کارهای گروه آرکی زوم و تفسیرشان از خودْآیینی به مثابه ازادسازی و رادیکالیزه کردن یک نگره تئوریک در مقیاس جهانی و در قالب فرم هایی از تولید شهر معاصر به شدت با دیگر معماران و گروه های معاصرشان همچون سوپرْاستودیو متفاوت است، اگرچه هر دو گروه نهایتا تحت شمول معماری رادیکال صورت بندی شدند.

آرکی زوم و سوپراستودیو، هر دو، برامدی از قرابت نسلی و فرهنگی ممزوج به هم و نضج گرفته در یک بستر سیاسی و فرهنگی مشابه اند. با این حال سوپرْاستودیو درگیر بازْکشفِ نیمه جدی و نیمه آیرونیک آرکه تایپ های آیینی و مسکوت مانده معمارانه به مثابه راهی برای فرارفتن و عبور از فرم های تولید انبوه است و این در حالی است که آرکی زوم بر توسعه و بسط یک نظریه منسجم، بعضا شاعرانه و کلبی مسلکانه  از امر متروپلی، که در قالب تخریب نیهیلیستی تمامی ارزش ها و تمامی فیگورها و مناسک پیشینی شهری رخ می نمایاند، تاکید می کند. اگر سوپرْاستودیو انگاره ی معماری بدون شهر architecture without a city  را در پروژه مونومان ممتد ارائه می دهد، آرکی زوم، به عکس، بر پیشْ شرط های تحقق یک شهر بدون معماری موکد می شود.