با اخراج گونتا اشتلزل از باوهوس در 1931 و تحت فشار نازی ها، او نیز همانند همسرش آریه شارون مجبور به ترک آلمان شد. آریه شارون با بازگشت به فلسطین، سرزمین مادریش، سریعاً خود را به عنوان یکی از پویاترین و مؤثرترین معماران این کشور ثابت کرد؛ در حالی که اشتلزل برای گذراندن زندگی جدید با دخترشان یائل، به سوئیس قرار کرد. سال بعد او S-P-H Stoffe را تاسیس کرد، یک کارگاه بافندگی در زوریخ با دو همکار Bauh Bauslers Gertrud Preiswerk و Heinrich-Otto Hürlimann. آنها ضمن ادامه آزمایش های باوهوس، با مواد ساخته شده به دست انسان، از جمله سلفون، منسوجاتی را برای فضای داخلی و لباس طراحی کرده و ساختند. آنها همچنین کمیسیون های بلندپروازانه را برای فعالیت های سینمایی شهری و تئاتر کورسو در زوریخ انجام دادند. در سال 1937، اشتلزل و شارون طلاق گرفتند و هورلیمان تجارت را ترک کرد. از آن پس، اشتلزل به طور مستقل کار کرد و سالها با عنوان استودیوی Hand Weaving Flora تجارت میکرد. جایی که در آن منسوجات خود را بیشتر برای کارکرد در فضای داخلی طراحی کرده و ساخت. به عنوان یک مهاجر، وضعیت حقوقی اشتزل در سوئیس تا سال 1942 دچار تنش بود، تا زمانی که او با ویلی استادلر روزنامه نگار سوئیسی ازدواج کرد و تابعیت سوئیس را دریافت کرد. دختر آنها، مونیکا، یک سال بعد متولد شد.