"آبشار" – میل ران، پِنسیلوِینیا

فرانک لوید رایت در یک سخنرانی برای مجتمع یاران تالیه سین در مورد خانه ای که برای ادگار جِی. کُافمن ساخته بود، چنین گفت: "خانه ی آبشار رحمت کامل بود – یکی از رحمت های عظیمی که تا کنون بر روی زمین تجربه شده اند. به لحلظ تقارن محض و بیان اصل مهم آرامش نظیری برای آن نمیشناسیم، اینجا جایی است جنگل و رود و صخره و همه ی عناصر سازه در کمال راحتی با یکدیگر ترکیب شده اند و در آن جز زمزمه ی جویبار صدای دیگری به گوش می رسد. در آن جا به صدای نرم آبشار گوش می دهید گویی به سکوت کوهستان گوش سپرده اید..." آن چه در خانه ی آبشار بیش از هر ماوای دیگری تحقق یافت نسبتی بود که میان انسان و طبیعت برقرار شد. این جنبه ی مهم انسان و چشم انداز طبیعی عمیقا در وجودِ خودِ معمار ریشه دوانده بود.

با عکس های فراوانی که از آن در همه جا به چاپ رسید خانه ی آبشار شهرتی جهانی یافت. عکس هایی که اغلب از زیر آبشاری که بالکن ها و تراس های زیبایش بدان مشرف  هستند گرفته شده اند. آنچه رایت موفق به انجام آن شد آن بود که ساکنان خانه را در نسبت نزدیکی با دره، و درخت و برگ و گل های وحشیِ منطقه قرار داد. شخص در هر جای خانه که قرار گیرد، شکوه طبیعت پیرامون در نظر وی مورد تاکید قرار خواهد گرفت، طبیعت به درون خانه خواهد آمد، و به بخشی از زندگی روزمره ی داخل خانه بدل خواهد شد. نمای طبقه ی اصلی متوجه سه جهت است و تراس هایی دارد که در دو سو گسترده اند: یک تراس متوجه جویبار بالاست، و تراس دیگر متوجه صخره و آبشار. هر اتاق خواب در طبقه ی فوقانی تراس مخصوص خود را دارد، و اتاق مطالعه و اتاق خوابِ سرسرا در طبقه ی سوم به همین طریق به یک تراس بیرونی دیگر دسترسی دارند.

همه ی عناصر عمودی به کار رفته در خانه از مواد و مصالح طبیعی ساخته شده اند، با سنگ های بیرون زده ای که کیفیت حجاری به توده های سنگی بخشیده اند. همه ی عناصر افقی بتنِ ریخته هستند. سرتاسر طبقات سنگ پوشند یعنی همانند دیوارها، و چوبکاریِ به کار رفته در بنا از چوب گردوست که در نهایت استادی به انجام رسیده است. یک پاگرد نیم دایره ایِ مسقف بدنه ی اصلی خانه را به ساختمان میهمان متصل می کند.