مرگ آرال بزرگ در ازبکستان را هم در پی دارد. مردم در قسمت ازبکی دریاچه خیلی از این موضوع عصبانی اند. سد تنها منبع ورود آب به دریاچه را بسته است."


آن ها البته این واقعیت را نادیده می گیرند، که رود آمودریا - که دانش آموزان آسیای میانه آن را آمازون این منطقه می دانند - به صدها کانال آبیاری تقسیم شده که مزرعه های پنبه و برنج ازبکستان را آبیاری می کند. این کار، دست کم در نگاه اول، با انگیزه ای مثبت انجام شده است. زندگی میلیون ها نفر در این منطقه به این کشت و کار وابسته است.


مداد اسپانوف، رئیس بنیاد حفظ دریاچه آرال، می گوید: "اگر بخواهیم همه دریاچه آرال را حفظ کنیم، باید آبیاری را در کل منطقه متوقف کنیم. ولی این کار غیرممکن است."


حالا عده ای نیز مقامات ازبکستان را به نداشتن عزم و اراده لازم برای نجات دریاچه متهم می کنند. آن ها می گویند استخراج منابع نفت و گاز زیر بستر این دریاچه، در صورتی که دریاچه خشک باشد راحت تر است. شرکت های انرژی روسیه و کره همین حالا نیز استخراج از این منابع را آغاز کرده اند.


دلیل آن هرچه باشد، دولت ازبکستان توجه خود را به جای نجات دریاچه، به دو برنامه برای بهبود وضعیت زندگی ساکنین حاشیه بیابان آرال معطوف کرده است:


یکی از این برنامه‌ها درختکاری بستر دریاچه برای کاهش پراکندگی نمک های سمی است، که باعث بیماری های کلیوی و احتمالاً قلبی و سکته می شود.


برنامه دیگر ایجاد دریاچه هایی برای پرورش ماهی است. دولت امیدوار است که برای عملی کردن این برنامه پول خوبی از بانک جهانی دریافت کند.


هنگامی که برای اولین بار در دهه ۱۹۸۰ مقیاس فاجعه دریاچه آرال مشخص شد، برنامه ریزان شوروی سابق جابجایی کل جمعیت این منطقه را نیز بررسی کردند. این اتفاق هرگز نیفتاد و با اینکه عده ای با اختیار خود اینجا را ترک کردند، عده بیشتری هیچ انگیزه ای برای ترک سرزمین اجدادیشان نداشتند.


نابودی دریاچه برای آن ها یک فاجعه بوده است. بازگشت آرال کوچک برخی را امیدوار کرده است، ولی این تنها پنج درصد دریاچه را شامل می شود. حوضچه غربی پنج درصد دیگر دریاچه را تشکیل می دهد. ۹۵ درصد دریاچه کاملاً از بین رفته است.


این یکی از تکان دهنده ترین فجایع زیست محیطی است؛ داستان اینکه چگونه پنبه تمام آب یک دریاچه را کشید.

روند خشک و کوچک شدن دریاچه ی آرال




حامی اتووود
نظـــــــر اعضــــــــا
هنوز نظری برای این خبر ثبت نشده است.

ثبــــــــت نظـــــــر

  
جهت ارسال نظر باید وارد سیستم شوید. / عضو جدید
ایـمـــیـل :  
رمز عبـور :  

بازتعریف مفهوم هویت در کنش های متقابل انسان و فضاهای شهری در وضعیت پسامدرن
معماری و جنبش اشغال پارک گزی
ام وي آر دي وي برنده مسابقه طراحي واحه سبز براي آلمر
اتووود. ایران معاصر ـ پل باغ نیایش ـ گروه معماری کارند
شهرِ شناور کره جنوبی؛ بازیابی آینده از دل فاجعه
درباره معماران معاصر ایران :
این گروه در سال 1386 با هدف ایجاد پل ارتباطی بین معماران ایرانی معاصر گرد هم آمد.با شروع کار این وب سایت معماران متقاضی در محیطی ساده وکارآمد به تبادل پروژه ها ومقــــالات خود خواهند پرداخت ودر فضای فروم به بحث وگفتگو می پردازند.
خانه | ورود | ثبت نام | درباره ما | تماس با ما | قوانین سایت | راهنما | تبلیغات
© کلیه حقوق این وب سایت متعلق به گروه معماران معاصر می باشد.
Developed by Tryon Software Group