پس از انتشار مقاله گزاره هایی بر اثر داپلر و مدهای آلترناتیو مدرنیسم نوشته روبرت سومول و سارا وایتینگ غالبا رم کولهاس را به مثابه معماری پراجکتیو صورت بندی می کنند و او را نماینده ی نوعی از پراگماتیسم می دانند که علی رغم فهم عمیقش از دیسیپلین معماری برخلاف پیتر آیزنمن می تواند با مناسبات جهانی شدن گردش سرمایه به تعامل نشیند و به الترناتیوی برای معماری انتقادی بدل شود.

اما علی رغم همه این بسترسازی های گفتمانی هنوز هم رگه های بارزی از نگاه انتقادی در کولهاس قابل خوانش است حتی اگر خودش انگونه که جورج بیرد در مقاله "انتقادی بودن و ناخرسندی هایش" از او نقل می کند باور داشته باشد "معماری در زیرین ترین انگیزه هایش نمی تواند انتقادی باشد."