هانری لوُفِور سکونت را به عنوان مقوله ای ویرانگر و جدید معرفی می کند. این واژه به حوزه ای اشاره دارد که برای زندگی روزمره ضروری است ولی هر چه می گذرد، کارایی ان برای کاربرانش کمتر می شود، چون فضای اجتماعی هر روز بیش از پیش در فرایندهای ارزشمندسازی سرمایه ادغام می شود، بر این مبنا لوفور به ظهور فاعل انقلابی جدیدی قائل بود که نه تنها علیه استثمار کارگر و نیروی کار، بلکه علیه نابودی کل محیط زندگی خود سر به شورش برمی دارد.