- چرا شما در کتابتان [لویی کان؛ معماری فراتر از زمان و سبک] او را در زمره یکی از مهمترین، تاثیرگذارترین و بزرگترین معماران قرن بیستم قرار دادید؟

کارتر وِیــزمَــن: در این صورت بندی کاملا محق بوده ام، بزرگترین کاری که او انجام داد خلق اثار معماری ای بود که روح زمانه تمام قد در انان رخ نشان می داد، اما این صرفا یک جنبه اهمیت اوست، جنبه دیگر و شاید مهم تر کان کیفیت بی زمان همین اثار می باشد. او شاگرد بی بدیل تاریخ معماری است و در عین حال در دوره کاری خود به همه جا سفر کرده است؛ اروپا، خاورمیانه، افریقا و شبه قاره هند و انچه در تمام این اثار [با این گستره وسیع جغرافیایی] بی نهایت شاخص است، اصالت اثرش می باشد؛ او می توانست بنیادی ترین اموزه ها را از هر منبعی [در هر جغرافیایی] اخذ نماید و تمامی ان ها را در قالب فرم هایی کاملا شخصی متبلور سازد. بسیاری از شارحان تاریخ معماری بر این گمانند که شهر تپه ایی سَن گی می یانو در ایتالیا الهام بخش کان در طراحی مرکز مطالعات پزشکی ریچاردز بوده است و خرابه های رم باستان منبع الهامش در موزه هنرهای کیمبل، من هم این گزاره ها را قبول دارم، به طور حتم این انگاره های الهام بخش بر کار او تاثیر می گذاشتند اما این سیاق بدان معنا نیست که کان طرح خود را بر مبنای ان ها شکل می داده، صحیح تر این است که بگوییم او پیام های کهن و دیرپای را از هر چیزی که مشاهده می کرد استخراج می نمود و ان ها را بر مبنای استفاده و کارکردی که می خواست مجددا تفسیر می کرد. برای اثبات این گزاره می توانم شاهدی بیاورم، یک مثال ساده؛ بسیاری از مردمی که متخصص معماری نیستند و علقه هایی نه چندان عمیق به معماری دارند می توانند زمان ساخت اثار میس ون دروهه و فرانک لوید رایت را حدس بزنند، اما نمی توانند چنین سیاقی بر لویی کان بیارایند، اثار او به گونه ایی اند که گویی از ازل ان جا بوده اند و تا ابد نیز در ان جا خواهند ماند، به همین سبب است که عنوان دوم کتاب من فراتر از زمان و سبک می باشد.

برای مشاهده متن کامل این مصاحبه با برگردانی از محمد فتحی ببینید [اینجا] را