زمانی که لوکوربوزیه بنایی را با یک ماشین قیاس می کند، همانندی را در جایی می بیند که هیچکس پیش از این ندیده است. زمانی که آلوار آلتو طراحی گلدان های ارگانیکش را با چشم اندازهای فنلاند مقایسه می کند یا زمانی که طرحش برای یک تئاتر در المان را با ریشه های درخت مقایسه می کند همان منشی را در پیش می گیرد که لوکوربوزیه انتخاب کرده است.

معمارانی همچون هرینگ، پائولو سولری و سزار کاتانئو و خیلی های دیگر، بدن انسان را همچون گشتالتی در نظر می اورند که شبیه نقشه هایشان برای ساختمان ها و شهرهاست. ان ها استنتاج های خود را با مبنا قراردادن شباهت یکی با دیگری ترسیم می کنند. همگونی و قیاس نوعی از شباهت یا حضور برخی شاکله های مشابه میان دو رخدادی که می توانند از جنبه های دیگر کاملا متفاوت از هم باشند را مقرر می سازد. کانت قیاس را به مثابه چیزی ضروری و لاینفک از دانش در نظر می اورد، با بکارگیری روش قیاس امکان توسعه و تغییر کانسپت های نو و کشف روابط جدید فراهم می اید.