با وجود تاثیر سهمگین کوویدـ19 در اروپا، آمریکای شمالی و جنوب شرقی آسیا، تشدید بحران در آسیب پذیرترین ایالت های آفریقا و جنوب آسیا که دسترسی به غذا، آب تمیز، صابون، اکسیژن و تجهیزات پزشکی مورد نیاز برای مقابله با ویروس کرونا به شدت محدود می‌باشد، پیامدهایی به مراتب ناگوارتر داشته است. بنا به گزارش سازمان جهانی بهداشت (WHO)، برای صدها میلیون نفر جمعیت در 41 کشور آفریقایی، تعداد دستگاه های تنفس مصنوعی کمتر از 2000 عدد، و در ده‌ مورد از این کشورها، ناموجود می‌باشد.

موج‌های شکل گرفته به منظور طراحی و توسعه ی انواع جدید تجهیزات بهداشتی و پزشکی ارزان قیمت و مناسب، برای کشورهایی که مشکلات اقتصادی و سیاسی آن ها موجب آسیب پذیری شهروندانشان در مقابل کوویدـ19 است، سبب امیدواری گشته اند. این پروژه ها برای جبران کمبود منابع پزشکی حیاتی، ناکافی اما موثر هستند. آن ها می‌توانند موسسه هایی مفید برای توسعه ی سیستم بهداشتی موثرتر در آینده ایجاد کنند.

برای مثال، گروه همکاری XYZ، توسط گروهی از طراحان، پیش از آغاز قرنطینه در لزوتو، با هدف طراحی و ساخت ایستگاه های شست و شوی دست اورژانسی در جوامع آسیب پذیر شکل گرفت، تا مردم محلی که به آب لوله کشی دسترسی ندارند، بتوانند از طریق شست و شوی دست های خود از ابتلا به این ویروس جلوگیری نمایند. این ایستگاه ها، توسط میله های آهنی به هم جوش داده شده اند تا مکانی برای قرار گیری سطل های پلاستیکی حامل آب و کاسه های پلاستیکی برای شست و شوی دست ایجاد کنند.

اولین دسته ی ده‌تایی از این ایستگاه ها، به سفارش Sepheo، یک موسسه ی غیردولتی واقع در متیمپوسو ساخته شدند. آن ها در فضای خارجی مکان های شلوغ، مانند مغازه هایی که موافق به همکاری بودند، نصب گشتند. با وجود مشکلات دسترسی به متریال و حمل و نقل این ایستگاه ها در زمان قرنطینه، XYZ در زمینه ی ساخت آن ها موفق بود. از آن زمان تا کنون، ایستگاه های شست و شوی بیشتری با طراحی های متفاوت ساخته شده اند، و تیم XYZ با هدف افزایش کارایی آن ها، علی الخصوص توسط ساختن نسخه ی بدون نیاز به تماس دست، سخت مشغول به کار می‌باشد.