رابرت ونتوری در ترسیمش از تالار گوردُن ووُی کالج باتلر دانشگاه پرینستون(1981) با ایستادن در مرز میان نما و پرسپکتیو، با ارائه بیانی اغراق شده از پوسته بیرونی مجموعه و تلاش برای جداسازی پوسته از حجمی که ان را بَرْگرفته است، تلاش می کند به انچه در حوزه گفتمانی در مورد درْهمْ تنیدن تضادها می گوید نزدیک شود؛ در هم تنیدن امر متقن و امر نامتعین؛ منشی که در ترسیم رابرت ونتوری مستتر است، تلاشی است برای رسیدن به "کل غامضی" که او از ان سخن می راند.