ما اغلب در مورد نقش زنان در معماری و طراحی صحبت می کنیم، در اینجا گزیده ای از متون انتقادی مرتبط با معماری و غیر مرتبط با معماری را که به این بحث فرهنگی جاری پرداخته اند و به درک موضوع کمک می کنند را بررسی می کنیم.

این مقاله به عنوان پاسخی به سخنرانی درباره هنر و معماری ودر قالب بخشی از دوسالانه معماری در پیزا در نوامبر 2019 با سخنرانی یازده مرد و یک زن برگزار شد تولید می شود. بسیاری از رویدادها، هیئت داوران، کمیسیون ها، مقالات و برنامه های دوره های آموزشی، در ایتالیا و فراتر از آن، با حضور تعداد بسیار محدودی از زنان برگزار می شوند. به عبارت دیگر، زنان امروز، همچنان به‌جای انکه مکان شمول و در هم گیری باشند، مکان‌های طرد هایند.

از چند دهه قبل، بحث فرهنگی مهمی در مورد لزوم زیر سؤال بردن مفهوم معیار به عنوان یکی از ابزارها یا مکان‌های اصلی طرد و بازْتولید طرد هزاره‌ای زنان، گشوده شده است که به موازات به طرد اخلاقی و جغرافیایی صداهای غیر غربی و غیر سفید نیز می انجامد.

انبان های معرفتی و آموزشی هر فردی باید متفاوت و متنوع باشند، هر کس باید وسواس‌ها و استنتاج های خاص خود و مشغله های پژوهشی و در حال تکامل خودش را داشته باشد. با این حال، نویسندگان و متونی هستند که همه باید آن ها را بشناسند. این متون بنیادین و البته متعارف به ما امکان می‌دهند که زمینه های مشترکی برای مباحثه داشته باشیم، زمینه‌هایی که بتوانیم گفتمان‌های متنوع و فردی را بر اساس آن ها بسازیم. این متون تا حدی مختص هر رشته ای هستند و البته پاسخگوی نیازهای هر سنی؛ آنها ابزار تفکر انتقادی اند که ما برای بُنْ کاوی و زیر سوال بردن واقعیت زمان خود بدان ها نیاز داریم.

ـ گایاترْی چاکراوُرتی اِسپیواک