فرانسوا تروفو: نهایت باور فیلم مستند است. در واقع
تنها فیلم هایی که منتقدان به ان ها صحه می گذارند فیلم های مستند است. . . فیلم
هایی فاقد تخیل.
آلفرد هیچکاک: اصرار بر این که داستانسرا مرتب به واقعیت بچسبد همانقدر مسخره است
که از یک تصویرگر بخواهیم که نقاشی هایش اشیا را دقیقا نشان بدهد. . .
بین افرینش یک فیلم و ساختن یک اثر مستند فرق زیادی هست . . . در فیلم داستانی
کارگردان است که باید زندگی بیافریند. . . ما باید ازادی کامل داشته باشیم تا هر
کاری که می خواهیم بکنیم . . . مشروط بر اینکه ملال ایجاد نکنیم، منتقدی که با من
از مستدل و قابل هضم بودن حرف می زند، موجودی ملال انگیز است.
تروفو: گاهی گفته می شود که منتقد به دلیل نفس ماهیت کارش بی بهره از تخیل است . .
. دلیل رجحان قائل شدن برای فیلم های نزدیک به زندگی همین فقدان تخیل است. مثلا
منتقد با دیدن دزد دوچرخه احتمالا فکر می کند که این داستان ان چیزی است که ممکن
بود خود او نوشته باشد، در حالی که با دیدن شمال از شمال غربی چنین فکری به مغزش
خطور نخواهد کرد. هیچکاک: . . . منتقد نیویورکر در مورد شمال از شمال غربی انرا "ناخودآگاه
مسخره" توصیف کرد، در حالی که من فیلم را با نظر تمسخر ساختم. برای من این
فیلم شوخیِ بزرگ بود. موقعی که کاری گرانت روی کوه راشمور بود دلم می خواست او را
در سوراخ دماغ مجسمه لینکلن بگذارم و نشان بدهم که به عطسه افتاده.
. . . من نمی خواهم تکه های زندگی را فیلم کنم، چون مردم این تکه ها را می توانند
در خانه شان، در خیابان، یا حتی بیرون از ساختمان سینما هم ببینند. مردم مجبور
نیستند برای دیدن تکه های زندگی پول بدهند. . . ساختن فیلم در وهله اول یعنی گفتن
یک قصه. این قصه می تواند بعید و غیر محتمل باشد، اما نباید مبتذل باشد. . . درام
بالاخره چیست؟ شرحی از زندگی است که تکه های ملال انگیزش حذف شده است. . . تکنیک
باید رویداد را غنی کند. . . یگانه چیزی که اهمیت دارد این است که آیا قرار دادن
دوربین در یک زاویه خاص به صحنه حداکثر تاثیر را می دهد یا نه. زیبایی تصویر و
حرکت، ریتم و مضامین، همه چیز باید فرع بر تاثیرگذاری حداکثری باشد.
برای دانلود فیلم کامل گفت و گو به این ادرس مراجعه فرمایید.