من از انحلال عمق واژه معمار سخن می گویم و به نوعی مدافع آنم. به گمان من مهارت های معماری کاملا در ساخت ساختمان ها هدر می رود. البته من این وضعیت را به مثابه وضعیت تضعیف کننده حرفه ی معماری نمی بینم، بلکه ان را به مثابه عامل تقویت کننده ان می دانم. این بدان معناست که حرفه معماری می تواند جذابیت های خود را در دیگر زمینه ها بیابد: معمار به مثابه استراتژیست، معمار در قامت سیاست مدار، معمار در مقام برنامه ریز، معمار در جایگاه کیوریتور، ویرایستار یا نویسنده و کنشگر و داستان سرا. تلاش برای یافتن راه هایی برای کنشگری در دیگر دیسیپلین ها به ما معماران عاملیت عمیق تری می دهد.