آئرودینامیک (هواپویش) بهتر باعث ایمن تر شدن هواپیما و تناسب بیشتر آن با محیط زیست می شود. در یکی از آشیانه های هواپیما در مرکز هوانوردی آلمان، هواپیماها مجهز به ابزار و دستگاههایی هستند که باید هنگام یک پرواز واقعی مورد آزمایش قرار گیرند.

کریستینا پولیتز، رییس پروژه سرعت سنجی تصویری ذرات می گوید: "ما در مرکز عملیات پرواز هستیم. آنچه مشاهده می کنید، هواپیماهای متعدد برای انواع طرح های پژوهشی است که شرکت های مختلف در آنها شرکت می کنند." کریستینا مسئول یک رشته از پروازهایی است که بخشی از طرح پژوهشی اروپایی را تشکیل می دهند. هدف از این طرح، بهبود ابزار سرعت سنجی تصویری است. این گروه از یک دستگاه لیزر بسیار قدرتمند استفاده می کند که با هدف قرار دادن ابرها، به دوربین ها امکان می دهد از ذرات آب هنگام پرواز عکسبرداری کنند.

هوک الر، پژوهشگر طرح سرعت سنجی تصویری ذرات می گوید: "در داخل هواپیما یک دستگاه لیزر قرار دارد که هنگام پرواز، یک لایه نوری موازی با هواپیما ایجاد می کند. دو دوربین نیز وجود دارد که در حالت استریو تنظیم شده است و جریان ذرات ابر روشن شده توسط لیزر را نظارت می کند. دوربین سوم، ذرات را اندازه گیری می کند." با استفاده از این فن آوری که “سرعت سنجی تصویری ذرات” نام دارد، هرگونه تغییری که بر کیفیت آئرودینامیک تاثیر می گذارد، با کیفیت بسیار بالا قابل مشاهده است.

کریستینا پولیتز، رییس پروژه سرعت سنجی تصویری می گوید: "پرتوی لیزر در جهت پرواز و از میان دو دوربین می تابد. ذرات ابری که ما مشاهده می کنیم و از حرکتهایشان عکسبرداری می کنیم، نور لیزر را پراکنده کرده و دوربین ها از آن عکس برداری می کنند. و به این ترتیب می توانیم بردارهای سرعت را شناسایی کنیم."

پیتر بومن، خلبان می گوید: "برای این پرواز، به ابرهایی احتیاج داریم که گستره وسیعی را پوشش می دهند. نباید باد زیاد وجود داشته باشد تا مشخصات پرواز ما ثابت بماند. اگرچه به ابر احتیاج داریم، هوا نباید بارانی باشد، زیرا رطوبت زیاد برای حسگرها خوب نیست. بنابراین امشب برای یافتن بهترین نقطه در آسمان کمی دشوار خواهد بود و باید کمی جستجو کنیم." هنگامی که هواپیما به ابرها می رسد، پژوهشگران دستگاه لیزر را روشن و دوربین ها شروع به عکسبرداری می کنند.

کریستینا پولیتز، رییس پروژه سرعت سنجی تصویری می گوید: "ذرات ریز سفید، درواقع قطره های کوچک ابر هستند که ما با دوربین های واقع در هواپیما آنها را مشاهده می کنیم. این تصاویر به رایانه ها فرستاده می شود و ما براساس این اطلاعات می توانیم حرکات ذرات را بررسی و سرعت آنها را اندازه گیری کنیم."

هواپیما پس از دو ساعت و نیم پرواز، به آشیانه برمی گردد. اینجا، نرم افزار ویژه، ساختار جریان هوا که از ضبط حرکت ذرات مستقل بدست آمده است را آشکار می کند. هوک الر، پژوهشگر طرح سرعت سنجی تصویری ذرات می گوید: "برای صنعت هواپیماسازی بسیار مهم است که از هواپویش دقیق اطراف هواپیما اطلاع داشته باشد. به همین دلیل، این صنعت به فن آوری “سرعت سنجی تصویری ذرات” که ما اینجا بر روی آن کار می کنیم، علاقه نشان می دهد."