با الهام از انگيزه ي ترويج دانش گروهي در سيزدهمين نمايشگاه بين المللي معماري، پيتر آيزنمن با تشكيل گروهي، به بازنگري، بررسي و بازتعريفي از مجموعه تصويرنگاري هاي جيوواني باتيستا پيرانسي در سال 1962 با نام كامپو مارزيو پرداخته است.

به دست آمده از سال ها كار ميداني پيرامون اندازه گيري بقاياي ساختمان هاي روم باستان، شش تصويرنگاري، تجسم فانتزي پيرانسي را از آنچه روم باستان مي بايست بوده باشد را به نمايش مي گذارد و نشان دهنده ي نقطه عطفي از تغيير يك ديدگاهِ سنتي و باستاني را به نگاهي علمي و باستان شناسانه مي باشد.

تيمي كه آيزنمن گرد هم آورده است، متشكل شده است از گروه معماران ِ آيزنمن، دانشجويان دانشگاه ييل، جفري كيپنِس همراه با دانشجويان و همكارانش از دانشگاه ايالتي اوهايو و شركت معماري بلژيكي ِ دوگما. هر گروه از طريق مدل ها و نقشه هاي آثار پيرانسي در تهييج گفتمان بر معماري معاصر همكاري نموده اند و به طور خاص، به كشف روابط معماري ميان زمينه و پيامدهاي سياسي، اجتماعي و فلسفي كه باعث بسط اين ارتباط گشته است ، پرداخته اند.

توصيف شده با عنوان هايي چون " دقيق، خاص و كماكان غير ممكن " ؛ تصاوير پيرانسي از 250 سال پيش تا كنون، منبعي از تفكر و تعمق، الهام، تحقيقات و مباحثه ها براي معماران، طراحان شهري و دانشمندان بوده اند.

پروژه ي كامپو مارزيو از دانشگاه ييل، از پلان هاي اصلي پيرانسي گرفته شده و نه به عنوان " بازسازي ِ باستان شناسانه ي رم باسـتان " بلكه همـچون يـك    " تجربه معماري " مورد بررسي قرار گرفته است.

طرح يك رشته از دياگرام ها از آيزنمن، تبدلي ست از زيبايي شناسي ِ تركيبي آثار پيرانسي به برگرداني از چگونگي هاي فضايي و زماني ميان امپراتوري روم باستان و معماري امروزه.

پروژه ي ميداني از ديوارها از شركت دوگما، سياست هاي تعبيه شده در تصويرنگاري هاي پيرانسي را توابعي از فرم ها نمي بيند و آن را كاربردهايي از ديوارها مي يابد.