فیلسوفان مشهوری که مشخصاً برای مخاطبان معمار، مطالبی نوشته باشند اندک هستند. مارتین هایدگر یکی از آن‌هاست. این فیلسوف چه دغدغه‌هایی را در ارتباط با معماری بیان کرده است؟ چرا بسیاری از معماران، پیگیر دیدگاه‌های او بودند؟ هنگامی‌که پیتر زومتور شاعرانه درباره پتانسیل‌های اتمسفری یک فضا و مصالح، روشنگری می‌کند. هنگامی‌که کریستین نوربرگ شولتز در مورد روح مکان مطلب می‌نویسد، زمانی که یوهانی پالاسما درباره چشمان پوست مطلب نوشت. هنگامی‌که دالیبور وسلی در خصوص بحران بازنمایی بحث می‌کند. هنگامی‌که کارستن هریس مدعی ایجاد پارامترهای اخلاقی برای معماری است. هنگامی‌که استیون هال در مورد پدیدارها و نقاشی‌های آب رنگی خود بحث می‌کند که تجربیات معماران را فرامی‌خوانند. همه این موارد پاسخی هستند که به انحای مختلف به اندیشه‌های هایدگر و توجه او به باشیدن (سکنی گزیدن) و مکان برمی‌گردند. اتووود با تشکر از مرتضی نیک فطرت عزیز، قصد دارد به بهانه انتشار کتاب هایدگر برای معماران با ترجمه مرتضی نیک فطرت که توسط انتشارات فکر نو به چاپ رسیده است، در قالب چهل نکته در باب هایدگرْخوانی آموزه های هایدگر را در اختیار معماران علاقمند به فلسفه و دیگر حوزه های برونْ معماری قرار دهد.