این کتاب در سال 2012 با انتشارات فایدن به چاپ رسید . در این کتاب 72 پروژه شرح داده شده است . هر کدام از این 72 پروژه ـ از اهرام در گیزا، مصر (حدود 2500 قبل از میلاد) گرفته تا موزه ی هنرِ فولک آمریکایی در نیویورک، اثرمعماران تید ویلیامز بیلی تسین (2001) ـ در یکی از 12 فصل کتاب گنجانده شده است : فضا، زمان، ماده، گرانش زمین، نور، آرامش، منزلگاه، خانه، تشریفات مذهبی، خاطره، چشم انداز، مکان . البته این ساختمان ها می توانند در هر فصلی قرار گیرند؛ اهرام ممکن است فورا فرد را به یاد " گرانش زمین " بیاندازد ولی نویسندگان آن را در فصل" آرامش "قرار داده است و توضیح می دهند : " آرامش عمیق حضورشان، فورا ما را تحت تاثیر قرار داد، عمیق ترین احساسات را فرامی خواند، به ما رابطه ی بنیادی مان با جهان را یاد آوری می کند " .
موزه ی هنری فولک، از طرفی، در فصل خاطره قرار دارد و نویسندگان این ساختمان را لایق جملاتی همچون " ساکنان را در ورود به فضاهای خاطره می پذیرد که با این کارهنر گشوده می شوند " . از این نقل قول کوتاه، واضح است که این کتاب تجربه ی انسانی را، هم در مقیاس فیزیک انسانی و هم افکار به هم پیوسته مان، در اولویت قرار می دهد .
یکی از جنبه های ستودنی این کتاب، روش ارائه ی عکس های هر ساختمان است، هر کدام با پلان یک طبقه تنظیم شده است که یک مسیر قرمز تغییر مکان های بدن انسان را در میانِ فضاها دنبال می کند . من به این راحتی نمی توانم شرح دهم که اهمیت این تصاویر چقدر است، هم در غالب ابزاری آموزشی برای هدایت کردن دقت افراد در فضا و هم در غالب مفهوم باز ـ آفرینش عکس های معماری در واقعیات زمانمند است که تصاویر آن ساختمان بر آن چه، ساختمان وانمود می کند، برتری میابند . در مقیاس فصل های موضوعی، این نوشتار به هدف خود رسیده است و در زمینه ی نمایش مصورگونه ی ساختمان ها، این کتاب در تضاد کامل با تاریخ متعارف معماری قرار دارد که به فرم و مصالح به واسطه ی تصاویر و ترسیمات نامرتبی اهمیت می دهد . این کتاب دارای تعداد کافی ساختمان هایی که بتواند تاریخ معماریِ جامعی را برای دانشجویان ارائه دهد، نیست ولی همین کمبودش درکمیت، این کتاب را به رهیافتی ستودنی در فهم معماری تبدیل کرده است .