میس ون دروهه در سال 1926 اقدام به طراحی یک بنای مونومنتال برای رزا لوکزامبورگ و کارل لیبکنشت ـ رهبران فقید انقلاب نوامبر 1918 در المان ـ نمود. این بنا که بعدها با به قدرت رسیدن نازی ها تخریب شد ـ سال 1933 ـ یک بنای پیش بروتال است، نوعی از بربریت و زشتی در پرداخت کلی بنا موج می زند ـ که ارجاعی دارد به مفهوم سوسیالیسم یا بربریت که اول بار از طرف رزا لوکزامبورگ مطرح شد.
بنا که از درون با قاب های فولادی مهار شده است، ترکیب بندی است از اسلب های مکعبی اجری که در هم درگیر شده اند. و البته انتخاب مصالح و نحوه پرداخت ان ها کاملا با نیت قبلی بوده است. خود میس ون دروهه در گفت و گو با کمونیست برجسته و منتقد فرهنگی ادوارد فوشه در این مورد می گوید: رزا لوکزامبورگ و کارل لیبکنشت هر دو برابر دیوار اجری اعدام شدند و به همین سبب بود که من دیوار اجری را برای ساختن این بنای یادبود انتخاب کردم.
میس در جایی دیگر در مورد این بنا می گوید: من بنا را در یک قالب مکعبی طراحی کردم. هدفم این بود که شفافیت و حقیقت در کنار یکدیگر به نیرویی علیه مه بدل شوند، مهی که جهان پیرامون ما را فراگرفته بود و داشت تمام امیدهای ما را می کشت ـ امیدهایی که ما با ظهور جمهوری المان در ما به نطفه نشسته بود.