رم کولهاس، برنده پریتزکر پرایز و متصدی دوسالانه ونیز 2014، به تازگی 69 ساله شده است. این معمار و طراحی مشهور بین المللی، تحصیلات معماری خود را از جامعه معماران لندن در سال 1968 آغاز نمود و در نهایت موفق به تاسیس دفتر معماری اُ ام اِی ( دفتر معماری متروپولیتن ) به همراه یکی از استادان سابق خود، الیا زنگلیس و زو زنگلیس و مادلن وریسندراپ گردید.
برخلاف حضور همه جانبه ی وی در حال حاضر، این شرکت در آغاز خود در سال 1975، به عنوان یک شرکت متوسط شناخته می شده؛ اما قبول پروژه ی یورالایل در سال 1989، نقطه ی آغازین تحول آن ها بوده است. پس از این پروژه، شرکت در روندی صعودی از پروژه هایی با مقیاس کوچک همانند ویلا دل اوا به طرح های جامع و عظیم کنونی رسیده است که امروز به واسطه ی آن ها شناخته می شود.
شرکت معماری کولهاوس هم اکنون، تقریبا به طور انحصاری برای آثاری در مقیاس بزرگ همچون دفتر مرکزی سی سی تی وی، که به تازگی نام برترین ساختمان بلند مرتبه ی جهان را به خود اختصاص داده و کتابخانه ی سیاتل که به طور گسترده ای به عنوان یکی از مهم ترین ساختمان های قرن 21 نامیده شده، شناخته می شود.
اما تاثیر و نفوذ اُ ام ای، به تاریخچه ی کاری متنوع آن خلاصه نمی شود. شاید مهم ترین نکته ی این شرکت، پرورش و محل کشف استعدادهایی بوده است که از این دفتر شروع به کار کرده اند؛ معمارانی با استعداد و مبتکر که به " فارغ التحصیلان " معروف شده اند همچون زاها حدید، بیارکه اینگلس، جاشوا پرینس راموس و جین گنگ.
در واقع، وی بیشتر به پروژه هایی در حوزه برنامه ریزی و طراحی شهری می پردازد و طرح جامع شهرهای متعددی را نیز طراحی نموده است، همچون یک مرکز مدنی در بوگوتا و یک منطقه هنری در هنگ کنگ. رم کولهاوس همچنین به عنوان یک نظریه پرداز شهری مورد احترام قرار می گیرد؛ مانیفست شهری وی " نیویورک ِ مهذون " همچنان در حال آزمون شدن با زمان است و باید مورد مطالعه ی طراحان جوان قرار بگیرد.
رم کولهاوس اگر مرزها و محدودیت های یک کار را نشکند، حداقل بیش از هرکسی می تواند آن ها را تغییر دهد و به همین دلیل به عنوان یکی از چهره های بحث برانگیز شناخته می شود. هر پروژه ای که وی به دست می آورد، بدون شکست، مطمئنا دور دیگری از بحث ها و رویکرد ها را شروع می نماید. صرفنظر از این ها، وی بدون شک، یکی از با نفوذترین و موثرترین معماران عصر ما شناخته می شود.