اصولا رسم بر این است که در یک چنین مراسمی، گزارشی از انچه
رفته بیان می کنند و حضار هم، غالبا ناخواسته، تشویق. اما فکر می کنم بهتر است فقط
و فقط تشکر کنم، چرا که، به گمانم، اتووود و پروژه های مکث بر مبنای ظرفیت های
انسانی و اجتماعی شان توانسته اند به پلتفرم های فرهنگِ انتقادی تبدیل شوند.
در این تشکرنامه دو واژه بیش از بقیه واژه ها به چشم می اید: سخاوتمندانه و
صبورانه، که هر دو بارزه هایی اند برای گذر از این دوران.
اول از همه تشکر می کنم از دانشجویان معماری، که از اقصا نقاط ایران پروژه های
خودشان را بر اتووود بارگذاری نمودند، تشکر می کنم از اساتیدی که واقع بینانه و
شجاعانه می دانند تنها راه حلمان آموزش است، اموزش انتقادی برای تربیت انسان هایی
با منش دمکرات که توانمندی تحقق تجربه های مشترک در انها تبدیل به ژنتیک رفتاری
شده باشد. اساتیدی که دانشجویانشان را ترغیب کردند تا پروژه هایشان را عمومی کنند.
تشکر می کنم از همه معماران و هم صنفان و کنشگران معماری که بی دریغ مسابقه اتووود
را به جامعه معماری معرفی کردند، انسان های شریفی که تعدادِ اندکشان، آنچنان بی
شمار است و از انچنان وثوق و وسعتی برخوردارند که در زمانه تبدیل شدن تغییر به امر
محال، امید را زنده نگاه داشته اند.
سپاسگزارم از هیات محترم داوران:
امیرحسین اشعری
امیرحسین طاهری
پریسا علیمحمدی
محمدرضا قدوسی
پرشیا قره گوزلو
که، سخاوتمندانه بی هیچ چشم داشتی، قبول زحمت کردند و با حضورشان به اعتبار مسابقه
افزودند و صبورانه، نزدیک به 270 پروژه دانشجویی را با تمام پیچیدگی هایش، از نظر
گذراندند و یک مسابقه سالم را به سرانجام رساندند و تمامی پیچیدگی های مرسوم پس از
اعلام نتایج را، بی هیچ حاشیه ای، مدبرانه مدیریت کردند.
تشکر ویژه دارم از حسن عزیزی ـ استودیو رمز ـ که سخاوتمندانه به یاری اتووود و
پروژه های مکث امد و با حوصله ای وصف ناپذیر روند آماده شدن قلم های هنرمندانه اش
را پی گیری نمود و به هیجان و زیبایی این مسابقه افزود و البته بی نهایت متشکرم از
مهسا مجیدی عزیز ـ دفتر معماری باغ ایرانی ـ که در بزنگاه، به کمک مسابقه امد، که
اگر او نبود، عملا فرایند اماده سازی فنی پروژه ها جهت تحویل به داوران با سختی
مواجه می شد. حضور و مشارکت اخلاقی و بی چشم داشت نهادهایی همچون استودیو رمز و
دفتر معماری باغ ایرانی بی شک ممد حیات اتفاق هایی همچون مسابقه دانشجویی اتووود
است.
پروژه های مکث و اتووود در زمانه ای که غالبا زنده نگه داشتن امیدهای فردی در
اولویت است، تلاش کردند امیدی جمعی را محقق کنند و در این مسیر مینا حسنی؛ مدیر
پروژه های مکث، نقشی عمده، حیاتی، یگانه و بی بدیل ایفا کرد، انسانی حرفه ای و
صبور با نیاتی عمیقا فرهنگی و اجتماعی که، تبلور کامل کنش جمعی است، او با تحریصی
صادقانه و اخلاقی به همراه همکارانش در مکث، سخاوتمندانه تمامی سختی های مالی و
فشردگی های زمانی را، طی 5 ماه برگزاری مسابقه مدیریت کردند و اکنون نمایشگاه،
آخرین وعده مسابقه، نیز با مدیریت و پی گیری های او و همکارانش آغاز می شود.
مینا جان! سپاسگزارم، تمام قد.
همچنین باید مراتب سپاسگزاری خود را از نیلوفر ده بزرگی ابراز نمایم، که در جایگاه
روابط عمومی اتووود همه پرسش های فنی و . . را پاسخ داد و با صبوری، تمامی و اخم و
تخم ها و غرولندهای مرا تحمل کرد و البته مریم شکراللهی که به عنوان مدیر فنی
اتووود نگذاشت این ماشین خسته در این مدت حتی برای کسری از ثانیه از حرکت بایستد و
در برهه زمانی رای دهی و اعلام نتایج بی وقفه و صبورانه همه موانع فنی را از میان
برداشت و همچنین متشکرم از سروش خانی و رویا مراد که همیشه صفحه خبر اتووود را به روز نگاه داشتند و در آخِر از علیرضا امتیاز؛ مدیر اتووود، قدردانم که انسان ها را خوب می
شناخت و چشم اندازها را خوب می دید.
سپاس از حوصله همگی
آرش بصیرت
22 ام تیرماه 1397