هنر گفت و گو نام اثری سترگ از هنرمند سورئال رنه مگریت است؛ در چشم اندازی از غول هایی در نبرد یا از اغاز جهان، دو انسان کوچک در گفت و گویند، سخنی ناشنیدنی جاری است که در سکوت سنگ ها جذب می شود، اما در پای سنگ های تل انبار شده مجموعه حروفی شکل گرفته اند: رویا، صلح یا مرگ که تلاش دارند به اشوب سنگ ها نظمی دهند. اتووود گفت و گوهایش را زیر عنوان این ستون خواهد اورد.
دیوید هاروی: این بحران از نظر من یک بحران شهری است و ارتباط عمیقی دارد با مدل شهری شدن، میراثی که سرمایه داری از 1945بدین سو به جا گذاشته است.
دیوید هاروی: در 1945 در ایالات متحده امریکا چه اتفاقی افتاد؟ امریکا به کمک خانه سازی در مقیاس وسیع از شرایط بحران اقتصادی و رکود خارج شد، پی امد این رویکرد حومه شهرنشینی بود و حالا این بحران از کجا می اید؟ از وام های بدون پشتوانه ای که در حوزه خانه سازی اعطا شدند و البته این رکود نشان از پایان سیاست های حومه شهرنشینی نیز دارد، سیاست هایی که طی 50 سال اخیر به عنوان راهکاری برای مازاد سرمایه در نظر امده اند. چرا که همیشه ـ بر اساس شواهدی که طی 20 تا 30 سال گذشته ارام ارام جمع شده اند ـ بین پویایی و تغییر و تحول در حوزه حومه شهرنشینی و سلامت اقتصادی رابطه مستقیم وجود داشته است و هر وقت حومه شهرنشینی درگیر یک وضعیت ایستا شده، وضعیت اقتصادی هم فلج شده است.
البته در این میان نکته ای جالب توجه است و ان وضعیت مناسب اقتصادی شرق است با تمرکز بر چین، چین چه کار می کند؟ خانه سازی، ان ها به صورت وحشتناکی برای طبقه متوسط در حال ظهورشان نیازمند خانه اند، بنابراین همان سیاست های سال 1945 که در امریکا دنبال می شدند حالا در چین پی گیری می شوند، پس باز هم ارتباط مستقیمی وجود دارد بین شهری شدن و وضعیت اقتصادی.
دیوید هاروی: در میانه این بحران شما شاهد این واقعیت هستید که مازاد سرمایه و مازاد نیروی کار شانه به شانه یکدیگر حرکت می کنند، یکی از راه های کنترل این وضعیت، سرمایه گذاری در بخش مسکن، طراحی محیطی و بازسازی شهرهاست، این اتفاق در پاریس 1850 و 1960 هم افتاده است، وقتی لویی ناپلئون به دنبال بحران 1848 به قدرت رسید راه مقابله با رکود را ساخت مجدد بلوارها، بازسازی بخش های مرکزی شهر دید، انچه در حال حاضر به عنوان مرکز شهر پاریس می شناسیم محصول همین دوره است، او عملا سرمایه و نیروی کار را هم زمان به کار گرفت و این دقیقا همان چیزی است که در حال حاضر در چین می بینیم. مازاد سرمایه و بیکاران در این پروژه های عظیم زیرْساختی ـ طراحی مجدد شهرهای قدیمی، طراحی شهرهای جدید ـ به هم می رسند و این در کوتاه مدت پاسخ می دهد، اما وقتی به مازاد سرمایه گذاری در این حوزه و حباب مسکن و حباب املاک و مستغلات رسیدید چه؟ البته این اتفاق حدود 40 تا 50 سال بعد از اغاز این سرمایه گذاری ها می افتد.
دیوید هاروی: شهرسازی به شما کمک می کند تا از بحران خارج شوید، اما در عین حال بحرانی دیگر برای شما پایه ریزی می کند. حومه شهرنشینی در ایالات متحده امریکا، پس از 1945، سرمایه داری را نجات داد، اما به چه بهایی، صرف زمین در ابعاد بی نهایت وسیع، مصرف انرژی بالا، طراحی بزرگ راه و اتوبان ها، تولید و تزریق اتومبیل به بازار و همچنین تبدیل حومه نشینی به نوعی از سبک زندگی که این اخری بعد سیاسی این رویکرد به حل بحران بود و البته مشکل هم همین جاست که شما حالا دیگر نمی توانید به امریکایی ای که مدت ها به او گفته اید سبک زندگی حومه شهری مناسب است و بهترین است بگویید این مدل شهری هیچ سنخیتی با توسعه پایدار ندارد و سبب ساز گرمایش زمین است. پس باز هم تنها راه حل بحران تغییر مدل شهرسازی است.
بخش دوم این گفت و گو با محوریت جنبش اشغال را می توانید اینجا مشاهده فرمایید