در خلال دهه ی 1950 و 1960، اتوره سوتساس با خودروی Fiat Topolino B خود به طور مداوم از میلان به کارخانه ی مبلمان سازی پولترونوا در شهر توسکانی سن پیرو آگلیانا در رفت و آمد بود. در مدت کوتاهی پس از پیدایش این موسسه در سال 1957 توسط ماریو بوناچی و دانشجوی هنر سابق، سرجیو کامیلی معروف به "پروفسور"، سوتساس به مدیریت بخش هنری این کارخانه نائل شد. آن دو به سوتساس اختیار تام برای طراحی هر آنچه که به آن علاقه داشت دادند و او از این آزادی عمل برای تولید مبلمانی به سبک سورئال و چاشنی توهمی، مانند این آینه استفاده کرد. سوتساس همچنین پولترونوا را به تولید آثار هنرمندان رادیکال دیگر از جمله آرکی‌زوم و سوپراستودیو نیز تشویق نمود، و از شاعر جنبش Beat، آلن گینسبرگ برای بازدید از یکی از نمایشگاه های آن دعوت به عمل آورد. همسر دوم او، منتقد طراحی، باربارا رادیس در کتاب بیوگرافی سوتساس مینویسد: "اگر آن ها به دنبال کسب درآمد بودند، به سراغ آدم اشتباهی رفته بودند. اما بوناچی و کامیلی توسکانی بودند، و از علاقمندی های دیگران لذت میبردند."