در سال 1788 کاپیتان کوک و ناوگانش وارد دلتای هاکسبری و خلیج محافظت شده سیدنی شدند. در مدخل رودخانه هاکسبری، توسط مردم دروگ که از ابتدا در این سواحل زندگی می کردند، مورد استقبال قرار گرفت. مدت کوتاهی پس از آن، بریتانیا قلمرو استرالیا را مستعمره خود ساخت و شبکه ای از جاده ها و خطوط برق را در سراسر کشور پهناور ساخت. پست های برق از برخی از بهترین چوب های محلی ساخته شده بودند. بعدها و به مرور زمان این پست ها با پست های فولادی جایگزین شدند.

جامعه کوچک مارامارا کریک توسط مهاجران در اوایل قرن هجدهم تأسیس شد که احتمالاً از نیروی کار زندانی ها برای کشت زمین استفاده می کردند. با این حال، شبکه برق هرگز به این منطقه نرسید و جامعه "خارج از شبکه" باقی ماند، این وضعیت تا زمان حالا ادامه داشته است و دسترسی به این مناطق تا امروز فقط با قایق و ان هم در هنگام جزر و مد قابل دسترسی بود.

کلبه مارامارا با استفاده از ستون‌های چوبی ساخته شده از پایه‌های الکتریکی 200 ساله که توسط بریتانیایی‌ها استفاده می‌شد، ساخته شده است و جان تازه‌ای به الوار آیرون بارک  می‌دهد. انگمی لکه دار که در منطقه دروگ رشد می کند برای تیرهای سقف و کف استفاده شده است. جزئیات و مبلمان از چوب سقز تغییر کاربری یافته از اسکله قدیمی ساخته شده توسط ساکنان در ساحل نهر ساخته شده است.

بخش طولی پلکانی در ارتباط با یک شبکه سازه ای مقاوم، محل شیب تند را که خانه بر روی آن واقع شده است شکل می دهد. فضای داخلی خانه کاملاً بر روی یک پنجره بزرگ به سمت شمال متمرکز شده است که به سمت لبه نهر است. پنجره به دو نیم تقسیم می شود و می توان آن را با استفاده از وزنه های تعادل به سمت بالا حرکت داد این کیفیت به مناظر اجازه می دهد تا با فضای داخلی خانه تعامل بصری بهتری داشته باشند. دو اتاق کوچک باز به یک پاسیو محافظت شده از طبیعت وحشی اطراف ساختمان منتهی می شود، سقف صاف یک تراس بزرگ در سایه درختان به کلبه ارائه می دهد.

خانه به طور کامل از چوب ساخته شده است. فقط نما با ورق های سیمانی الیافی مقاوم در برابر آتش نازک پوشیده شده است. پایه ها به سنگ بستر ماسه سنگی زیرین چسبانده می شوند و از نیاز به پایه های بتنی سنگین جلوگیری می کنند و تاثیر آن بر سایت و همچنین تعداد ماشین آلات مورد نیاز در طول فرآیند ساخت و ساز را به حداقل می رساند. هم انرژی خورشیدی و هم آب روی پشت بام جمع‌آوری شده و در محل ذخیره می‌شوند و خانه را کاملاً خودْپایدار می‌سازد.

کلبه مارامارا در سرزمین مردم دروگ ساخته شده است. ما طراحان تلاش کردیم سرمایه سنتی سرزمینی که خانه در آن ساخته شده است و میراث فرهنگی غنی و پیوند عمیق آنها با کشور را در نظر داشته باشیم و به بزرگان گذشته، حال و آینده آنها احترام بگذاریم، سرزمینی که همیشه بومی بوده است و همیشه بومی باقی خواهد ماند.