با توجه به آغاز این رشته خبر با معرفی آثار جولیوس شولمن، عکاس معماری قرن 20، پایان آن نیز با معرفی اولین دریافت کننده‌ی جایزه‌ی عکاسی جولیوس شولمن در سال 2010 – یعنی ایوان بان مناسب به نظر میرسد. بان، زاده ی سال 1975 در آمستردام، عکاسی را پس از هدیه گرفتن دوربین عکاسی توسط مادربزرگش در سن 12 سالگی آغاز نمود. او پس از انتخاب عکاسی مستند به عنوان حرفه ی اصلی، متوجه علاقه‌ی خود به پروژه هایی شد که شامل رابطه ای بین افراد و فضای ساخته شده میشدند. بان به طور خستگی ناپذیری همواره در سفر بوده و از آثار اغلب معماران از جمله هرزوگ دی مورن، تویو ایتو، رم کولهاس و سانا، و علاوه بر این ها از تمام پاویون های گالری سالانه ی سرپنتین در لندن عکاسی میکند. مشهورترین عکس ثبت شده توسط او، عکس هوایی بسیار تماشایی از منهتن در شب، پس از طوفان سندی در نوامبر 2012 میباشد، که در آن باریکه ای از شهر در تاریکی مطلق ناشی از قطعی برق به سر میبرد، در حالی که باقی آن به طرز خیره کننده ای درخشان و چراغانی باقی مانده است. اما با این حال، بسیاری از تاثیرگذارترین آثار بان، بر اثر مطالعات شخصی وی درمورد ساختمان های موجود در بافت های گسترده و ساکنین آن ها بوده است، پروژه‌ای 6 ساله که در آن جامعه ی بداهتا شکل گرفته ی 750 خانواده ای که در Torre David، برج مخروبه ی 45 طبقه ای در کاراکا ساکن بودند و شبکه ی خودساخته ای از خانه ها، فروشگاه مواد غذایی، سالن آرایش و باشگاه تشکیل داده بودند را به تصویر کشیده بود. اینستالیشن عکس های بان از Torre David، جایزه ی شیر طلایی برای بهترین پروژه در دوسالانه ی معماری ونیز در سال 2012 را از آن خود کرد.