تمایلات من به معماری قابل خلاصه شدن به یک بنا نیست. این برای من به معنی چشم پوشی از گستره ای از ارزش های متکثر در طول تاریخ و گستره ی جغرافیاست در ساحت معماری که مایل به چنین غفلتی نیستم.
اما چیزی که مرا متمایل به انجام این انتخاب می کند؛ اهمیت تاکید بر ارزش بشری و فراگیر است و آن چیزی نیست جز مساله ی "آزادی".
اگرچه این مفهوم در طیف گسترده ای از پدیدارها در طبیعت، معماری، اشیا و حتی افراد و جوامع دارای مصداق و قابل رهگیری است؛ با این حال ترجیح می دهم به جای همه ی این ها، یک فرد و یک شیء را در معرض دید شما قرار دهم که آیینه ی تمام نمای این مفهوم اند:
آلوار آلتو و گلدان های شیشه ای
به گمان من، این گلدان ها به طراحی آلتو، بازتابی از آزادمنشی یک معمار در عصر استبداد راسیونالیزم در نیمه ی اول قرن بیستم در اروپاست.
طرح هایی که نوعی آزادی طبیعی و انسانی را در خود و جهان طراحی اشیا برای ما به میراثی جاودان تبدیل می کند.
کلیدواژه ها: آلوار آلتو. گلدان های شیشه ای. راسیونالیزم.