پیتر آیزنمن (متولد 11 آگوست 1932) در حالی که آثارش را ساخته، نوشته یا ترسیم کرده است در حقیقت معمار، تئوریسین و استادی مشهور است که با رویکرد کانستراکتیویسم، علاقه مند به استفاده از نشانه ها و سمبول ها و همچنین روند خلق مفاهیم همیشه موجود در پیش زمینه، در میان معماران معاصر دنیا شناخته شده است. از این نظر، آیزنمن یکی از بهترین تئوری پردازان معماری در قرون اخیر بوده است . در حالی که او همواره در زمان و مکان موجود خود، یکی از معماران تاثیر گذار در معماری دنیا به حساب می آمد ولی به جریان های فعالی همچون پایداری محیطی بی علاقه بود.
بعد از دریافت مدرک معماری اش از دانشگاه های کورنل و کلمبیا و سپس مدرک دکترای از دانشگاه کمبریج بود که آیزنمن تا رسیدن به شهرت در اواخر سال های 60 رسید و در غالب یکی از اعضای پنج معمار نیویورک، همان گروهی بود که علاقه شان به خلوص فرم های معمارانه را با هم به اشتراک گذاشتند و در کنار آیزنمن، مایکل گریوز، ریچارد مِیِر، جان هیداک و چارلز گواتمی بود.
آیزنمن موقعیت خود را پیش از ورود به تئوری معماری مدیون همان موضوعی است که استفانو کوربو در کتابش به نام " از فرمالیسم تا فرم ضعیف " به صورت " فعالیت تبلیغاتی " از آن یاد می کند. به عنوان مثال، از سال 1967 تا 1982، آیزنمن موسسه مطالعات معماری و شهرسازی را بنیان گذاری و مدیریت کرد که البته بسیاری از معماران شاخص معاصر همچون کنت فرمپتون، رم کولهاس و آنتونی وایدلر را دراین میان تربیت کرد. معمولا آیزنمن در دانشکده یاله تدریس می کند و استاد افتخاری مدرسه معماری کوپر یونین است.
در سال های 1980، آیزنمن در جهت ایجاد پیوندی میان معماری و ایده های فلسفه دیکانستراکتیویست به واسطه یک همکاری بلند پروازانه با ژاک دریدای فیلسوف تلاش بسیار کرد که با شرکت در مسابقه طراحی پارک دو لا ویلت به عینیت رسید . این همکاری طبق برنامه پیش نرفت و نه تنها به دیکانستراکتیویست برنارد چومی باخت بلکه در جریان این همکاری دریدا شروع به تردید کردن در زمینه دقت و صحت کانستراکتیویسم معمارانه آیزنمن کرد. با این وجود، ده سال بعد، آیزنمن به انتشار کامل همکاری اش با دریدا در غالب کتاب " آثار کورا اِل : ژاک دریدا و پیتر آیزنمن " پرداخت.
با وجود تاثیر جدی آیزنمن بر معماری حرفه ای، آثار ساخته شده کمتری از او به جا مانده است . اگرچه، ساختمان هایی که او کامل کرده است، اغلب به شکلی باورنکردنی در زمینه بنیان های ایدئولوژیک و بی حرکت گذاشتن مانیفست ها برای تئوری هایش کاملا عمیق و جدی عمل می کنند . در میان انتقادی ترین کارهای او می توان از این پروژه ها نام برد : خانه شماره 10، مرکز هنرهای وکسنر، یادمان یهودیان کشته شده اروپا و شهر فرهنگ گالیسیا (همچنین در این خبر).