معماری مسلماً نیروی متشنج برای آنچه که در ابتدا دموکراسی سوریه نامیده شد, قبل از گسیختگی که به جنگ داخلی دهشتناک کشور تبدیل شود، بود.در 15 مارس 2011 ده ها نمازگزار خارج از مسجد نمادین اموی شعار آزادی سر می دادند. این بنا برای تکمیل میراث معمارانه و به عنوان بزرگترین مسجد دمشق انتخاب گردید. و چهارمین سایت مقدس اسلام نام گرفت. در کنار دیگر سایتهایی چون میدان تحریر قاهره و خیابان های سیدی بوزید در تونس.
مسجد اموی یک فضای سیاسی ایده ال را ارائه داد, جایی که صداهای سیاسی مترقی می توانست به شکل بصری دیده شود. نیروهای سوری سریعاً فضاهای گرد آوردنده را اطراف مسجد به منظور جلوگیری از اعتراضات آینده محاصره کردند. و سابقه ای برای به خطر انداختن میراث فرهنگی غنی سوریه در مواجه ی یک درگیری عمیق تولید کردند. در حالی که روشن ترین تراژدی بحران کنونی در تعداد بی اندازه ی مرگ و میر و گریز انسانها نهفته است. و این در سازماندهی چگونگی تخریب معماری تاریخی بسط یافته از ترومای جنگ اهمیت دارد. یکی از متراکم ترین مجموعه سایت های بزرگ باستانشناسی کشور در این منطقه است.
پروفسور فلیپ گراهام از دانشگاه دورهام با توجه به جایگاه با ارزش خود در باستانشناسی تأثیر معماری سوریه را به سایت آرکیتایزر چنین بیان می کند: این مجموعه شامل شش سایت ثبت شده ی جهانی و هم چنین هزاران سایت ملی ثبت شده می باشد, که قدمت آنها به عصر برنز, رم باستان و حکومت باستانی بر می گردد. در دهه های اخیر اداره ی رسمی آثار باستانی و موزه های سوریه یک سابقه ی قابل تحسین از بکارگیری جایگزین مکان های تاریخی قرار داد. اما در میان فروپاشی قدرت , سلطه ی قدرت برخی سایت های شهری مواجه شده با بمباران توسط ماشین آلات جنگی را کاهش داد.
برخی دیگر از سایت های گمنام در مناطق روستایی کشور توسط غارت گران غارت شدند. در میان دیگر گروه های شهرهای مرده در شمال کشور دهکده های ساخته شده بین قرن اول و هشتم به شکل مرموزی متروکه شد. و گزارش "ان پی آر" از این قرار بود که اشیا این شهر ارواح در بازارهای سیاه ژاپن و چین ظاهر شدند. به بیان گراهام " این ممکن است پیش از آغاز به مستند سازی این مقیاس از غارت بوده باشد. " به سادگی با از دست دادن کنترل و عملکرد بازرسان این مقیاس از غارت غیر قابل سنجش است.
زخم جنگ فراتر از آثار باستانی است, و ناخواسته به بدنمایی شهر منتهی می شود, با توجه به مقررات منطقه بندی شده در مراکز تاریخی شهر شاهد آن هستیم. و ما این وضعیت را در مصر هم مشاهده کردیم که خانه های باستانی مزاحم در همسایگی خانه ی شما هستند, و از توسعه ی شهر جلوگیری می کنند. هنگامی که درگیری متوقف شود, دیگر یکپارچگی دمشق و دیگر شهرها به وجود نخواهد آمد, و شهر مطمئناً به واسطه ی توسعه های غیررسمی به خطر خواهد افتاد. " در اینجا مقامات باستانی برای گزارش وجود ندارد, " شما نمی توانید جلوی این توسعه را بگیرید, و آن را به صاحب اصلی آن بازگردانید, و حتی یک خیابان از وسط آن بکشید." شما باید به مردم بگویید این را به دولت برگردانید. به نقل از گراهام چشم انداز آتش سوزی گسترده همچنین مراکز شهری را تهدید می کند.
شعله های آتش به آسانی می تواند در پشت بام ها در مرکز قرون وسطی ای شهر دیده شود. حتی اگر تجهیزات جنگی عمل کند. خاموش کردن آنها در خیابان های پیچ در پیچ باریک با حفظ فشار آب مشکل است. هنگامی که خاکستر جنگ فرو نشست, تکنولوژی معاصر به جایگزین کردن پازل های سایت های جایگزین کمک خواهد کرد. گراهام اذعان می دارد: " تصاویر ماهواره ای اخیر می تواند وضوح بالایی حتی کمتر از یک متر را نشان دهد." طرفداران محیط زیست می توانند به سایت های آسیب دیده زمانی که با نقشه های دقیق ماه یا سال پیش مقایسه می شوند, اشاره کنند.
با کمک شریان های فضایی به شکل مخفیانه ای کلیپ هایی از غارت کردن در یوتیوپ ارسال شده, و در فیسبوک صفحه ای به عنوان میراث سوریه به بحث گرفته شده است, پژوهشگران و فعالین به طور فزاینده ای گزارش های دیگری از تلفات معمارانه ی جنگ تهیه کردند. به گفته ی گراهام در کل مردم سوریه میراثشان را جدی می گیرند. آنها به شکل عمومی به آنها تعلق خاطر دارند, و به آنها غره هستند. و به شکل تروماتیکی می دانند که خودشان این بناها را تخریب کردند. و به تخریب ساختمان های معیوب و در معرض خطر و سکونتگاه های بشری 5000 ساله ی سوریه تداوم می بخشند.
پژوهشگر اِما کانلیف به "ان پی آر" گزارش می دهد: یک تپه جایی که ارگ حلب بر آن ایستاده و تاریخ آن به کمتر از 5000 سال پیش بر می گردد, اشغال شده است. به دنبال جنگ سنگین سه ماه پیش در حلب درب تزئینی آن که در سال 1211 نصب شده بود, از هم جدا شدند. هزاران سال پیش, پالمیرا یک واحه ی تجاری شلوغ بود. پس از این که درگیری حاضر آغاز شود, شهر باستانی شاهد غارتگران متواری با خرد کردن مجسمه ها و تخریب حداقل یک معبد بود. ارتعاشات تولید شده از پرسه زنی تانک ها موجب ترک خوردگی قابل مشاهده ای در معماری سنگی شهر مرکزی سوریه شد. در فهرستی کوتاه به عنوان یک سایت بالقوه ی میراث جهانی, نوریاس هما در مرکز ناآرامی های شناخته شده متحمل بمباران سنگینی شد.
سرنوشت 17 چرخ آبی چشمگیر ناشناخته باقی ماند. سربازان مسلح وارد دیر مار موسی الحبشی شدند, که سابقاً یک دژ رمی بوده و از قرن 11 به صومعه ی کاتولیک سوریه بدل شده است. در سال 2009 حفریات نشانه ای از مخروبه های معمارانه که تاریخ آن به 10000 سال پیش به دوره ی نئوسنگی بر می گردد, نشان داد. جنگ اخیر پژوهش " استون هنج سوریه " را متوقف کرد. پس از اینکه متواریان جنگ پناه گرفتند, سایت ثبت شده در میراث جهانی یونسکو, کراک دس شولیس بر طبق خبر " میراث سوریه " بمباران شد. مدیر کل بخش آثار باستانی و موزه های سوریه گزارش کرده که افراد مسلح کارکنان را مرخص کرده, و غارت را از سر گرفتند.
تانک ها و تسحیلات سنگین در قلعه ی کروسدر المرکب قرار گرفتند." قلعه به شکل علمی در قامت یک ماشین جنگ طراحی شده, و قطعاً نسبت به ساختمان های بزرگ دیگر به اوج خود رسیده است." این گزاره را هگ کندی تاریخدان بیان می دارد. قلعه ی چمسیس قرن 13 در ابتدا به سربازان یک چشم انداز 50 کیلومتری را ارائه داد, و سپس آنها در آنجا یک خندق 15 متری عمیق کشیدند. بمباران هوایی در شهر شمالی بخش های تاریخی را به ویرانه بدل کرد. ویدئوهای یوتیوب جنگ افزارهای سنگین را در شهرکهای عصر برنز که هنوز حفاری نشدند. نشان می دهد. "میراث سوریه " یک گزاره دال بر اینکه گودال ها از حفاری به جا مانده در سایت میراث ملی خان شیخون هم اکنون میزبان بخشی از تانکهای پنهان شده می باشد, منتشر کرده است. به عنوان بزرگترین بازار سرپوشیده ی جهان سوق المدینه در حلب به سرعت در بمبارانی دیگر تخریب شد.