براي كسي كه ادعا مي كرد كه در جواني تمايلي به معماري ندارد، تويو ايتو تاثير بزرگي بر مكان ها و فضاي ساخته شده دارد. ايتو كه شركت خود را در سن ٣٠ سالگي تاسيس كرد؛ در سال ٢٠١٣ جايزه پريتزكر را از آن خود نمود. وي بعد از طراحي ساختمان هاي تحسين برانگيزش، در اوايل سال ٢٠٠٠ به عنوان معمار بين المللي سرشناس شناخته شد. وي پروژه هايي در آسيا، اروپا، امريكاي شمالي و جنوبي انجام داده است. هرچند شايد براي ايتو ازمهم ترين پروژه هايش پروژه هايي است كه در كشور خودش و بعد از زلزله و تسونامي در مارس ٢٠١١ انجام داد. اين فاجعه ايتو و گروهي از معماران ژاپني را بر آن داشت كه براي بازماندگان اين سانحه فضاهاي همگاني و اجتماعي را توسعه دهند.
در اين مصاحبه، ديزاين بوم به گفت و گو با اين معمار سرشناس مي پردازد كه در مورد "خانه براي همه"، "تئاتر تاييچينگ" که به تازگی تكميل شده و طراحي هاي ديگرش صحبت مي كند. تويو ایتو داور مسابقه لگزوز ديزاين اوارد لاگژري ديزاين بوم مي باشد.
شما قبلا گفتيد كه" معماران معماري را خيلي پيچيده مي سازند" .ما چه چاره اي بيانديشيم كه معماري را براي همه قابل دسترس كنيم؟
فراتر از پيچيدگي، من فكر مي كنم مشكل اين است كه معماران فقط براي دنياي معماري طراحي مي كنند. ما، معماران، بايد توجه مان را بيشتر به سوي جامعه و كاربران معماري سوق دهيم.
بعد از زلزله ويرانگر ٢٠١١ شما ابتكار " خانه براي همه" را در مجاور كازويوسجيما و ريكن ياماموتو را آغاز كرديد. نقش معماري در رويارويي با اينگونه بلايا چيست؟
بعد از زلزله بزرگ شرق ژاپن، مجامع عمومي در مناطق سانحه زده درخواست كمك ازشركت هاي مهندسين مشاور عمران كردند كه اين شامل معماران نبود. بنابراين پروپوزال بازسازي مجدد ما معماران رد شد. ما براي ساخت خانه هاي مسكوني اجتماعي باعنوان" خانه براي همه" حمايت را جلب كرديم. تقريبا تمامي" خانه براي همه" خانه هاي كوچكي بودند كه براي گردهم آمدن و گفت و گو و غذا خوردن همگاني بود. بعضي براي صنعت كشاورزي و ماهيگيري بودند و بعضي هم اجازه داشتند كه در نزديكي ايستگاه انرژي هسته اي باشند كه بچه ها بتوانند از فضاي آنجا براي بازي كردن استفاده كنند. ١٣ "خانه براي همه" تكميل شد و دو پروژه ديگر نیز در دست اجراست. اين پروژه از آن دسته پروژه هايي است كه براي كاربرانش ساخته شده است.
تئاتر ملي تاييچونگ در تايوان رو به اتمام است. مي توانيد در مورد پروژه كمي توضيح دهيد و به ما بگوييد حالا كه پروژه رو به اتمام است چه احساسي داريد؟
مسابقه مربوط به اين پروژه در انتهاي سال ٢٠٠٥ بود و اتمامش تقريبا ١٠ سال است كه به طول انجاميده است. تقريبا همه فضاهايش از صفحات منحني سه بعدي ساخته شده است. گرچه از پروسه طراحي تا ساختش بسيار مشكل بوده است؛ اما قسمت خانه اپراي آن، بخش مورد علاقه ساكنان اين شهر است. سال گذشته اين ساختمان به طور موقت باز شد و تعداد كثيري از مردم براي تماشاي كنسرت و مراسم به پلازاي روباز آمدند. هرچند افتتاح رسمي اين ساختمان در سپتامبر ٢٠١٦ برنامه ريزي شده است اما چندين مراسم از اوايل ٢٠١٦ در آنجا برگزار مي شود.
شما در هر سطحي طراحي مي كنيد: از برج هاي چند طبقه تا ساختمان هاي مسكوني خصوصي و پاويون هاي موقت. رويكرد طراحي شما وقتي در اين مقياس هاي متفاوت كار مي كنيد چگونه تغيير مي كند؟
رويكرد طراحي من هميشه مطابق با گفت و گو با كاربر معماري است (ساكنين، مجامع عمومي و كارفرما). من تلاش مي كنم كه با پروژه هاي عمومي با رويكردي چالش انگيز براي دستيابي به فراتر از ايده هاي پيش ساخته بپردازم تا معماري را به افقي جديد بكشانم؛ در حالي كه براي پروژه هاي كوچك مانند خانه ها، سعي مي كنم تا جايي كه ممكن است خواسته هاي كارفرما را قبول كنم تا بتوانم راحت ترين فضاها را برايشان خلق كنم.
علاوه بر ژاپن، شما پروژه هايي را در سطح اروپا و جنوب امريكا انجام داديد. تفاوت اصلي بين كار در اين محيط هاي فرهنگي متفاوت چيست؟
خلق معماري در محيطي كه من براي اولين بار در آنجا كار مي كنم بسيار هيجان انگيز و چالش برانگيز است. آنچه ديدگاه من در مورد اين پروژه هاست اين است كه معماري من نبايد در اين محيط پروژه برجسته باشد، بلكه بالعكس، محيط را چگونه با خط معماري ام شاخص كنم. معمولا اين مشخصه خاص آن منطقه است كه بايد توسط فردی بيگانه تشخيص داده شود.
بهترین نصیحتی که تا حالا شنیده اید چیست و چه پیامی برای معماران جوان و طراحان دارید؟
وقتی جوان بودم این نصیحت را شنیدم که بهترین بود: "با آنچه در سرت هست فکر نکن، با کل وجود و بدنت فکر کن." طراحی که صرفا از سر و ذهن به وجود می آید ظرف مدت سه روز تغییر می کند اما طرحی که با کل وجودم انجام می دهم حداقل برای چندین سال تغییر نخواهد کرد. این پیام من به معماران جوان و طراحان است.