پس از پذیرش از مسئولیت کارگاه بافندگی باوهاوس در 1926، گونتا اشتلزل خود را به سمت نوسازی آن سوق داد. وی با بهره گیری از تجهیزات جدیدی که این کارگاه در سال گذشته - هنگامی که باوهاوس از خانه اصلی خود در ویمار به یک ساختمان حاشیه ای در دسائو منتقل شد- بدست آورده بود، دانشجویان را ترغیب به طراحی برای تولید صنعتی، تجربه ی الیاف مصنوعی و مواد جدید، رنگها، خروجی ها و فرآیندهای تولید کرد. اشتلزل با کمک دانش آموزان و همکاران با استعدادی مانند آنی آلبرز و بنیتا کچ اوته، روش های جدید آزمایش مواد را برای استحکام، مقاومت در برابر نور و دوام خود ابداع کرد و یک سرمایه گذاری مشترک با پارچه پلی اتیکسن برلین، که ساخت طرح های این کارگاه را در دست داشت، راه اندازی کرد. او در کنار همه ی این ها تلاش میکرد تا با تولید قطعات بسیار غنی و بی نظیری مانند ملیله ای که در تصویر فوق دیده میشود و در 1928 به پایان رسید، فعالیت های شخصی خود را دنبال کند. سال بعد، اشتلزل با معمار فلسطینی باوهوسی، آریه شارون ازدواج کرد و دخترشان یائل را به دنیا آورد. ازدواج برای اشتلزل تابعیت آلمان را به همراه داشت و این امر موقعیت او را در باوهاوس به طور فزاینده ای آسیب پذیر کرد، زیرا حزب نازی برای سوزاندن او به مدرسه فشار می آورد. سرانجام، میس ون دروهه، مدیر وقت باوهاوس، تسلیم شد و اشتلزل را در 1931 برکنار کرد. دانش آموزان چنان عصبانی بودند که کلیه روزنامه های باوهاوس را به او اختصاص دادند.